เซย์นตอบหลับ “โรเซ็ต อาเรส นายก็แค่เรียกเธอว่าเซ็ตตี้น้อย”“โอเค”เจย์ออกไปหลังจากที่ทั้งสองแลกเบอร์โทรศัพท์เซย์นถอนหายใจและพูดอย่างไม่พอใจว่า “นายควรเป็นคนที่ขอร้องฉัน ทำไมฉันกลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่กำลังอ้อนวอนนายล่ะ?”หลังจากที่มอบหมายงานของเขา เซย์นก็ไปยังสวนบันทึกรักและรายงานกับแองเจลีนเซ็ตตี้น้อยก็บังเอิญอยู่ที่นั่นด้วยเช่นกันทันทีที่เซย์นเห็นเซ็ตตี้น้อย เขาพูดอย่างขี้โม้ว่า “ฉันเจอครูเปียโนของหนูด้วย เซ็ตตี้น้อย ฉันสัญญาว่าหนูจะชอบเขามากหลังจากที่เห็นเขา”หลังจากสามปี เซ็ตตี้ได้โตขึ้นจากลูกบอลขนอ้วนกลมเป็นคุณหนูผอมเพรียว เธอมีคิ้วและตาสวยสดใจรางกับฤดูใบไม้ร่วงที่มีเสน่น์ที่ทำให้ดูสวยมาก เธอสวมรองเท้าคู่สีขาวด้วยขายาวสวยซึ่งทำให้เธอมีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่โดยไม่สลัดความไร้เดียงสาและนิสัยร่าเริงของเธอในฐานะคุณหนูเลยเมื่อเธอได้ยินว่าเซย์นได้จ้างครูสอนเปียโนให้กับเธอ เซ็ตตี้น้อยก็บุ้ยปากและต่อต้านในทันที “หนูไม่อยากได้ครูสอนเปียโน ฟินน์ฝึกเล่นเปียโนกับหนูก็ได้”แองเจลีนดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วและถามอย่างมีเลศนัยว่า “เขาตกลงเป็นครูของเซ็ตตี้ไหม?”เซย์นยืดอก “เธอคิดว่าพี่จะให
เจย์เดินเข้าไปหาเซ็ตตี้น้อยอย่างสง่างามและยืนตรงหน้าเธอ เขาพูดกับเธออย่างอ่อนโยนว่า “ถ้าหนูไม่ชอบให้ฉันเป็นครูสอนเปียโน งั้นฉันไปได้ทันทีเลยนะ หนูไม่เห็นต้องโมโหเลย”เซ็ตตี้น้อยมองเขาตาลุกวาว เธออยากที่จะเรียกเขาว่า ‘คุณพ่อ’ มาก ๆ แต่คุณแม่ของเธอได้บอกเธอว่าอย่าทำอะไรให้คุณพ่อโกรธเจย์ยืนขึ้นและมองไปที่ฟินน์อย่างขอโทษ “ผมคิดว่าคุณควรจะขอคนอื่นแล้วล่ะ”ขณะที่เจย์หันหลังเดินจากไป จู่ ๆ มือน้อย ๆ ก็จับที่เขาเจย์หันหลังและเห็นว่าเซ็ตตี้น้อยกำลังมองเขาด้วยตาลุกวาว เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสารว่า “คุณคะ หนูขอโทษ ได้โปรดอยู่เป็นครูของหนูเถอะนะคะ ตกลงไหม?”เจย์สะดุ้ง ประหลาดใจที่จู่ ๆ เซ็ตตี้น้อยก็เปลี่ยนท่าทีเขาไม่รู้ว่าทำไม แต่เมื่อเขาเห็นเซ็ตตี้น้อยร้องไห้ เขาก็ใจอ่อน “ตกลง”ฟินน์ถอนหายใจอย่างโล่งอกเซ็ตตี้น้อยดึงเจย์ไปยังห้องเปียโนอย่างเสน่หา ฟินน์เรียกพี่เลี้ยงเด็กให้มาอยู่ข้าง ๆ เขาและเตือนเธออย่างจริงจัง “มื้อเที่ยงของวันนี้ต้องอ่อน ๆ หน่อย แล้วก็ ครูสอนเปียโนคนนี้คือแขกผู้มีเกียรติ เพราะงั้นเราต้องดูแลเขาให้ดี”“ได้ค่ะ” พี่เลี้ยงตอบกลับจากนั้นฟินน์ก็ออกไปทำงานห้องเปียโน
