Share
บทที่ 231 ไปหาเธอ
Related chapters
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 232 การพบกันอีกครั้ง
ลูกน้องส่วนใหญ่ของฌอนยังคงอยู่ในต้าหลี่ แต่เจ้านายใหญ่ของพวกเขาได้ออกจากเมืองโบราณไปนานแล้วระหว่างทางใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนั้นดูสงบนิ่งอย่างไรก็ตามการกำหมัดแน่นของเขานั้น มันเผยให้เห็นถึงความประหม่าของเขาเป็นครั้งคราวเรย์สามารถมองเห็นทั้งหมดได้เขาเอื้อมมือไปตบหลังมือของเพื่อนอย่างปลอบประโลม “นายกำลังจะได้พบกับภรรยาของนายนะไม่ใช่ประธานาธิบดี ผ่อนคลายเถอะ"แน่นอน ว่านั่นเป็นเพียงเรื่องตลกขำ ๆ ของเรย์รถค่อย ๆ ขับออกไปไกลขึ้นตามคำแนะนำของระบบนำทาง เพื่อนำพวกเขามุ่งหน้าไปยังเมมโมรีโฮมสเตย์ และเข้าสู่ภูมิภาคเอ๋อไห่ รถค่อย ๆ ห่างไกลออกจากความเจริญมากขึ้นเรื่อย ๆเรย์ขมวดคิ้ว “เราไปผิดทางหรือเปล่า?”แน่นอน ว่าโฮมสเตย์จะสร้างรายได้ดีที่สุดในสถานที่ที่มีนักท่องเที่ยวหนาแน่น“ไม่หรอก” ถัดจากเขา ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ แต่ไม่สามารถซ่อนความรู้สึกท้อแท้ในสายตาของเขาได้ “อย่าลืม ว่าเธอหนีไปได้อย่างไรในตอนแรก”เรย์เงียบลง…เธอหายไปได้ยังไง?พวกเขาค้นหาจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เพียงเพื่อหาเบาะแสเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับที่อยู่ของเธอตลอด จากนั้นพวกเขาก็ละทิ้งทุกอย่างเพื่อไปหาเธอที่นั่นแ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 233 ช่างประชดประชัน
ความอบอุ่นที่คุ้นเคย กลิ่นที่คุ้นเคย มันคุ้นเคยมาก ... ความหวาดกลัวนั้นทำร้ายความรู้สึกของเธอเธอสั่นด้วยความกลัวแบบสุดขีด และมันสะท้อนให้เห็นในลักษณะที่ดวงตาของเธอสั่นแม้ในขณะที่เธอหลับตาอยู่ แม้แต่ริมฝีปากของเธอก็ยังสั่นขณะที่เขาจูบมันอย่างอ่อนโยนแรงสั่นสะเทือนของเธอส่งผ่านไปถึงชายที่อยู่ข้างหลังเธอ มีทั้งความเจ็บปวดในดวงตาของเขา ความเหงา ความเสียใจ ... นับจากนี้เขาไม่ต้องการที่จะทำให้ผู้หญิงคนนี้ผิดหวังอีกต่อไปแล้ว!เขาไม่อยากทำให้เธอรู้สึกกลัวอีกแล้ว…นั่นเป็นความผิดพลาดของเขาโดยตลอดมาแขนแกร่ง ๆ ของเขาโอบเธอจากด้านหลังและสัมผัสไหล่ที่สั่นระริกขณะที่เธอนอนบนเก้าอี้ ริมฝีปากของเขาจูบเธออย่างอ่อนโยนขึ้นเรื่อย ๆ แต่มีความแข็งแกร่งที่เล็ดลอดออกมาจากแขนคู่นั้นราวกับว่าเขาจะไม่หยุดที่จะปกป้องผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาใช่เขารู้ว่าเธอกลัว… แต่ตราบใดที่เธอไม่ผลักไสไล่ส่งเขาออกไป เขาจะไม่ต้องการลิ้มรสชาติของเธอให้มากกว่านี้ในตอนนี้ได้อย่างไร?ตาของโจโจ้เบิกกว้าง ... ชายคนนี้ที่มาปรากฏตัวที่นี่เขาคือใคร?เธอไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ดีนักในตอนนี้ แต่เธอรู้สึกได้ว่ามีสายตาของ "นายพลผู
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 234 เรากลายเป็นคู่รักที่เอ๋อไห่
