ขณะนี้เป็นเวลา 2 ทุ่ม กวินพาเวอเรียน แต่งตัวสวยเพื่อมายังงานเลี้ยงอาหารค่ำสุดอลังการด้านนอกสถานที่จัดงานนั้น มีรถหรูลิมิเต็ดรุ่นเดียวกันจอดอยู่เรียงรายมากมาย ผู้ที่เข้ามาร่วมงานเลี้ยง ล้วนแต่เป็นบุคคลที่ร่ำรวยมีชื่อเสียงและมีอิทธิพลมากมาย เช่น ประธานาธิบดี สังคมไฮโซชั้นสูงและทายาท แน่นอนว่ายังมีข้อยกเว้น เช่นเธอ เวอเรียน มอนท์ หญิงสาวที่มีชื่อเสียงในความทุกข์ยากของนอร์ท ซิตี้ถึงแม้ว่าเหตุการณ์บางอย่างจะจบลงไปแล้วนั้น แต่บางอดีตก็ไม่สามารถลบออกไปจากใจผู้คนได้ง่าย ๆ กวินชี้ไปที่ร่างสูงเด่นที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเธอ หล่อนกระซิบกับเวอเรียนว่า “นั่น ฮีลตัน ฟัดด์ เธออยากจะคุยกับเขาใช่มั้ย? เรนนี่ แต่ฉันขอแนะนำกับเธอนะ คิดให้ดีก่อนที่เธอจะลงมือทำอะไร”ความมีเสน่ห์ ดึงดูดใจของเขานั้น ถูกห้อมล้อมไปด้วยหญิงสาวที่มีหน้าตาโดดเด่นและงดงามเวอเรียนเธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ มุมปากของเธอโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มจาง ๆ เธอคว้าแก้วแชมเปญและกำลังจะเดินเข้าไปหาเขาด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ ทันใดนั้นกวินหล่อนรีบคว้าแขนของเธอเอาไว้ “นี่เธอจะเดินเข้าไปหาเขาแบบนี้หรอ? “สาวน้อย เธอรู้ไหม เธอได้แย่แน่ถ้าเดินเข้าไปแบบนี้?
รถมายบัคสีดำถูกขับผ่านใต้ร่มไม้จีนร่มรื่นยาวสองแถว มาจนถึงยังคฤหาสน์ตระกูลฟัดด์ที่หลบซ่อนอยู่ท่ามกลางเขาคฤหาสน์ของฟัดด์ ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด ปรากฏให้ดูเคร่งขรึมและดูสูงส่งมากกว่าที่เคยฮัลตัน ฟัดด์ เข้ามาภายในบ้านเห็น จอนห์ ฟัดด์ กำลังนั่งเล่นอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เขาเอ่ยทักทายอย่างสุภาพ “คุณพ่อ”มือที่แห้งเหี่ยวของจอนห์ ฟัดด์ กำไม้เท้าค้ำยันของเขาขึ้นแล้วพูดอย่างเย็นชา “ถ้าแกคิดว่าฉันเป็นพ่อ ก็หาเมียให้ได้ไวๆ หาแม่ให้หนูน้อยเจลลี่ บีน! อย่ารอจนฉันตายแล้วแกยังไม่ได้แต่งงาน!”ในช่วงระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา คำบ่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจอห์นเกี่ยวกับฮีลตันนั้น ไม่มีเรื่องอื่นนอกจากที่เขาไม่สามารถหาแฟนและแต่งงานได้สักที เมื่อเร็วๆ นี้ ชายชรายังยุให้เขารีบแต่งงานบ่อยขึ้นเรื่อย ๆฮีลตันรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าอย่าใจเย็น “ผมสบายดีกับสาวๆที่มาจากครอบครัว ควิน, ชาร์คโก, ลูวิสและซุลลิแวน และผมไม่คิดที่จะแต่งงานกับใคร ยังไงก็แล้วแต่ พ่อรู้มั้ยว่าเจลลี่ บีนเธอไม่ชอบผู้หญิงเหล่านั้นเลยเชื้อเพลิงความโกรธถูกเพิ่มขึ้น ชายชราใช้ไม้ค้ำเท้าทุบพื้น “แกคิดว่าฉันมองไม่เห็นหรอ? แกกำลังใช้เด็กตัวเ
