บทที่ 6

อเล็กซ์ส่ายหัวและเยาะเย้ย "โคลอี้ เธอไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาเลียเท้าของฉันหรอก โน่นเธอควรกลับบ้านไปเลียนิ้วเท้าของเจ้าอ้วนนี่ ไปซะ ถ้าเธอทำให้เขามีความสุขได้ เขาอาจจะซื้อขยะชิ้นเล็กชิ้นน้อยมูลค่าสองพันดอลลาร์มาให้เธอก็ได้นะ"

"แก..."

ความโกรธของโคลอี้รุนแรงมาก เธอเหมือนระเบิดเวลาที่กำลังจะระเบิดออกมา

ในที่สุดคนอ้วนก็กล่าวเสริมโคลอี้ เพราะเขากำลังหว่านล้อมเธอให้ไปนอนกับเขา และอเล็กซ์ก็ทำให้เขารู้สึกอับอาย ชายอ้วนพูดขึ้นว่า "ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ช่วยดูสารรูปของตัวเองหน่อย แกคิดว่าแกจะมีปัญญาซื้อสร้อยคอที่ป้ายราคาสามสิบล้านเหรียญนี้ได้จริง ๆ เหรอ? อะไรนะ?! แกคิดว่าราคาแค่สามพันดอลลาร์เหรอ?"

“แล้วถ้าผมมีเงินพอที่จะซื้อได้ล่ะ? คุณจะซื้อมันได้ไหม? คุณจะซื้อมันสักอันด้วยไหมล่ะ?” อเล็กซ์เอ่ยถาม

อเล็กซ์ตัดสินใจซื้อเครื่องประดับเส้นนั้น

เขาเป็นหนี้คุณหนูโดโรธี แอสเส็กซ์ มามากมายในช่วงสิบเดือนที่ผ่านมานี้

การซื้อสร้อยคอมูลค่าสามสิบล้านดอลลาร์นี้มันอาจจะทำให้เธอมีความสุข และมันคงจะสร้างความเชื่อมั่นให้กับเธอสำหรับความสามารถในการปกป้องเธอของเขา

ชายอ้วนพูดอย่างโกรธเคือง “ไอ้งี่เง่าคนนี้มาจากไหน ไร้สาระมาก โคลอี้ คุณรู้จักคนแบบนี้ได้ยังไง? มันลดระดับฉันทุกครั้งที่คุยกับมัน”

อเล็กซ์เยาะเย้ย “บอกผมตรง ๆ ก็ได้ถ้าคุณไม่มีเงิน ไม่จำเป็นต้องแก้ตัว ผมจะไม่ทำให้เรื่องยุ่งยากสำหรับคุณ เพราะในท้ายที่สุดแล้ว 'รักแห่งเมืองปฏิหาริย์' มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่คู่ควร นั่นก็คือภรรยาของผม แฟนของคุณไม่คู่ควรกับสร้อยคอเส้นนี้หรอก จะดีกว่าไหมถ้าคุณซื้ออันข้าง ๆ อันละ 3 ล้านดอลลาร์นั่น หรือว่าอยากจะเดิมพัน?"

“โอ้โห แกคิดว่าแกเป็นใครมาขู่ฉันน่ะฮะ?! เอาเลย! แต่ถ้าแกไม่มีเงินจ่ายล่ะ?” ชายอ้วนตะโกนออกมา

อเล็กซ์ยังไม่ทันได้มีโอกาสโต้ตอบ

โคลอี้ก็พูดสวนขึ้นมาว่า “แต่ถ้านายไม่มีปัญญาจ่าย ก็คุกเข่าแล้วเรียกฉันว่าแม่สามครั้งด้วยนะ!”

อเล็กซ์จ้องมองไปที่เธออย่างเย็นชา “เข้าใจแล้ว!”