สายตาคู่หนึ่งมองมาที่พวกเขา มีตั้งแต่ความโกรธเกรี้ยว โกรธเคือง ไปจนถึงอิจฉา ... สายตานั้นมันเป็นของ ไมเคิล ลูเธอร์เขายืนอยู่ตรงบันไดทันทีที่เขาเห็น ฌอน สจ๊วต เขาก็รีบร้อน เขาอยากจะหยุดมันทั้งหมด แต่ตั้งแต่วินาทีที่แสงแห่งชีวิตกลับเข้ามาในดวงตาของผู้หญิงคนนั้น เขาก็ไม่สามารถพาตัวเองก้าวไปข้างหน้าได้ก่อนหน้านั้น ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ไม่ว่าเขาจะจีบเธอ ดูแลเธอ หรือแม้แต่จูบเธอ ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ตอบสนองใด ๆ เขาเคยเห็นผู้หญิงคนนั้นราวกับคนที่ตายแล้ว และยังเป็นคนนิ่งเฉย แต่กลับ "มีชีวิตขึ้นมา" ทันทีที่ ฌอน สจ๊วต ปรากฏตัวต่อหน้าเธอเขาไม่สามารถยอมรับได้!เขาไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าเขาเป็นแค่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ได้!เมื่อผู้หญิงคนนั้นเริ่มขว้างปาสิ่งของใส่สจ๊วตราวกับว่าเธอถูกสิงอยู่ ไมเคิลคิดกับตัวเองว่า ถ้าเขาวิ่งไปหาเธอตอนนี้ เขาจะไม่ช่วยเธอ แต่เขาจะเข้ามาขวางทางเธอ เพื่อระบายอารมณ์ที่ถูกคุมขังตลอดสามปีที่ผ่านมาความปั่นป่วนของเธอดูเหมือนความบ้าคลั่ง ... แต่มันก็พิสูจน์ได้เช่นกันว่า ‘เธอยังมีชีวิตจิตใจอยู่’“คุณอยากขว้างอะไรใส่ฉันอีกหรอ? ฉันจะไปเอามาให้”นั่นคือสิ่งที่ฌอนพูด
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 235 การโจมตีทางจิตใจ
สายตาของไมเคิลเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ฉันควรรอรับศึกหนักใช่ไหม ทำไมนายถึงพูดเช่นนั้น?“เพราะฉันสัมผัสบางสิ่งที่นายต้องการหรอ?“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…ฉันรู้แล้วนายไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เป็นเวลาหลายปีแล้ว แต่นายก็ยังดื้อรั้น หัวดื้อ และเห็นแก่ตัวเหมือนเดิม!”ทุกคำที่เขาพูดเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บที่ไม่มีที่สิ้นสุด ผู้ชายที่เขามองอยู่มีใบหน้าที่คล้ายกับเขาดวงตาที่มีรูปร่างเหมือนกันทั้ง ยาว แคบ และเย็นชา ทั้งสองคนมีคิ้วและรูม่านตาที่ดูสวยงามคมเข้มราวกับเวลากลางคืน ทั้งคู่…ดูคุ้นเคยกันมาก!ถึงกระนั้นไมเคิลก็มองชายตรงข้ามเขาราวกับว่าเขาเป็นบาปดั้งเดิม หากคำพูดสามารถทำร้ายร่างกายได้เขาต้องการที่จะฉีก ฌอน สจ๊วต เป็นชิ้น ๆ เพื่อฉีกผิวหนังออก ดึงแขน ขา ควักลูกตา เทตะกั่วใส่หู และตัดลิ้นออก!ด้วยความประหลาดใจ ฌอนไม่ได้โกรธเคืองกับคำพูดเหล่านั้นเลย เขาแค่ปล่อยให้ไมเคิลดูเท่ "ปากแข็ง? ใช่ หัวแข็ง? ใช่ เห็นแก่ตัว? ใช่"เขาเม้มริมฝีปากบางลง ขมวดคิ้วอย่างหนัก และตอบโต้ไมเคิลด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดูถูก “แต่นั่น มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายเลย!”คำพูดของเขาบ่งบอกบุคลิกของเขามาก ๆ !เขาไม่เคยยอมรับความพ่ายแพ้ ห
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 236 จริง ๆ เหรอ เจน?