เช้าวันรุ่งขึ้นเวลา 10 โมงเช้า เวอเรียนเธอเห็นผู้คนมากมายในห้องโถงชั้นหนึ่ง ทันทีที่เธอก้าวเข้ามาภายใน ฟัดด์ กรุ๊ป พวกเขาถือแฟ้มประวัติรอเขาแถวเพื่อสัมภาษณ์งาน น่าที่แปลกประมาณ 99% ของผู้ที่มาสัมภาษณ์เป็นผู้หญิงเกือบทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังดูเด็กและหน้าตาดี“เวอเรียนขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย ‘วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรรึเปล่า? ทำไมถึงมีผู้มาสมัครงานจำนวนมากมายขนาดนี้?”“ขอโทษนะคะ พวกคุณมาสัมภาษณ์งานเหมือนกันหรอคะ?”หญิงสาวที่สวมกระโปรงสั้นสีชมพูอ่อน หล่อนเหลือบมองเวอเรียน ขึ้น ๆ ลง ๆ แล้วพูดว่า “เธอก็มาสัมภาษณ์งานด้วยหรอ เธอแต่งตัวเหมือนแม่ชีสมัยก่อนเลยอ่ะ เธอคิดว่าท่านประธานฟัดด์จะชอบสไตล์คุณเหรอ?”เวอเรียน ถึงกับพูดไม่ออก “...”เวอเรียนเธอจ้องมองไปที่เครื่องแต่งกายของตัวเองโดยไม่รู้ตัว เธอสวมชุดที่แสนจะธรรมดา ใส่มาในการสัมภาษณ์ เสื้อสีขาวเรียบที่เหน็บอยู่ในกระโปรงทรงเอเอวสูงกับร้องเท้าส้นสูง 3 เซนติเมตร เธอดูเหมือนแม่ชีได้อย่างไร?ผู้ที่มารับผิดชอบดูแลจัดการการสัมภาษณ์มองด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามอยู่ภายใต้แว่นตากรอบสีดำของเธอ “เบาๆกันหน่อย ท่านประธานฟัดด์ ไม่ชอบผู้หญิงเสี
"ท่านประธานฟัดด์ กรุณาดูตัวเองด้วย!"ฮีลตันจ้องมองใบหน้าที่แดงก่ำที่แต่งเติมด้วยความโกรธอย่างไม่แยแส เขาก้มศีรษะลงไปข้าง ๆ หูของเธอจากนั้น เขาก็เริ่มพูดอย่างไม่เร่งรีบ “คุณมอนท์ คุณบอกว่าผมเป็นนักธุรกิจ นักธุรกิจต้องแสวงหาแต่ผลกำไร เราจะไม่ทำการซื้อขายที่ขาดทุน คุณมีอะไรที่คุ้มค่าพอที่จะแลกกับบ้านพัก?”น้ำเสียงทุ้มของเขาเยือกเย็นและบางเบา ดวงตาสีเข้มที่ยากจะหยั่งถึงของเขา จ้องมองตรงไปที่ใบหน้าด้านข้างของเธอ เขาพูดคำนั้นช้าๆ แต่ทุกคำก็ส่งผลกระทบตรงส่วนที่เปราะบางที่สุดในหัวใจของเธอเธอไม่มีเงินเลย ครอบครัวมอนท์แตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อสามปีก่อน เมื่อพูดถึงร่างกายของเธอ เมื่อวานนี้ ฮีลตัน ไม่แม้แต่จะละสายตามาแลมองเธอด้วยซ้ำ เขาทำให้เธอต้องอับอายในที่สาธารณะ เธอไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากเธอฮีลตันมองดูใบหน้าที่บอบบางและอ่อนโยนของเธอ “คุณดูมีประสบการณ์มาก จากที่คุณยั่วยวนผมเมื่อคืนนี้?”เขาย่อตัวลง ริมฝีปากบางของเขาก็เข้าใกล้เธอมากขึ้น เสียงทุ้มนุ้มของเขาถูกแต่งเติมด้วยการเยาะเย้ย “หรือว่าคุณมอนท์ต้องการที่จะเล่นตัว”ฮีลตัน ยกข้อมือขึ้นอย่างไร้อารมณ์ เขาดึงปอยผมที่ห้อยมัดไว