พวกเขาสุ่มถามพนักงานในร้านค้าที่อยู่ใกล้กับพวกเขามากที่สุด

และพวกเขาก็ค้นพบว่าพวกเขาจะต้องไปที่ชั้นสามหากต้องการที่จะซื้อสร้อยคอ 'รักแห่งเมืองปฏิหาริย์'

ทั้งสามคนขึ้นมาถึงชั้นสามในชั่วพริบตา พวกเขาก็พบเข้ากับเคาน์เตอร์ และผู้ดูแลสร้อยคอนี้เป็นคนรู้จักของพวกเขาเอง

เธอเป็นเพื่อนสนิทของโดโรธี ชื่อว่าแคสแซนดรา

“อะไรนะ คุณต้องการที่จะซื้อสร้อยคอ 'รักแห่งเมืองปฏิหาริย์' เหรอ คุณจะบ้าไปแล้วหรือไง?”

หลังจากที่แคสแซนดราได้ยินเรื่องนี้ เธอมองไปที่อเล็กซ์และรู้สึกโกรธมาก “อเล็กซ์ ฉันไม่เข้าใจ คุณมีสิทธิ์อะไรมารั้งโดโรธีไว้ แมน ๆ หน่อย หย่ากับคุณหนูโดโรธีซะเถอะ อย่าอยู่เป็นภาระของเธออีกเลย รู้ไหมโดโรธีมาหาฉันเมื่อไม่นานมานี้และขายแหวนแต่งงานของเธอในราคาครึ่งล้านเพื่อเป็นค่ารักษาพยาบาลของแม่คุณ ตอนนี้คุณกำลังจะบอกฉันว่าคุณต้องการซื้อสร้อยคอ รักแห่งเมืองปฏิหาริย์' มูลค่าสามสิบล้านเหรียญ คุณว่าฉันเป็นคนซื่อไหมที่จะเชื่อคุณ?"

อเล็กซ์รู้ได้เลยว่าสิ่งแย่ ๆ จะเกิดขึ้นกับเขาเมื่อเขาพบเธอ เนื่องจากเธอมักจะเย้ยหยันเขาอยู่ตลอดเวลา

โคลอี้กับชายอ้วนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะคิกคัก

โคลอี้พูดขึ้นว่า “อเล็กซ์ ได้ยินไหมว่าภรรยาของนายขายแหวนแต่งงานไปแล้ว และนายยังจะอยู่ที่นี่ แสร้งทำเป็นว่ารวย เพียงแค่ยอมรับว่านายไม่สามารถจ่ายได้ คุกเข่าและเลียฝ่าเท้าของฉัน พร้อมกับเรียกฉันว่าแม่สามครั้งสิ!"

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็ถอดรองเท้าและเหยียดเท้าออกมาทางอเล็กซ์

อเล็กซ์ไม่แม้แต่จะชำเลืองมองเธอ และพูดกับแคสแซนดราว่า "ถ้าฉันสามารถซื้อได้ล่ะ?"

แคสแซนดราตอบอย่างโกรธจัดว่า “ถ้านายสามารถซื้อมันได้ ฉันจะยอมคุกเข่าต่อหน้านายและเรียกนายว่าแด๊ดดี้เลย!”

ฟรึบ!

อเล็กซ์หยิบบัตรเครดิตของเขาออกมา

“รูดบัตรนี้!”

แคสแซนดราคว้าบัตรธนาคารนั้น และโยนกลับไปที่อเล็กซ์ แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า “หยุดเดี๋ยวนี้นะ พอสักทีได้ไหม? หยุดรบกวนการทำงานของฉันเสียที อเล็กซ์ ฉันรู้จักคุณดีพอ! อย่าได้ไปพูดถึงเสร้อยคอราคาสามสิบล้านดอลลาร์นั่นเลย คุณเองยังไม่สามารถที่จะซื้อสร้อยคอสามพันดอลลาร์ได้เลย!”

“ถ้าคุณไม่รีบออกไปตอนนี้ ฉันจะขอให้รปภ.ไล่คุณออกไปจากที่นี่”

อเล็กซ์ขมวดคิ้ว “ผมมาที่นี่เพื่อซื้อของ คุณจะไล่ฉันออกไปทำไม? แคสแซนดรา คุณกำลังพยายามที่จะไล่ตัวเองออกจากงานเหรอ?”

แคสแซนดราโบกมือ และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองที่สังเกตเห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก็รีบวิ่งเข้ามาทันที

รปภ.เอ่ยถาม "คุณแคสแซนดร้า เกิดอะไรขึ้น?"

