บทที่ 15

ท่าทีที่ดูสนิทสนมอย่างกะทันหันของเขา ทำให้หัวใจของเมเดลีนเกิดเต้นเร็วขึ้น ใบหน้าของเธอก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นที่ละเล็กน้อย

เธอเงยหน้าขึ้นมองเจเรมี่ ใบหน้าด้านข้างของเขาดูดีมาก แต่ใบหน้าของเขายังดูเรียบเฉย

“คุณปู่อยู่นี่”

คำพูดสามคำที่เขาพูดออกมาอย่างเยือกเย็น และเมเดลีนก็เข้าใจในทันที

เขาแค่อยากจะแสดงว่าเป็นคู่รักที่รักกันดีต่อหน้าผู้อาวุโสแห่งวิทแมน หัวใจของเมเดลีนเริ่มหนาวเหน็บ และเธอรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ช่างตลกเหลือเกิน

ไม่มีบุคคลภายนอกที่โต๊ะอาหารมื้อนี้ ถ้าจะมีสักคนก็คงจะเป็นเมเรดิธ

สายตาของผู้อาวุโสแห่งวิทแมนดูมีเมตตา อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางอย่าง เมเดลีนรู้สึกว่าเขายังคงดูเหมือนเดิม ราวกับว่าเธอเคยเห็นเขาเมื่อหลายปีก่อน

สิ่งที่สร้างความประหลาดใจให้เมเดลีนก็คือ การที่เจเรมี่เมินเฉยต่อความรู้สึกของเมเรดิธ และดูแลแค่เธอ เพียงเพื่อทำให้ท่านอาวุโสมีความสุข

ไม่ใช่แค่ที่เขาตักอาหารให้เธอ แต่เขายังแกะกุ้งให้เธออีกด้วย นี่เป็นครั้งแรกที่เมเดลีนเห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนของเจเรมี่ ในโอกาสที่หาได้ยากเช่นนี้

เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองเมเรดิธ เธอกำลังบังคับตัวเองให้ยิ้ม แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้มีความสุข

มันรู้สึกเหมือนกับความฝัน อย่างไรก็ตามเธอรู้ดีว่าความฝันนี้เดี๋ยวมันก็จบลงแล้ว

หลังจากมื้อค่ำ เจเรมี่จับมือเมเดลีนเดินไปยังโรงรถ ความอบอุ่นของเขาเข้าไปถึงก้นบึ้งของหัวใจของเธอ และหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้น เธออยากจะอยู่อย่างนี้ไปอีกนานเท่านาน...

อย่างไรก็ตาม ความจริงนั้นช่างโหดร้าย

เมื่อพวกเขามาถึงข้าง ๆ รถ เจเรมี่ก็สะบัดมือของเมเดลีนออกไปด้วยความรังเกียจ

“ไปให้พ้น”

ท่าทีน่ากลัวที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันของเขา ทำให้เมเดลีนอยู่ในสภาวะตกใจ

เธอมองไปที่เจเรมี่ที่เปิดประตูอย่างพิถีพิถัน​ให้แก่เมเรดิธที่ตามหลังพวกเขามา ต่อจากนั้นเขาก็มองดูหล่อนก้าวเข้าไปในรถ ก่อนจะขับรถและหายไปต่อหน้าต่อตาของเมเดลีน

เมเดลีนถูกทิ้งให้อยู่บนถนนอันว่างเปล่า ลมในฤดูใบไม้ร่วงพัดมากระทบกับใบหน้าของเธอ และความเหน็บหนาวก็เข้าถึงหัวใจของเธอ ยิ่งไปกว่านั้น สายลมยังพัดพาความอบอุ่น และความเสน่ห์จอมปลอมออกไปด้วย

…

ในคืนนั้น เจเรมี่ไม่ได้กลับมาที่บ้านเช่นเคย

ในขณะที่กำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องชายที่เธอรักกำลังกอดก่ายกับผู้หญิงคนอื่น และทำบางอย่างที่ใกล้ชิดกัน เมเดลีนก็ค้นหาข้อมูลทุกอย่างในออนไลน์ที่เกี่ยวกับอาการเจ็บป่วยของเธอ หัวใจของเธอเจ็บปวดอย่างมาก