เวอเรียน ถอนหายใจและนั่งลงข้าง ๆ เด็กน้อยเจลลี่ บีน เธอมองไปที่เด็กน้อยและพูดว่า “หนูชื่อเจลลี่ บีนใช่ไหมคะ?”เด็กน้อยขมวดคิ้วแล้วจ้องมองเธอ “อาจารย์ใหญ่เป็นคนบอกชื่อหนูใช่ไหม?”“หนูเป็นเด็กน่ารักและมีชื่อก็เพราะ ทำไมหนูถึงไปทะเลาะกับเด็กคนอื่นๆ ล่ะคะ?”เด็กน้อยเจลลี่ บีนกอดอก “ฮึ่ม! ทุกคนว่าบอกหนูเป็นคนโกหก! เจลลี่ บีนไม่เคยโกหก! พวกเขาไม่อยากเล่นกับหนู หนูก็ไม่อยากเล่นกับพวกเขาเหมือนกัน!”เด็กน้อยน่าเอ็นดู เธอหันใบหน้าที่ขาวใสและอ่อนโยนของเธอหนีไป เวอเรียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะใส่เด็กน้อย ที่พยายามทำตัวหยิ่งยโสของเธอ “ฉันเชื่อว่าเจลลี่ บีน ไม่ใช่คนโกหก แต่เจลลี่ บีนไปตีคนอื่นก็ไม่ถูกต้องนะคะ”เด็กตัวน้อยเม้มริมฝีปากของเธอนิ่งเงียบ เวอเรียนพูดกับเธอต่อด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ฉันแน่ใจว่าหนูไม่สามารถเอาชนะพวกเขาทั้งหมดได้ด้วยตัวเอง ครั้งหน้าบอกฉัน ถ้าพวกเขาพูดว่าหนูโกหก ฉันจะอธิบายให้พวกเขาฟัง โอเคไหม?”เจลลี่ บีน หันไปรอบ ๆ และจับจ้องไปที่เวอเรียนด้วยดวงตากลมโต “คุณเป็นใคร? ทำไมคุณถึงช่วยหนู?”“ฉันชื่อเวอเรียน มอนท์ อืมม...ในอนาคตหนูอาจจะต้องเรียนฉันว่าครูมอนท์ บอกได้มั้ยว่าทำไมเด็กค
รถมายบัคหายเข้าไปในหมอก การจ้องมองอย่างเย็นชาของฮีลตัน ค่อย ๆ ลดน้อยลงจากกระจกหลังเด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาปีนขึ้นไปบนตักของเขาอย่างซุกซน มือที่อ่อนโยนและขาวสะอาดของเธอจับพ่อของเธอไว้ “คุณพ่อทำไมมอนตี้มาร่วมทานอาหารเย็นกับเราไม่ได้คะ”ฮีลตันลดสายตาลง เขาลูบหัวลูกสาวด้วยมือใหญ่คู่นั้น และถามอย่างใจเย็นว่า “เจลลี่ บีน หนูชอบมอนตี้มากขนาดนั้นเลยหรอลูก?”“ใช่ค่ะ!” เด็กน้อยกระพริบตาที่สดใสของเธอและพยักหน้าอย่างร่าเริง“หนูชอบเธอเพราะเธอให้ลูกอมแค่นั้นหรือ?”แม้ว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย หรือที่เขาไปเดทนัดดูตัว พร้อมกับนำพามาให้เจลลี่ บีน รู้จักดูเหมือนเธอจะไม่ชอบพวกหล่อนมากนัก เธอถึงกับร้องไห้เพราะไม่ต้องการให้พ่อเข้ากันได้กับพวกหล่อนเวอเรียนเธอดึงดูดหัวใจของเจลลี่ บีน ได้อย่างไร?เจลลี่ บีน ส่ายหัวเล็กน้อย เธอใช้นิ้วเป็นวงกลมสองวงแล้ววางไว้บนดวงตาของเธอ เธอจ้องมองพ่อของเธอด้วยดวงตาที่เป็นประกายและหัวเราะเบาๆ “เป็นเพราะตาของมอนตี้ใหญ่พอ ๆ กับหนูไงคะ!”ฮีลตัน รู้สึกประหลาดใจ เด็กน้อยจะรู้หรือไม่ว่าเธอและผู้หญิงคนนั้นดูคล้ายกันฮีลตันมองเด็กน้อยบนตักของเขา ขณะท