ผู้หญิงคนนั้นถูกไมเคิลผลักออกไปข้างหลัง เธอรู้สึกงุนงงเล็กน้อย เธอมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เธอไม่รู้ว่าทำไมทั้งสองคนถึงเริ่มทะเลาะกันอย่างกะทันหันทั้งคู่มีเทคนิคการต่อสู้ด้วยหมัดที่โดดเด่น และไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายเลยใบหน้าของเรย์เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เขากำลังจะขึ้นไปหยุดพวกเขาทั้งสอง แต่ฌอนผลักเขาออกไปอย่างชำนาญเรย์ไม่เคยต่อสู้กับฌอน ดังนั้นเขารู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นว่าไมเคิลเป็นคู่ปรับที่สูสีกับฌอนในการแข่งขันความแข็งแกร่งครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าไมเคิลฝึกฝนอย่างขยันขันแข็ง และไม่ละเลยการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ของเขาเลยอย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่ไมเคิลไม่เข้าใจ ฌอนเป็นลูกหลานของสจ๊วต การศึกษาและการฝึกอบรมที่เขาได้รับตั้งแต่วัยเด็กไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทนได้ความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดที่ไมเคิลทำ คือการก้าวก่ายถึงเรื่องแม่ของฌอนแม้ว่าฌอนจะอยู่ในสภาพที่แย่มากในขณะนี้ แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาได้พลังจากแก่นแท้ข้างในและจิตวิญญาณของเขา เพื่อที่จะเผชิญหน้ากับไมเคิลไมเคิลคาดว่าจะพ่ายแพ้เกิดเสียงโครมครามขึ้น และไมเคิลก็ล้มลงไปกองกับพื้นในสภาพสะบักสะบอม
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 237 เจ้านายที่ใจเย็น และสงบ
"ได้เลย เอาสิ โทรหาตำรวจเลย เราเป็นเพียงคู่รักที่ทะเลาะกัน ดูว่าตำรวจจะรับดูแลหรือไม่?” เขาจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยความโกรธอย่างตั้งใจ เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถย้อนกลับไปในอดีตได้ เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธออยู่เคียงข้างเขา เขา…แค่อยากเจอเธอในทุก ๆ วันด้วยความคิดมากมายที่หลั่งไหลเข้ามาในจิตใจของฌอน มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลยสักครั้ง สิ่งที่เหลืออยู่ในใจของเขาคือความรักไมเคิลลุกขึ้นยืนทันที และคว้าฝ่ามือกว้างที่จับอยู่บนแขนของผู้หญิงคนนั้นออกทันที เขาผลักคนตรงหน้าอย่างแรง "ปล่อยเธอไป! นายนี่เห็นแก่ตัวจริง ๆ รู้ตัวบ้างไหม? นายไม่ได้ยินที่เธอพูดหรอ? เจนไม่อยากไปกับนาย เธอไม่ต้องการใช้ชีวิตร่วมกับนาย เธอไม่อยากเจอนายอีกแล้ว! นายเป็นประธานาธิบดีผิวสีสจ๊วตหรืออย่างไร? ฮะ?"ฌอนไม่สามารถต้านทานได้เมื่อถูกเขาผลักออกไป ทำให้ทุกคนประหลาดใจมาก ฌอนซึ่งดุร้ายพอ ๆ กับหมาป่าก่อนหน้านี้ เขาไม่สามารถต้านทานแรงผลักนี้ได้ และล้มลงหลังจากการผลักเพียงครั้งเดียวมันเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดอย่างยิ่ง!ผิวของเรย์ซีดลง ด้วยความรวดเร็วเขารีบวิ่งไปข้างหน้าและช่วยฌอนลุกขึ้นมา “นายโอเคไหมฌอน?” หลังจากเรียกเขาหลา
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 238 อุปสรรคที่เขาไม่สามารถข้ามได้