อย่าลืมว่า ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยรักกันมาก ๆ จู่ ๆ เซ็ตตี้น้อยก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของเธอ “คุณคะ หนูขอเวลาครู่หนึ่งนะคะ”หลังจากนั้น เซ็ตตี้น้อยก็วิ่งลงไปยังชั้นล่างและทำชาเอิร์ลเกรย์ถ้วยโปรดของเจย์ให้เขาก่อนที่จะนำมันขึ้นมาชั้นบน“คุณคะ ดื่มชาสักหน่อยนะคะ”เจย์งงเล็กน้อยพร้อมกับยิ้ม “ขอบคุณนะ”เจย์ยังคงตระหนักถึงสิ่งที่เขาทำอยู่ตรงนั้น หลังจากที่ดื่มชา เขาก็นั่งบนเก้าอี้เปียโนพร้อมกับมือเรียวทั้งคู่ของเขาวางบนแป้นงาช้าง เขาพูดว่า “ฉันคิดว่าฉันจะลองเล่นเพลงRed Spider Lily นี่”เซ็ตตี้น้อยดีใจมาก “เยี่ยมไปเลยค่ะ”เจย์หลับตา ท่วงทำนองที่คุ้นเคยกำลังเล่นในหัวของเขาบางทีมันอาจเป็นเพราะความจำที่พิเศษของเขาที่เขามีเนื้อเพลงทั้งหมดถูกจดจำในความคิดบางทีมันอาจเป็นความทรงจำที่ห่างเหินที่นำทางมือของเขา ทำให้เขาเล่นทั้งเพลงได้อย่างไหลลื่นเซ็ตตี้น้อยปรบมือให้กับเขา “คุณคะ คุณเล่นเพลงนี้ได้ดีมากเลย”เมื่อเจย์เล่นเพลง Red Spider Lily ท่วงทำนองหนักแน่นและเต็มเปี่ยม ฟังดูมั่นใจและสง่างามมันเป็นครั้งแรกที่เซ็ตตี้น้อยได้ยินพ่อของเธอเล่นเพลงนั้น เธอเปล่งเสียงออกมาว่า “เพราะงั้น นี่คือวิธีที่ค
เซ็ตตี้น้อยไม่เต็มใจ “คุณคะ พรุ่งนี้คุณจะมาไหม?”เจย์ตอบกลับว่า “มาสิ”“คุณคะ หนูของเบอร์ของคุณได้ไหมคะ ได้โปรด?”“ได้อยู่แล้ว” เจย์กล่าวขณะที่ให้เบอร์โทรศัพท์ของเขากับเธอเซ็ตตี้น้อยกอดเขา “คุณคะ พรุ่งนี้มาเร็วหน่อยนะคะ”“ก็ได้” เจย์ลูบผมสลวยของเซ็ตตี้น้อย รู้สึกอบอุ่นข้างในเขารู้สึกแปลก ๆ ทำไมลูกชายของเขาเองไม่ให้การดูแลกับเขาแบบนี้บ้างนะ?หลังจากที่ออกจากโฮไรซอน คอลเลอร์ เจย์ก็เรียกแท็กซี่และรีบออกไปยังอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนมันเป็นระยะทางที่ค่อนข้างไกลจากเมืองอิมพีเรียลไปยังนอกเมืองในตอนที่เขากังวลเรื่องค่าโดยสาร โทรศัพท์ของเขาก็ดัง มันเป็นการแจ้งเตือนเกี่ยวกับการโอนเงิน มันมาจาก “สตรีแห่งจักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง’สตรีแห่งจักรวรรดิไรอาทิตย์อัสดงได้ทิ้งข้อความว่า ‘ครูเบนคะ ดิฉันคือคุณแม่ของเซ็ตตี้น้อย ลูกรักการสอนของคุณ สำหรับปีหน้า ดิฉันขอจองตัวคุณสำหรับคลาสเรียน เพราะฉะนั้น ได้โปรดอย่ารับงานอื่นนะคะ อีกอย่าง ฉันจ่ายค่าสอนทั้งปีล่วงหน้า ถ้าจำนวนมันน้อยเกินไป ยังพอต่อรองได้นะคะ’เจย์มองที่เงินเดือนเจ็ดหลักและคิดหนักคุณแม่ของเซ็ตตี้น้อยไม่ขี้เหนียว ไม่เหมือนผู้หญิงค
