บทที่ 170

การได้ยินเสียงเจเรมี่เรียกเธอ ดังนั้นทำให้เกิดคลื่นอารมณ์ที่ลบล้างความรู้สึกของมาเดลีน

เธอไม่คิดว่าเจเรมี่จะวิ่งเข้ามาข้าง ๆ และกอดเธอไว้แบบนั้น

มาเดลีนเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของเจเรมี่

เขาเป็นห่วงเธอหรือเปล่า?

สายตาของมาเดลีนมีความสงสัยชั่วครู่ขณะที่เธอรู้สึกว่าเจเรมี่กอดเธอไว้แน่น เธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากอกของเขาที่ถูกส่งออกมาอย่างชัดเจน

มันเป็นความอบอุ่นที่เธอเคยโหยหา แต่วันนี้ เธอไม่โหยหามันอีกต่อไป

“ขอบคุณมากค่ะ คุณวิทแมน” มาเดลีนพูดอย่างใจเย็น

เจเรมี่อึกอัก และปล่อยอ้อมกอดของเขาออก

มาเดลีนปัดเสื้อผ้าของเธอให้เรียบร้อยขณะที่เธอมองเจเรมี่อย่างมีความหมาย “ถ้าฉันจำไม่ผิดคุณเรียกฉันว่าแมดดี้เมื่อกี้หรือเปล่า? แต่ตามที่คู่หมั้นของคุณบอกว่า คุณเกลียดอดีตภรรยาของคุณเข้ากระดูกดำ เธอไม่เพียงแต่ตามติดคุณตลอดเวลา เธอยังสร้างกับดักและบังคับให้คุณแต่งงานกับเธออีกด้วย ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณก็ควรเกลียดฉันเเช่นกันไม่ใช่หรือไง? ทำไมคุณถึงช่วยฉันตอนนี้?”

หลังจากนั้น มีอากาศแห่งความเงียบอยู่รอบตัวพวกเขา

ใช้เวลาสักครู่หนึ่งก่อนที่เจเรมี่จะเอ่ยพูดอีกครั้ง เขาส่งรอยยิ้มปลอม ๆ ให้มาเดลีนขณะที่เ