บทที่ 255 ตระกูลดันน์ในมือทายาทหญิง

คฤหาสน์ตระกลูดันน์

โจเซฟ ดันน์ชี้นิ้วไปที่จมูกของมาดามดันน์อย่างเดือดดาล “นั่นคือลูกสาวที่คุณเลี้ยงมา! ช่างเป็นลูกสาวกตัญญูที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”

เขาโกรธมาก เขาไม่ต้องการที่จะยอมแพ้ต่อ ดันน์ กรุ๊ป แต่ถ้าเขาไม่เห็นด้วยกับคำขอของเจน ดันน์ กรุ๊ป ก็จะแตกสลายจริง ๆ

เขารู้ดีว่าตราบใดที่ดันน์ กรุ๊ปยังคงยืนอยู่ เขาก็ยังคงเป็นคนร่ำรวย ที่มีบ้าน รถ และคนรับใช้ หากไม่มีดันน์ กรุ๊ป เขาก็ไม่เหลืออะไรเลย

ไม่ว่าเขาจะลังเลใจแค่ไหนโจเซฟ ดันน์ก็ต้องกัดฟันและมอบหุ้นส่วนใหญ่ของ ดันน์ กรุ๊ปให้กับเจน

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีที่ไหนเลยที่จะระบายความโกรธในใจของเขา

นั่นเป็นวิธีที่มาดามดันน์ กลายมาเป็นกระสอบทรายของเขา

อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่เขาลืมไป สำหรับมาดามดันน์ เขากลายเป็นคนขี้โกงที่ไร้ประโยชน์ที่ทรยศต่อภรรยาของเขาด้วยการนอกใจ

“โจเซฟ ดันน์คุณมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาฉันแบบนั้น?

“ฉันเป็นคนเดียวที่สอน และเลี้ยงดูเจน ดันน์งั้นหรือ?

“ไม่ นั้นคือพ่อของคุณ!

“ถ้าคุณต้องโทษใครสักคน ทำไมคุณไม่ตกนรกและโทษพ่อที่ตายไปแล้วของคุณล่ะ”

มาดามดันน์ไม่ได้พูดคำสุภาพด้วย ตอนนี้เธอเกลียดโจเซฟ ดันน์มาก

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ทันใด