ฮ่า ๆ เธอเป็นคนที่กล้าหาญอย่างแน่นอน มีผู้หญิงในนอร์ทซิตี้ เป็นจำนวนมากที่อยากร่วมหลับนอนกับฮีลตัน นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงอีกนับไม่ถ้วนที่ต้องการเป็นคุณผู้หญิงของเขา อย่างไรก็ตามเวอเรียนเป็นคนแรกที่กล้าที่จะพูดกับเขาว่าเธอต้องการเป็นนายหญิงฟัดด์เธอเอาความมั่นใจของเธอมาจากไหน?“เป็นเรื่องจริงที่ผมขาดภรรยา แต่อย่างไรก็ตาม มีผู้หญิง ที่โดดเด่นหลายคนต้องการเป็นภรรยาของผม คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์อะไรมาเจรจาข้อตกลงกับผม”เวอเรียน พูดขึ้นเมื่อรู้ว่า ฮีลตัน กำลังจะวางสายสนทนาของเธอ “ฉันเห็นว่าคุณให้สัมภาษณ์ที่จะมองหาภรรยา ดูเหมือนว่าครอบครัวของคุณกำลังกดดันให้คุณแต่งงาน ฉันยอมรับการแต่งงานปลอม ๆ นั่นได้นะ และฉันจะไม่รบกวนคุณหลังจากการแต่งงาน การแต่งงานปลอม?ริมฝีปากของฮีลตัน กระตุกเล็กน้อย ‘ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่น่าสนใจทีเดียว’เวอเรียน พยายามกลั้นความกังวล และพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอไม่ได้ยินการตอบสนองจากฮีลตัน “ถ้าคุณแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เธออาจจะตามติดคุณ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่การแต่งงานปลอม ๆ …”“คุณมั่นใจหรือไม่ว่า คุณจะไม่ยึดติดกับมัน”“ฉันมั่นใจ ฉันขอพูดตามตรงกับคุณ ฉันกลายเป็นผู้หญิ
แววตาของเวอเรียนสั่นระริก สายตาของเธอจับจ้องไปที่ภาพวาดที่มีชื่อว่า “ครอบครัวเราสามคน”“เจลลี่ บีน หนูรู้สึกเหงาไหม”หนูน้อยกุมใบหน้าของเธอ ขณะที่ดวงตาสีดำกลมโตของเธอเป็นประกาย เธอพยักหน้าและพูดอย่างน่าสงสาร “ค่ะ! เจลลี่ บีน ไม่มีเพื่อน และไม่มีแม่มาคอยดูแล เพราะแม่ของหนูอยู่บนดาวอังคาร! แม่ของเชอร์รี่ทำผมเปียสวย ๆ ให้เธอทุกวัน หนูเองก็อยากมีแม่ให้มาช่วยทำผมถักเปียให้หนูด้วย!”เวอเรียน อดที่จะยิ้มไม่ได้ไม่ได้ เธอยกมือขึ้นเพื่อลูบไล้ผมทรงเห็ดของหนูน้อย “เจลลี่ บีน ผมของหนูยังสั้นอยู่เลย ถ้าผมสั้นยังคงทักเปียไม่ได้นะ”เจลลี่ บีน ทำหน้ามุ่ย เธอพูดอย่างผิดหวังว่า “พ่อให้ตัดผมสั้น เพราะไม่มีใครรู้วิธีถักเปีย พ่อบอกว่าเขาไม่รู้วิธีถักเปีย พ่อไม่เก่งเอาซะเลย”เวอเรียน หัวเราะออกมาดัง ๆ เธอนึกถึงภาพของฮีลตันทำหน้าไม่สบอารมณ์ ขณะที่กำลังจับผมของลูกสาวอย่างเงอะงะ แต่ไม่สามารถถักเปียผมได้ ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนภาพก็ปรากฏขึ้นในใจของเธอ เธอเคยได้ยินมาว่าฮีลตันเข้มงวดมากในเรื่องธุรกิจ มันยากที่จะจินตนาการได้ว่าฮีลตัน มีด้านไหนบ้างที่เค้าทำไม่ได้“คราวนี้หนูควรไว้ผมยาว ที่นี้ครูสามารถช่วยถักเป