แสงแดดส่องอาคารจิน กรุ๊ป แต่เช้าตรู่ เจคผลักประตูเข้ามาในห้องทำงานของท่านประธาน เขาเห็นเชนน์เอามือพิงศีรษะข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างกำลังใช้ปากกาเขียนบางอย่างลงบนกระดาษ เชนน์มัวแต่จดจ่ออยู่กับความคิด เขาไม่เห็นว่าเจคเข้ามา เจคเดินเข้ามาหาเชนน์เงียบ ๆ และแอบมองสมุดบันทึกของเขา รู้หรือเปล่า...ว่าคุณดูน่ารัก...ตอนที่คุณ...ไม่ต่อต้านฉัน? นั่นมันอะไรกันเนี่ย? เจคขมวดคิ้วด้วยความสงสัย หลังจากที่อ่านประโยคนั้นเงียบ ๆ ทำไมช่วงนี้ท่านประธานเชนน์ทำตัวแปลกไป? เจคกระแอมเบา ๆ "ท่านประธานเชนน์?" เชนน์จึงกลับมามีสติ เขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วถาม "ว่าไง?" "การประชุมจะเริ่มขึ้นแล้วนะครับ" เชนน์ตอบเขาอย่างใจลอย เขากำหมัดแล้วไอ และถามเจคด้วยสีหน้าจริงจัง "นายคิดว่านี่มันหมายความว่ายังไง?" เจคหยิบสมุดบันทึกมาจากมือเขา แล้วอ่านประโยคที่เขียนบนกระดาษ เขาถามด้วยความสงสัย "ท่านประธานเชนน์ ผู้หญิงคนไหนพูดแบบนี้กับคุณเหรอครับ?" เชนน์ตอบอย่างรวดเร็ว "ผู้ชายน่ะ" เจคสำลักและกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ เขาวิเคราะห์ประโยคอย่างเคร่งขรึมแล้วบอกเชนน์ "ถ้าผู้ชายพูดแบบนี้กับคุณ ส่วนมากจะเป็น
เชนน์โทรหาแซนอ์เดอร์กลางดึก "ทำไมถึงโทรมาดึกนักล่ะ? จะชวนฉันไปดื่มหรือไปรับสาว?" เชนน์ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ตรงหน้าต่าง "ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง ฉันจะโทรมาบอกนายว่า ฉันมีบ้านที่ให้นายไปขายในอินเตอร์เน็ต" แซนด์เดอร์ถามเขา "แค่ก! อะไรนะ? นายให้บ้านฉัน แต่ตอนนี้เอาไปขายในอินเตอร์เน็ตเนี่ยนะ? เชนน์ ใจร้ายชะมัด!" "ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันยังไม่ได้โอนบ้านให้นายเลย? มันยังไม่ได้เป็นของนายสักหน่อย" แซนด์เดอร์บอกเขา "เชนน์ นี่นายกำลังจะล้มละลายหรือไง? ถ้าลำบากจริง ๆ ก็บอกฉันได้นะ ฉันช่วยนายได้" เชนน์ดุเขา "ล้มละลายเหรอ? อย่ามาแช่งกันสิ!" "แล้วทำไมถึงอยากขายบ้านกะทันหันล่ะ?" เชนน์มีท่าทีจริงจังขึ้นมาเมื่อพูดเรื่องนั้น "อีกอย่าง ฉันต้องให้นายช่วยพรุ่งนี้" "อะไรนะ?" "ไปพบลูกค้าที่จะซื้อบ้านให้หน่อย" แซนด์เดอร์เป็นคนฉลาด เขารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลก ๆ เขายิ้มด้วยความภาคภูมิใจเพราะเชนน์มาขอให้เขาช่วย "ใครล่ะ?" เชนน์ตอบตามตรง "ก็อย่างที่นายคิด แยนนี่ไง" "แล้วทำไมต้องพูดอ้อมค้อมด้วยล่ะ? บอกมาตรง ๆ ก็ได้ ว่าอยากซื้อบ้านให้เธอ" เชนน์คิดในใจ 'ผู้หญิงคนนี้เข้าใจยาก เธอต้องการอะไ
