บทที่ 232 การพบกันอีกครั้ง

ลูกน้องส่วนใหญ่ของฌอนยังคงอยู่ในต้าหลี่ แต่เจ้านายใหญ่ของพวกเขาได้ออกจากเมืองโบราณไปนานแล้ว

ระหว่างทางใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนั้นดูสงบนิ่ง

อย่างไรก็ตามการกำหมัดแน่นของเขานั้น มันเผยให้เห็นถึงความประหม่าของเขาเป็นครั้งคราว

เรย์สามารถมองเห็นทั้งหมดได้

เขาเอื้อมมือไปตบหลังมือของเพื่อนอย่างปลอบประโลม “นายกำลังจะได้พบกับภรรยาของนายนะไม่ใช่ประธานาธิบดี ผ่อนคลายเถอะ"

แน่นอน ว่านั่นเป็นเพียงเรื่องตลกขำ ๆ ของเรย์

รถค่อย ๆ ขับออกไปไกลขึ้นตามคำแนะนำของระบบนำทาง เพื่อนำพวกเขามุ่งหน้าไปยังเมมโมรีโฮมสเตย์ และเข้าสู่ภูมิภาคเอ๋อไห่ รถค่อย ๆ ห่างไกลออกจากความเจริญมากขึ้นเรื่อย ๆ

เรย์ขมวดคิ้ว “เราไปผิดทางหรือเปล่า?”

แน่นอน ว่าโฮมสเตย์จะสร้างรายได้ดีที่สุดในสถานที่ที่มีนักท่องเที่ยวหนาแน่น

“ไม่หรอก” ถัดจากเขา ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ แต่ไม่สามารถซ่อนความรู้สึกท้อแท้ในสายตาของเขาได้ “อย่าลืม ว่าเธอหนีไปได้อย่างไรในตอนแรก”

เรย์เงียบลง…เธอหายไปได้ยังไง?

พวกเขาค้นหาจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เพียงเพื่อหาเบาะแสเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับที่อยู่ของเธอตลอด จากนั้นพวกเขาก็ละทิ้งทุกอย่างเพื่อไปหาเธอที่นั่น

แ