บทที่ 306 ขอโทษ และขอบคุณ

เมื่อคาลเลนได้ยินคำว่า ‘นักล่า’ อีกครั้งเขาก็ค้นพบว่าตอนนี้เขาไม่ชอบคำนี้มากยิ่งขึ้น

การแสดงออกทางสายตาของหญิงสาวตรงหน้าเขาชัดเจนมาก และเธอก็มีเหตุผลมาก ในขณะนี้เขาก็เริ่มรู้สึกเสียใจ

เงินที่เขาใช้ก่อนหน้านี้ และโอกาสที่เขามอบให้เธอในตอนนี้ เธอบอกว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างทั้งสองอย่าง

เขาอยากจะพูดว่า 'ใช่ มันมีความแตกต่าง'

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาถัดไป เขาไม่สามารถเถียงได้…มีความแตกต่างจริง ๆ งั้นหรือ?

เธอพูดอย่างชาญฉลาด และเขาเข้าใจอย่างชัดเจน ถ้าความเข้าใจภาษาจีนของเขาไม่ดีนัก เขาก็อาจแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เขาได้ยิน

มือของเขาค่อย ๆ สูญเสียเรี่ยวแรง

ฝ่ามือของเขาไม่มีไออุ่นของร่างกาย เขาจ้องไปที่แขนของผู้หญิงสาว มันแปลกมาก เธอมีแขนที่บางมาก และมันสามารถเติมความว่างเปล่าลงในฝ่ามือของเขาได้อย่างง่ายดาย

หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาเริ่มพร่ามัวในสายตาของเขา เธอล่องลอยมากจนทำใหเธอดูเหมือนภาพลวงตา

นักล่าเหรอ?

เขาเริ่มเกลียดคำนี้

ไม่ว่าเขาจะมองไปที่ใหน เขาจะได้ยินการตอบสนองที่มีสติของเธอ และเห็นดวงตาที่ชัดเจนของเธอ

ไม่ว่าสายตาที่เหลืออยู่ของเขาจะผ่านไปที่ไหน เขาจะเห็นผมสีดำข