แยนนี่ยังคงรู้สึกว่าแซนด์เดอร์ดูคุ้นหน้า เมื่อพวกเขานั่งตรงข้ามกันในห้องทำงานของตัวแทน เลิฟเวอร์ เรียล เอสเตท เพื่อเซ็นสัญญา เธอมองลายเซ็นแซนด์เดอร์ และอดถามไม่ได้ "คุณลูคัส เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าคะ?" แซนด์เดอร์ยิ้มแล้วตอบเธอ "คุณแยนนี่ ผมรู้ว่าคุณสวย แต่ประโยคนี้มันไม่ล้าสมัยไปหน่อยเหรอครับ? อีกอย่างผมก็มีภรรยาแล้ว และผมก็ซื่อสัตย์กับเธอด้วย" แยนนี่หัวเราะเบา ๆ โดยไม่พูดอะไร คนหลงตัวเองอย่างเขาคงไม่เข้าใจหรอก พวกเขาเซ็นสัญญากันเสร็จแล้ว แซนด์เดอร์ส่งกุญแจและรหัสผ่านให้แยนนี่ ก่อนจะไปเขาก็อดพูดไม่ได้ "คุณเป็นผู้หญิงที่โชคดีจริง ๆ มีแค่คนโง่เท่านั้นที่ขายบ้านให้คุณ คุณโชคดีจริง ๆ" "คุณลูคัส คุณจะบอกฉันว่าฉันโชคดี หรือกำลังคุยอวดว่าคุณเป็นคนดีกันคะ?" แซด์เดอร์ลูบจมูกและไอแห้ง "ทั้งสองอย่างครับ" แยนนี่หาบริษัทขนย้ายของ และเตรียมตัวย้ายออกมาหลังจากซื้อบ้านที่ บลู วอเทอร์ เรสซิเดนเชียล แอเรีย ซาแมนธาบอกเชนน์ "พี่เชนน์ พี่แยนนี่กำลังจะย้ายออกไปแล้ว เราควรไปช่วยหรือเปล่า?" เชนน์ตอบเธอ "ถ้าเธออยากไปก็ไปสิ" ซาแมนธาไปช่วยแยนนี่ย้ายของจริง ๆ ช่วงนี้ซินดี้ม
ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถฮัมเมอร์สีดำขับมาจอดที่บริเวณบลู วอเทอร์ เรสซิเดนเชียล เชนน์ซื้อบ้านหลังนี้เมื่อห้าปีก่อน ตอนนั้นเขาอายุแค่ 21 ปี เขาเพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนีย และต้องรับช่วงกิจการต่อจากตระกูล เขาเข้าร่วมองค์กรพันธมิตรและทำงานที่เสี่ยง เขาได้รับเงินจำนวนมากในครั้งแรก เขายังอายุน้อย และชอบบ้านหลังเล็กในฮาร์บิน เขาจึงซื้อบ้านที่บลู วอเทอร์ เรสซิเดนเชียล แอเรีย แต่เขาก็งานยุ่งมาสองปี เขาซื้อบ้านหลังนี้แต่ไม่ค่อยได้มาพัก เขาต้องไปต่างประเทศ เขาไม่คิดว่าบ้านที่ซื้อมาได้ด้วยความยากลำบาก จะตกอยู่ในมือของแยนนี่ เชนน์กระโดดลงจากรถแล้วปิดประตู เขาเดินเข้าไปในบ้านด้วยความมั่นใจ แยนนี่กำลังเปลี่ยนชุดนอนในห้องแต่งตัว และจะไปนอนหลังจากที่ดูละครจบแล้ว ตอนที่เธอถอดเสื้อผ้าออกนั้น เธอก็เห็นเงาจากข้างหลัง แยนนี่ตกใจและร้องตะโกนออกมา เธอคิดว่ามีคนบุกรุก เมื่อเธอหันมา เชนน์กำลังมองเธอด้วยสายตาเย็นชา "นายท่านเชนน์ คุณเข้ามาได้ยังไง?" เชนน์หัวเราะเยาะ "คุณเปลี่ยนรหัสที่ซับซ้อนกว่านี้ไม่ได้หรือไง? ผมปลดล็อกง่ายมาก" ใช่แล้ว แยนนี่ใช้รหัสเดียวกับกับอพาร์ทเม้นท์ริเว