ผู้หญิงคนนี้คือราชินีของเหล่านางปีศาจ สำหรับกฏที่ว่าผู้ชายห้ามแตะต้องผู้หญิง อาจจะมีเธอแค่คนเดียวที่เป็นข้อยกเว้นแองเจลีน “...”แองเจลีนโกรธ ดังนั้นเธอจึงตะคอกใส่เกรย์สัน “เกรย์สัน ตาบอดรึไง? นายไม่เห็นรึว่าสองคนนี้กำลังยั่วโมโหท่านประธานของนายอยู่? ลากพวกเขาออกไปสิ!”เกรย์สันมีสีหน้าที่แย่ เขาเดินไปหาเจย์และพูดกับเขาอย่างเป็นกันเอง “คุณครับ วันนี้ท่านประธานอารมณ์ไม่ดี ถ้ามีเรื่องอื่นอีก ผมแนะนำให้คุณมาวันพรุ่งนี้อีกครั้งนะครับ”เจย์ตอบกลับว่า “มันต้องเป็นวัยหมดประจำเดือนของเธอแน่ที่เธออารมณ์ไม่ดีในทุก ๆ วันแบบนี้”แองเจลีนซีด “นายคิดว่าเพราะนายมีหน้าตาแบบนั้นแล้วฉันจะไว้ชีวิตนายงั้นเหรอ?”เจย์หน้าซีดเขารู้ว่าแองเจลีนมองเขาเป็นเทพอโดนิสสักอย่างที่ผลักไสได้ นี่คือความอัปยศโดยตรงสำหรับชายที่มีอำนาจอย่างเจย์ เกรย์สันเห็นว่าทั้งคู่กำลังจะปะทะกันในการต่อสู้อย่างเต็มรูปแบบ ดังนั้นเขาจึงรีบแยกสถานการณ์ เขาพูดกับเจย์ด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรว่า “คุณปิแอร์ ฮาเนสปลอมแปลงข้อมูลประจำตัวของเขา เพราะงั้นจึงมีปัญหาเรื่องการกำกับดูแลหน้างาน ชาวประมงคนอื่น ๆ อยู่ข้างในก็เพื่อช่วยสืบสวน ไม่ใช่เ
เจย์ลังเล แต่ทอมมี่อ้อนวอนเขา “เบน นายจะต้องตกลงกับคำขอของท่านประธานเซเวียร์นะ ทั้งหมู่บ้านจะขอบคุณนาย”เจย์วอกแวก “ฉันมีงานอยู่แล้ว”ทอมตอบกลับอย่างผิดหวัง “อ่อ นายมีงานแล้ว เพราะงั้นนายจะไม่ช่วยเราอีกแล้ว”แองเจลีนรู้ว่าเจย์คือชายรักษาคำพูด เนื่องจากเขาสัญญาว่าจะเป็นครูสอนเปียโนให้กับเซ็ตตี้น้อย เขาจะไม่รับงานอื่นอีกเพื่อที่จะคลายความกังวลของเขา แองเจลีนก็ตอบกลับว่า “นายไม่ต้องอยู่หน้างานเพื่อทำงาน ที่ต้องทำคือดูแลพวกชาวประมงอย่างใกล้ชิดและทำให้แน่ใจว่าพวกเขาทำตามกฏของที่นี่”จากนั้นเจย์ก็ตกลง “เอางั้นก็ได้”เกรย์สันโทรหาตำรวจและหลังจากที่หยอกล้อเล็กน้อย เขาก็หันไปหาแองเจลีนเพื่อพูดว่า “พวกเขาต้องการผู้ประกันตัว”เจย์พูดว่า “ฉันเอง”แองเจลีนรำพึงถึงความจริงที่ว่าชาวประมงเหล่านั้นยังคงโหดเหี้ยมและป่าเถื่อน ถ้ามีปัญหาใด ๆ อีก ผู้ประกันคงจะเสียใจกับการเป็นผู้ประกันตั้งแต่แรกเธอกลอกตาใส่เจย์ “นายงั้นเหรอ? ทุกอย่างบนตัวนายมีมูลค่าน้อยกว่าเล็บของฉันนิ้วหนึ่ง นายจะเป็นคนประกันตัวได้ยังไง?”เจย์ตอบกลับว่า “เธอนี่มันหยาบคายมาก!”แองเจลีน “...”เกรย์สันเข้าใจสถานการณ์ ดังนั้น เขา
บรรดาชาวประมงกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ“ครั้งหนึ่งฉันได้ยินมาว่าเมื่อเรามีประกันสังคม เราจะถือว่าเป็นประชาชนของเมือง เราจะซื้อบ้านที่นี่ก็ได้เหมือนกัน”การกระโดดทั้งหมดนั้นทำให้ห้องพนักงานสั่นสะเทือนนอย่างรุนแรงแองเจลีนรู้สึกเวียนหัวและความโกรธของเธอก็มาด้วยเหตุนั้น “เกรย์สัน ตึกนี้เป็นการก่อสร้างที่ห่วยแตกอีกหลังหนึ่งใช่ไหม? ทำไมมันถึงสั่นสะเทือนมากในตอนที่พวกเขากระโดดล่ะ?”เกรย์สันสิ้นหนทางทันใดนั้น เจย์คว้าทอมมี่และวิ่งออกไปข้างนอกในขณะที่ตะโกนว่า “แผ่นดินไหว! วิ่ง!”แองเจลีนจ้องเขม็งไปที่เขาเจย์จะคว้าตัวชาวบ้านแบบสุ่มและหนีไปแต่ก็ฉุกคิดพาเธอไปด้วย ความน่าผิดหวังนั่น… มากเกินไปที่แองเจลีนจะรับมือได้เกรย์สันดึงแองเจลีนที่ตะลึงงันเข้าสู่อ้อมแขนของเขาและรีบพาเธอออกไปข้างนอกหลังจากนั้นไม่นาน ที่พักชั่วคราวก็ถล่มลงมาเป็นโรงหลอมแผ่นดินไหวก็สงบลงอย่างรวดเร็ว โชคดีที่ไม่เป็นเหตุให้มีผู้เสียชีวิตหรือตึกอื่น ๆ พลังทลายแองเจลีนมองไปที่ซาก ตาของเธอเปล่งความโกรธที่รุนแรง สายตาของเธอมองตรงไปยังเจย์ราวกับว่าเธอกำลังจะฆ่าเขาเจย์ตัวสั่น ทำไมนางมารร้ายนั่นถึงมองเขาแบบนั้น?มันเหม
โจเซฟินมึนงง “ฉันคิดว่าพวกพี่จะมีความสุขหลังจากที่ได้กลับมาเจอกันซะอีก ใครจะรู้ว่าจะมีปัญหามากมายใช่ไหม? พี่ชายของฉันไม่มีความรู้สึกต่อพี่จริง ๆ”แองเจลีนท้อแท้ “ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้อ่อนโยน ไม่สวย และไม่เป็นผู้หญิงพอ แต่ฉันก็ดูแลเขาดีมาก มันทดแทนสิ่งที่ฉันขาดไม่ได้รึไง?โจเซฟินมองเธอด้วยความไม่อยากเชื่อจากนั้นเธอก็พูดอย่างเกรี้ยวกราดว่า “มันต้องเป็นเจ้าบ้าเซย์นแน่ ๆ เขาจะเรียกพี่ว่ายัยเสือโคร่งทุกวันใช่ไหม? เขาล้างสมองพี่รึเปล่า? พี่แองเจลีน พี่เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุด อ่อนโยนที่สุดและมีเสน่ห์ที่สุดสำหรับฉัน”แองเจลีนแค่เชื่อเธอไม่ได้โจเซฟินไม่สบายใจ “นับตั้งแต่พี่กลายเป็นประธานของแกรนด์ เอเซีย เธอก็เริ่มใช้น้ำมันน้ำผึ้งมาส์กความสวยอันเป็นธรรมชาติของพี่ ทั้งหมดก็เพื่อป้องกันบรรดาผู้ชายพวกนั้นจากการจ้องเธอมากเกินไป ถ้าเธอไม่หยาบคาบมากพอ ผู้ชายพวกนั้นก็จะเล่นหน้าเล่นตาเธอ ที่เธอทำและเสียสละไปก็เพื่อปกป้องกองทุนของพี่ชายฉัน ยังไงก็ตาม ลึก ๆ แล้ว ฉันก็รู้ว่าเธอคือที่แองเจลีนที่อ่อนหวาน สวย และซื่อสัตย์”ในตอนนั้น น้ำตาของแองเจลีนก็ไหลอย่างอิสระ “เวลาล่วงเลยไป ฉันคิดว่าฉันจะลืมว่าฉันดู