Share

บทที่ 9 คุณพ่อคะ หนูอยากพามอนตี้กลับบ้าน!

เวอเรียน ถอนหายใจและนั่งลงข้าง ๆ เด็กน้อยเจลลี่ บีน เธอมองไปที่เด็กน้อยและพูดว่า “หนูชื่อเจลลี่ บีนใช่ไหมคะ?”

เด็กน้อยขมวดคิ้วแล้วจ้องมองเธอ “อาจารย์ใหญ่เป็นคนบอกชื่อหนูใช่ไหม?”

“หนูเป็นเด็กน่ารักและมีชื่อก็เพราะ ทำไมหนูถึงไปทะเลาะกับเด็กคนอื่นๆ ล่ะคะ?”

เด็กน้อยเจลลี่ บีนกอดอก “ฮึ่ม! ทุกคนว่าบอกหนูเป็นคนโกหก! เจลลี่ บีนไม่เคยโกหก! พวกเขาไม่อยากเล่นกับหนู หนูก็ไม่อยากเล่นกับพวกเขาเหมือนกัน!”

เด็กน้อยน่าเอ็นดู เธอหันใบหน้าที่ขาวใสและอ่อนโยนของเธอหนีไป เวอเรียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะใส่เด็กน้อย ที่พยายามทำตัวหยิ่งยโสของเธอ “ฉันเชื่อว่าเจลลี่ บีน ไม่ใช่คนโกหก แต่เจลลี่ บีนไปตีคนอื่นก็ไม่ถูกต้องนะคะ”

เด็กตัวน้อยเม้มริมฝีปากของเธอนิ่งเงียบ เวอเรียนพูดกับเธอต่อด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ฉันแน่ใจว่าหนูไม่สามารถเอาชนะพวกเขาทั้งหมดได้ด้วยตัวเอง ครั้งหน้าบอกฉัน ถ้าพวกเขาพูดว่าหนูโกหก ฉันจะอธิบายให้พวกเขาฟัง โอเคไหม?”

เจลลี่ บีน หันไปรอบ ๆ และจับจ้องไปที่เวอเรียนด้วยดวงตากลมโต “คุณเป็นใคร? ทำไมคุณถึงช่วยหนู?”

“ฉันชื่อเวอเรียน มอนท์ อืมม...ในอนาคตหนูอาจจะต้องเรียนฉันว่าครูมอนท์ บอกได้มั้ยว่าทำไมเด็กค
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
สมบัติ เพ็ชรแสง
รางวัลยากไปไหม
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status