แยนนี่กอดแขนเขาแล้วเตือน "นายท่านเชนน์ ฉันเกือบลืมไป มันเป็นวันนั้นของเดือน" เชนน์ขมวดคิ้ว แยนนี่อธิบาย "ฉันเป็นประจำเดือน" เขามีท่าทางไม่พอใจ เขากดเธอลงบนโซฟาและมองด้วยสายตาน่ากลัว "คุณกำลังล้อผมเล่นเหรอ?" แยนนี่ทำหน้าตาไร้เดียงสาและตอบเขา "ฉันไม่กล้าหรอก ไม่มีโอกาสได้บอกตอนที่คุณจูบฉันแบบนั้น ตอนที่ฉันกำลังจะบอก คุณก็..." ก่อนที่เธอจะได้พูดจบ เชนน์ก็จับคางเธอแล้วจูบอย่างลึกซึ้ง แยนนี่ใจเต้นแรง เชนน์เดินมาเปิดตู้เย็นในห้องครัว ไม่มีของในตู้เย็นแม้แต่เครื่องดื่ม เขารู้สึกโกรธ 'ไม่มีน้ำเย็นเลยหรือไง?' แยนนี่เดินมากอดเขาจากข้างหลังแล้วกระพริบตา "คุณใช้ห้องน้ำได้ตลอด เพื่อทำให้สงบลงได้นะ" เชนน์ไม่พูดอะไร ทันใดนั้นเขาก็ผลักเธอติดตู้เย็น มันเป็นตู้เย็นสามประตู แต่เขาออกแรงมากเกินไปจนทำให้ตู้เย็นเอียง แยนนี่ใจเต้นแรง เขาล็อคแขนเธอแล้วกดเธอติดประตู เขาเอนตัวลงมาแล้วจูบเธออีก "ผมจะสั่งสอนคุณในอีกสองสามวันนี้!" เขากัดฟันพูด ก่อนที่เธอจะได้ทำอะไร เชนน์ก็เข้าไปในห้องน้ำแล้วทำให้ตัวเองสงบลง แยนนี่ยืนตกใจอยู่หน้าตู้เย็น ริมฝีปากยังรู้สึกร้อนอยู่ แยนนี
แยนนี่ตื่นขึ้นมาจาดสายเรียกเข้าเป็นชุด ๆ ของซินดี้ น้ำเสียงของซินดี้ฟังดูวิตกกังวลจากปลายสายอีกด้าน เธอถามอย่างตื่นเต้นว่า “แยน เธอบอกว่าเธอกับเชนน์กลับมาคบกันแล้วไม่ใช่เหรอ?” "ใช่ เกิดอะไรขึ้น?" “เธอรีบเปิดอินเตอร์เน็ตดูสิว่าตอนนี้คนกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน ทำไมคนถึงพูดกันว่า เชนน์กับวิเวียนกลับไปคบกันอีกครั้งล่ะ?” แยนนี่อึ้ง “วิเวียนเหรอ?” “ใช่ ตอนนี้มันกำลังเป็นข่าวดังในโลกอินเทอร์เน็ตเลย! คนอื่นต่างสงสัยกันว่าวิเวียนกับลูกชายของครอบครัวจินกลับมาคบกัน! มันมีรูปด้วยนะ!” แยนนี่หยิบไอแพดและเริ่มดูข่าวในอินเตอร์เน็ต โพสต์ที่เปิดเผยข้อมูลมีคอมเมนต์กว่าสามหมื่นคอมเมนต์ หนึ่งแสนไลค์และห้าหมื่นแชร์ในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงแค่สามชั่วโมง แยนนี่ขมวดคิ้ว มันดังขนาดนั้นเลยเหรอ? เธอคลิกเข้าไปในรูปภาพ เป็นรูปของวิเวียนกำลังกอดเชนน์ที่คฤหาสน์ลูน่า ภาพถูกเบลอไว้ แต่ทั้งคู่ดูสนิทสนมกันมากโดยเฉพาะเมื่อวิเวียนมองขึ้นไปที่เชนน์ และเขามองกลับลงมาที่เธอ ภาพนั้นเป็นภาพที่สะดุดตาจริง ๆ พวกเขาดูเหมือนคู่รักที่งดงาม “เธอโทรหาเชนน์ และถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือยัง?” แยนนี่ยักไหล่ และพูดว่า “