“ฉัน…” เธออยากจะถามว่าเธอทำผิดอะไรหรือเปล่า ถ้านี่เป็นเพียงความเข้าใจผิด เสียงแหบพร่าของเธอตกอยู่ในสายตาของอีกคน ไมเคิลเดินมาหาเธอแล้วพูดว่า “ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าการผลักเพียงเบา ๆ จะทำให้เกิดผลร้ายแรงเช่นนี้” มีร่องรอยของความรู้สึกผิดบนใบหน้าของเขา ไม่มากไม่น้อยแค่ในปริมาณที่เหมาะสม หญิงสาวมองไปข้างหลังเธอ และตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะส่ายหัว “มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณเลย”ฝ่ามือกว้างของชายคนนั้นที่อยู่ข้างหลังเธอกำแน่นก่อนจะผ่อนคลาย ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยหรอ? ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว ทุกอย่างมันเกี่ยวข้องกับเขาเขาแสดงออกถึงสิ่งที่เขารู้สึกในใจ ทันใดนั้น “โอ้ย” เขาแสดงหน้าตาเจ็บปวด“คุณ…คุณเป็นอะไรไปหรอ คุณลูเธอร์?”“ไม่มีอะไร” ชายที่มีสีหน้าเจ็บปวด เขาอดทนต่อความเจ็บปวดและส่ายหัวให้ที่ผู้หญิงคนนั้น "ฉันสบายดี"“อย่าขยับ” ด้วยความรู้สึกสงสัย หญิงสาวจึงเดินไปข้างหลังเขาและยกชายเสื้อขึ้น รูม่านตาของเธอหดลงทันทีและคิ้วของเธอก็ขมวด ... มีรอยแดงเผยให้เห็น และร่องรอยฟกช้ำเต็มไปหมด เธอเม้มริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า "เมื่อกี้เขาเป็นคนทำแบบนี้ ไม่ใช่หรอ?"“ไม่ใช่ ๆ ”อย่างไรก็ตาม "หลักฐาน"
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 239 เจตจำนง การแก้แค้น และการมาถึงของคุณหญิงดันน์
"เจ้านาย นามสกุลของคุณไม่ใช่สจ๊วตหรอคะ?" โจโจ้ไล่ตามเธอและถามคำถามอย่างระมัดระวัง "ทำไมพวกเขาถึงเรียกคุณว่า เจน ดันน์ หรอคะ?"เมื่อถึงประตูห้องของเธอ ผู้หญิงคนนั้นก็หยุดและมองไปที่โจโจ้ มีความกลัวในดวงตาของหญิงสาวตรงหน้าเธอ เธอสังเกตการจ้องมองของหญิงสาวตรงหน้า และตระหนักว่าหญิงสาวได้ละทิ้งความไร้เดียงสาแบบเด็ก ๆ ที่เธอเคยมีก่อนหน้านี้ต่อหน้าของเธอไปแล้ว ในตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยความหวาดกลัว“นี่เธอกลัวฉันหรอ โจโจ้?” เจนไม่ตอบคำถาม แต่ถามคำถามกลับไปแทนใบหน้าที่ไร้เดียงสาของหญิงสาวตรงหน้าเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับมะเขือเทศ ความลำบากใจบนใบหน้าของเธอเห็นได้ชัดในแวบเดียว “ไม่ค่ะ ไม่ใช่ค่ะ เจ้านาย ฉันจะกลัวคุณได้อย่างไรกัน จริงไหม? คุณเป็นคนที่ดีที่สุดที่นี่เลยนะ เจ้านาย”มือที่เย็นเฉียบสัมผัสใบหน้าของโจโจ้ หญิงสาวตัวสั่นเทาและยกเปลือกตาขึ้นอย่างระมัดระวังเพื่อจ้องมองเจ้านายของเธอ อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอได้พบคือดวงตาคู่หนึ่งที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก มันดูลึกล้ำและดูสับสนทำอะไรไม่ถูก “เจ้านาย…”“จนถึงทุกวันนี้ ฉันยังไม่รู้เลยว่าตัวเองชื่ออะไรกันแน่”“ตอนที่ฉันเกิดมา คุณปู่ของฉันตั้งชื่อฉันว่
Latest chapter
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 331 เรื่องราวพิเศษ: จุดจบ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 330 เขากักขังร่างกายของเธอ เธอกักขังหัวใจของเธอ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 329 เจน ดันน์ สิ่งที่เธอทำคือเอาแต่วิ่งหนี
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 328 บังคับเธอทีละขั้น
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 327 แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 326 ฉันเหนื่อยกับเกมนี้เต็มทนแล้ว
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 325 ฉันรักคุณ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 324 ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 323 เขาสร้างเรือนจำอีกแห่งให้กับเธอ