แคสแซนดรากล่าวว่า "ชายคนนี้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา ช่วยไล่เขาออกไปที"

อเล็กซ์พูดอย่างเย็นชาว่า "แคสแซนดรา อย่าทำตัวน่าอับอายเช่นนี้ ผมมาที่นี่เพื่อซื้อของ ไม่ได้มาสร้างปัญหาอะไร ถ้าเจ้านายของคุณรู้ทัศนคติในการบริการของคุณ คุณคิดว่าคุณยังจะสามารถทำงานที่นี่ต่อไปได้หรือไม่? ไม่กลัวฉันฟ้องเจ้านายของคุณหรอ?”

แคสแซนดราจ้องไปที่เขา “ถ้านายต้องการซื้อสร้อยคอ 'รักแห่งเมืองปฏิหาริย์' นายจะต้องมีบัตรสมาชิก VIP ของแอลจี บัลโฟร์ หรือบัตรสมาชิกของกลุ่มบริษัทในเครือเธาเซินไมล์ถ้านายมีหนึ่งในนั้น ฉันถึงจะขายให้นายได้"

“กลุ่มบริษัทในเครือเธาซันด์ ไมล์ เหรอ?”

อเล็กซ์นิ่งไปชั่วขณะ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งพูดว่า "ใช่ แอลจี บัลโฟร์ เป็น บริษัทย่อยของกลุ่มบริษัทในเครือเธาซันด์ ไมล์ ลองคิดถึงผลที่จะตามมาสิ ถ้าคุณพยายามที่จะสร้างปัญหาที่นี่"

อเล็กซ์ขมวดคิ้ว เขาไม่มีบัตรสมาชิกอะไรนั่นเลย

โคลอี้แซว "นายตกใจหรอ? ยอมรับความพ่ายแพ้ของนายซะ แล้วนายก็มาคุกเข่าและเลียฝ่าเท้าของฉัน สถานที่นี้เป็นของ กลุ่มบริษัทในเครือเธาซันด์ ไมล์ หากนายกำลังพยายามที่จะโกงการเดิมพันนี้ ก็แปลว่านายกำลังพยายามที่จะรุกรานนายท่านเล็กซ์อยู่ เอาเลยสิ เอาเลย”

อเล็กซ์กล่าวขึ้นว่า "ขอเวลาสักครู่"

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดหมายเลขของลอร์ดเลคและพูดว่า "ผมอยู่ที่แอลจี บัลโฟร์ และผมต้องการซื้อสร้อยคอ 'รักแห่งเมืองปฏิหาริย์' แตผมไม่มีบัตรสมาชิก ผมก็เลยไม่สามารถที่จะซื้อมันได้"

ท่านเล็กซ์ตอบกลับทันที “นายท่าน ขอเวลาสักสองนาที ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้”

อเล็กซ์วางสายแล้วมองทุกคน "ขอเวลาสองนาที"

แคสแซนดราเยาะเย้ย “ตกลง ฉันจะให้เวลาคุณสองนาทีเพื่อดูว่านายกำลังพยายามที่จะเล่นกลอะไรอยู่ แต่ถ้าหากนายตั้งใจหรือพยายามที่จะสร้างปัญหาที่นี่ ฉันจะลงโทษคุณแน่!”

ในที่สุด ในเวลาไม่ถึงสองนาทีเสียด้วยซ้ำ

ชายวัยกลางคนเข้ามาด้วยความรีบเร่ง

แคสซานดราและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองเมือเห็นบุคคลนั้น พวกเขาก็รีบทักทายทันทีด้วยความเคารพ

พวกเขาพูดขึ้นพร้อม ๆ กันว่า "สวัสดี คุณเจฟเฟอร์สัน!"