แยนนี่โทรหาเชนน์หลังจากที่เธอเตรียมส่วนผสมเสร็จแล้ว “นายท่านเชนน์ คุณจะมาถึงเมื่อไหร่?” เชนน์หัวเราะเบา ๆ จากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เขาแซวเธอ “คุณคิดถึงผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” “ฉันแค่อยากรู้ว่าจะทำอะไรเผื่อไว้ไหม” เชนน์กำลังเดินทางไป เขาพูดว่า "ผมกำลังจะถึง" หลังจากผ่านไป 10 นาที แยนนี่ก็ตระหนักว่าไม่มีไวน์สำหรับทำอาหารตอนที่เธอต้องการจะนึ่งเนื้อ ดังนั้นเธอจึงไปที่ร้านชั้นล่างเพื่อซื้อไวน์สำหรับทำอาหาร เธอบังเอิญเจอเชนน์ในละแวกนั้นหลังจากซื้อไวน์ เชนน์เพิ่งจอดรถเสร็จ แยนนี่โบกมือให้เขา “นายท่านเชนน์ ทางนี้” เชนน์เดินไปหาเธอ และหยิบไวน์สำหรับทำอาหารจากเธอ เขามองดูมันแต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เพราะเขาไม่เคยทำอาหารมาก่อน “ทำไมคุณถึงซื้ออันนี้ล่ะ?” “ฉันทำปลานึ่งให้คุณ ช่วยขจัดกลิ่นคาวได้” เชนน์ดึงเธอเข้าหาเขา และโอบรอบเอวของเธอ เขาก้มศีรษะลง และจูบเธอก่อนดึงเธอไปที่ทางเดิน ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ทางเดินทันทีที่พวกเขามาถึง คน ๆ นั้นโยนแป้งหนึ่งห่อใส่หน้าของแยนนี่ เชนน์ดึงแยนนี่เข้ามากอดทันที และแป้งก็ตกลงมาบนใบหน้าของเชนน์แทน “นายท่านเชนน์!” เชนน์รู้สึกว่าดวงต
พวกเขามาถึงที่บลู วอเทอร์ เรสซิเดนเชียล เชนน์กำลังนั่งอยู่ที่เบาะนั่งผู้โดยสารอย่างสบาย เขานั่งไขว้ห้างและไม่มีทีท่าจะลงจากรถโดยทันที แยนนี่กำลังปลดเข็มขัดนิรภัยของเธอ เธอเหลือบมองเขา และเตือนเขาว่า “นายท่านเชนน์ เราถึงบ้านแล้ว คุณต้องลงจากรถได้แล้ว” “ช่วยผมปลดเข็มขัดนิรภัยหน่อย” แยนนี่พูดไม่ออก “เข็มขัดนิรภัยอยู่ติดกับคุณ ลองคลำหามันดู” เชนน์ขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร “ตอนนี้ผมตาบอด และคุณคือเหตุผลที่ทำให้ผมกลายเป็นคนตาบอด คุณกำลังพยายามหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบของคุณงั้นหรือ?” แยนนี่ช่วยเขาปลดเข็มขัดนิรภัย เธอลงจากรถเดินผ่านด้านหน้ารถ และเปิดประตูทางเบาะนั่งผู้โดยสารเพื่อช่วยเขาออกจากรถ “ยกขาขึ้น ระวัง ๆ นะ" จู่ ๆ เชนน์ก็กลายเป็นคนตาบอด ดังนั้นเขาจึงพบว่ามันยากที่จะปรับตัวเข้ากับสิ่งต่าง ๆ มากมาย เขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน แต่คิดว่าเขาสามารถกดขี่แยนนี่ได้ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะตาบอดอีกสักสองสามวัน แยนนี่ช่วยชายตาบอดเข้าไปในลิฟต์ พวกเขาพบผู้หญิงที่อยู่ชั้นเดียวกับพวกเขาหลังจากเข้าไปในลิฟต์ “โอ้ เกิดอะไรขึ้นกับตาของชายหนุ่มคนนี้? เขาตาบอดเหรอ?” เชน