ตำแหน่งของเนื้องอกของเธอช่างเลวร้าย มันอาจจะเป็นความเสี่ยงครั้งใหญ่ในการผ่าตัด แม้ว่าพวกเขาจะทำแท้งเด็กเพื่อเลือกช่วยเธอ แต่สิ่งเลวร้ายบางอย่างอาจจะเกิดขึ้นกับเธอเช่นกัน

หากเป็นเช่นนั้น เธอก็ยินดีที่จะเสี่ยง เพื่อให้กำเนิดลูกเพียงคนเดียวของเธอและเจเรมี่

ในวันต่อมา เมเดลีนตื่นขึ้นมาแต่เช้า และไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลอีกครั้ง หลังจากที่เธอได้รับผลตรวจ เธอก็ทำได้เพียงยอมรับโชคชะตาของเธอ

เมื่อมองไปที่ผลตรวจ เมเดลีนก็เริ่มร้องไห้ออกมา

‘โอ้ เจเรมี่ ฉันคิดว่าอย่างน้อยฉันจะได้อยู่กับคุณไปทั้งชีวิต แม้คุณจะเกลียดฉัน และไม่พอใจฉัน แต่ถึงอย่างไรฉันไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตของฉันจะช่างแสนสั้นขนาดนี้’

เธอกำลังเดินอยู่บนถนนด้วยความสับสน เมื่อเธอได้รับข้อความจากคนแปลกหน้า เธอเปิดมัน เธอก็ได้เห็นวิดีโอคลิปหนึ่ง

มันคือ วิดีโอที่เธอถูกกล่าวหาว่าขโมยสร้อยข้อมือ

ซึ่งบังเอิญเป็นจังหวะที่ถ่ายได้ทันเห็นพอดี ในตอนที่เมเรดิธแอบใส่สร้อยข้อมือไว้ในกระเป๋าของเธอ

เมเดลีนไม่รู้ว่าใครเป็นคนที่ส่งวิดีโอนี้ แต่เธอก็ขอบคุณเขาคนนั้นทันที

เธอไม่คิดอะไรอีก และเรียกรถเพื่อไปยังออฟฟิศของเจเรมี่

ถึงแม้เธอจะมีเวลาในการมีชีวิตอยู่ไม่มาก เธอไม่ต้องการปล่อยให้ผู้หญิงที่เลวทราม และโหดร้ายคนนั้นหลอกเจเรมี่อีกต่อไป

เธอมาถึงตึกสำนักงานของวิทแมน เมื่อเธอบอกพนักงานต้อนรับว่าเธอคือใคร คน ๆ นั้นก็มองเธอด้วยแววตาสงสัย

เมื่อเมเดลีนเดินไปที่ลิฟต์ เธอก็ได้ยินบทสนทนามากมายที่พูดเกี่ยวกับเธอดังมาจากด้านหลังของเธอ เธอเปิดทวิตเตอร์ และเห็นว่าเหตุการณ์เมื่อคืนก่อนกำลังมาแรง

ความคิดเห็นทั้งหมดล้วนต่อว่าเธอ และเรียกเธอว่าหัวขโมย นอกจากนั้นพวกเขายังบอกอีกว่าลูกเป็ดขี้เหร่อย่างเธอมักจะเป็นลูกเป็ดขี้เหร่อยู่อย่างนั้น แม้ว่าหลังจากที่เธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมอย่างเจเรมี่ เธอก็ยังคงไม่มีค่ามากพออยู่ดี

เมเดลีนกำโทรศัพท์ และรีบไปยังห้องทำงานของเจเรมี่ เขาเพิ่งจะประชุมเสร็จเมื่อเขาเห็นเมเดลีนวิ่งมา สายตาของเขาดูเย็นชา “ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่? ไม่รู้เหรอว่าตอนนี้ตัวเธอเองดังมากแค่ไหน?”

เขากำลังพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน

เมเดลีนเปิดวิดีโอที่บุคคลนิรนามได้ส่งมาให้เธอ และส่งมันให้กับเขา “ดูซะ ดูให้ชัด ๆ ดูว่าใครคือหัวขโมยตัวจริง”