เขาคือผู้จัดการทั่วไปของแอลจี บัลโฟร์ ชื่อว่าเจฟเฟอร์สัน

แคสแซนดราคิดว่าเจฟเฟอร์สันมาเพื่อตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากได้ยินเสียงดังเอะอะโวยวาย เธอรีบชี้ไปที่อเล็กซ์และพูดว่า "คุณเจฟเฟอร์สัน ผู้ชายคนนี้มาที่นี่เพื่อก่อความยุ่งยากมากมาย เขาไม่มีบัตรสมาชิกแต่ยังบอกอยู่เสมอว่าเขาต้องการซื้อของล้ำค่าของทางร้านเรา เขาต้องการซื้อสร้อยคอ 'รักแห่งเมืองปฏิหาริย์' เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะไล่เขาออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ค่ะ”

เจฟเฟอร์สันไม่ได้พูดอะไร แต่เขากลับตบหน้าของเธอ

“คุณนี่มันช่างน่าขำ!”

"เขาเป็น VIP สูงสุดของแอลจี บัลโฟร์!"

"อะไรนะ?"

ทุกคนถึงกับอึ้งและพูดอะไรไม่ออก

ในขณะเดียวกัน แคสแซนดราที่จับหน้าของตัวเองอยู่ก็ตกตะลึงด้วยเช่นกัน

เจฟเฟอร์สันเดินไปหาอเล็กซ์และกล่าวด้วยความเคารพว่า "นายท่านอเล็กซ์ ผมต้องขออภัยที่มาช้าครับ"

อเล็กซ์มองไปที่เขา “ตอนนี้ฉันสามารถซื้อสร้อยคอ 'รักแห่งเมืองปฏิหาริย์' ได้หรือยัง?”

เจฟเฟอร์สันโค้งคำนับและพูดว่า “ครับ แน่นอนคุณทำได้ โอ้ เดี๋ยวก่อนคุณสามารถเอาไปได้เลย ถ้าคุณชอบคุณไม่จำเป็นต้องจ่ายอะไรเลยครับ”

"อะไรกันเนี่ย?" โคลอี้ถึงกับพูดอะไรไม่ออก

เมื่อมองกลับไปกลับมาที่อเล็กซ์และสร้อยคอ ดวงตาของเธอก็มีแต่ความอิจฉาริษยา

สร้อยคอราคาสามสิบล้านเหรียญถูกมอบให้เขาฟรี ๆ

ทำไม?

อเล็กซ์ไม่ใช่เศษขยะหรอกหรอ? เขามีคุณสมบัติอะไรสำหรับแอลจี บัลโฟร์ ทำไมที่นี่ถึงมอบของขวัญราคาแพงมหาศาลแก่เขาอย่างนั้นหรอ?

“ไม่ ผมจะซื้อเอง!”

อเล็กซ์หยิบบัตรเครดิตสีดำของเขาออกมาแล้วโยนใส่คาสซานดรา

“รูดบัตรนี้ครับ!”

“จำสิ่งที่คุณพูดเมื่อครู่นี้ได้หรือเปล่า ผมจะเป็นแด๊ดดี้ของคุณหลังจากที่ผมซื้อสร้อยคอเส้นนี้มาแล้ว!”

แคสแซนดราหยิบบัตรเครดิตและใบหน้าของเธอก็ซีดเซียว

อเล็กซ์ชี้ไปที่โคลอี้กับชายอ้วนและพูดกับเจฟเฟอร์สันว่า “สองคนนี้ด้วย พวกเขาวางเดิมพันกับผมเมื่อกี้ว่าถ้าผมซื้อสร้อยคอ 'รักแห่งเมืองปฏิหาริย์' พวกเขาจะซื้อสร้อยคอมูลค่า 3 ล้านดอลลาร์ ที่โชว์ไว้บนป้ายโฆษณา คุณเดิมพันไว้ คุณจะจ่ายมัน หรือจะไม่แสดงความเคารพต่อนายท่านเล็กซ์"

รปภ.ล็อกตัวคนทั้งสองทันที ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ

หนึ่งนาทีต่อมา

บี๊บ…

ชำระเงินสำเร็จ

เมื่อแคสแซนดราส่งบัตรเครดิตคืนให้อเล็กซ์ มือของเธอก็สั่นเล็กน้อย

สามสิบล้านดอลลาร์ถูกชำระเรียบร้อยแล้ว

บัตรนี้มีเครดิตเท่าไหร่กันนะ?