บทที่ 5 น้ำหอมอะไร?

ลู่หานถิงเคยได้กลิ่นน้ำหอมหลากหลายชนิดจากผู้หญิงที่เขาเคยพบเจอ และกลิ่นหอมที่ปรุงแต่งขึ้นนั้นทำให้เขาเกลียด

แต่กลิ่นหอมบนร่างกายของหญิงสาวคนนี้กลับดึงดูดเขามาก

ลู่หานถิงปลดเข็มขัดนิรภัยออกและถามด้วยเสียงทุ่มต่ำว่า “คุณฉีดน้ำหอมกลิ่นอะไรเหรอ?”

น้ำหอมอย่างนั้นเหรอ?

เซี่ยซีหว่านส่ายหัว “ฉันไม่ได้ฉีดน้ำหอมนะ”

“แล้วทำไมคุณตัวหอมจัง...”

ลู่หานถิงเงยหน้าขึ้น แต่ก็ต้องหยุดนิ่งทันที เพราะตอนที่เขาเงยหน้าขึ้นมา ปากของเขาบังเอิญแตะเข้ากับริมฝีปากสีแดงของเซี่ยซีหว่านเล็กน้อย

ตรงกลางระหว่างเขาและเธอมีผ้าคลุมหน้ากั้นอยู่ ทั้งสองจูบกันอย่างไม่คาดฝัน

เซี่ยซีหว่านรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว เพราะว่านี่คือ... จูบแรกของเธอ!

ไม่กี่วินาทีต่อมาลู่หานถิงก็ผละตัวออกมา ดวงตาที่คมคายของเขาเหลือบมองริมฝีปากสีแดงของเธอหลังผ้าคลุมหน้า เขาพูดในลำคอว่า “ผมขอโทษจริง ๆ หรือว่า...คุณจูบผมกลับไหม?”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่เขาและพูดว่า “ฉันคิดว่า... ฉันควรจะตบคุณสักทีสองที”

ริมฝีปากบางของลู่หานถิงปรากฎรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นและเสียงหัวเราะอย่างรื่นรมย์ใจก็ดังออกมาจากลำคอของเขา

เซี่ยซีหว่านเปิดประตูฝั่งข้างคนขับและพูดว่า “ฉันไปก่อนนะคะ”

“ผมชื่อลู่หานถิง”

เซี่ยซีหว่านไม่ได้คิดอะไรมาก เธอตอบรับพอเป็นพิธี ตอนนี้เธอไม่สนใจชื่อของเขาแล้ว เธอแค่ต้องการพบคุณปู่

“เข้าใจแล้วค่ะ คุณชายลู่ ลาก่อนค่ะ” เซี่ยซีหว่านยืนอยู่นอกรถ และโบกมือให้กับลู่หานถิง

วันนี้เซี่ยซีหว่านสวมเสื้อสเวตเตอร์สีแดง เมื่อเธอโบกมือเสื้อสเวตเตอร์ก็ถลกขึ้นเผยให้เห็นเอวบางเล็ก ๆ ของเธอ ลู่หานถิงเอานิ้วลูบบนพวงมาลัยอย่างแผ่วเบา?

“ผมมีประชุม ถ้าประชุมเสร็จแล้วผมจะมารับคุณทีหลัง”

“ไม่จำเป็นค่ะ......”

ขณะที่เซี่ยซีหว่านกำลังจะปฏิเสธ รถยนต์สุดหรูก็วิ่งออกไปแล้ว

......

ฉากนี้ถูกพบเจอโดยเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยที่ยืนอยู่บนตึก ดีหนิ เซี่ยซีหว่านคนนี้ทำเป็นเสแสร้งอย่างเอาจริงเอาจัง เมื่อคืนเพิ่งจะแต่งงานแก้เคล็ดกับคนป่วยร้ายแรง แต่วันนี้กลับไปคบกับผู้ชายคนอื่นแล้ว

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมองดูรถยนต์สุดหรูคันนั้น รถดูดี แต่ไม่ใช่ตัวท็อป แต่ทว่าป้ายทะเบียนของรถคันนั้น…

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยไม่เคยเห็นป้ายทะเบียนแบบนั้นมาก่อน แต่เธอเคยได้ยินมาจากเพื่อนสนิทของเธอว่า ป้ายทะเบียนรถแบบนั้นสามารถไปได้ทั่วทั้งเมืองไห่เฉิง!

คนป่าที่เซี่ยซีหว่านคบค้าสมาคมด้วยจะมีปัญญาติดป้ายทะเบียนรถเช่นนั้นได้อย่างไร?

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยคิดว่าเธอคงจะตาฝาด แต่เมื่อเธอขยี้ตาและมองอีกครั้งรถหรูคันนั้นก็ออกไปแล้ว

เธอคงตาฝาดจริง ๆ

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยรีบวิ่งลงบันไดมาอย่างรวดเร็ว เธอพบกับเซี่ยซีหว่านที่กำลังขึ้นมาพอดี เธอหัวเราะออกมาดัง ๆ ทันทีว่า “เซี่ยซีหว่าน ผู้ชายที่มาส่งเธอเมื่อครู่นี้คือใครเหรอ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเหงาจนทนไม่ไหวเลยต้องเลี้ยงเด็กหนุ่มแบบนี้!”

เด็กหนุ่ม?

หมายถึงลู่หานถิงเหรอ?

ใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตรของลู่หานถิงปรากฏในจิตใจของเซี่ยซีหว่าน เขาทั้งแข็งแกร่งและมีอำนาจ แถมยังเป็นผู้ใหญ่ที่ดูสง่าผ่าเผยและมีความยับยั้งชั่งใจ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเป็นเด็กหนุ่มอ่อนต่อโลก

เธอไม่รู้ว่าจะเถียงเรื่องเด็กหนุ่มลู่หานถิงเพื่อชิงรางวัลไปทำไม

“คุณปู่ล่ะ ฉันอยากพบคุณปู่” เซี่ยซีหว่านหลีกเลี่ยงเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย และขึ้นไปชั้นบน

ในห้องชั้นบน คุณปู่เซี่ยกำลังนอนอยู่บนเตียง เขาอยู่ในอาการโคม่ามาสิบปีแล้ว และได้รับการสันนิษฐานจากแพทย์ว่าเป็นเจ้าชายนิทรา

ในตระกูลเซี่ยนี้ นอกจากแม่ของเธอแล้ว ก็ยังมีคุณปู่เซี่ยที่ยังรักและเอ็นดูเซี่ยซีหว่าน

เมื่อ 10 ปีก่อน ตอนที่เธออายุได้เพียง 9 ขวบ แม่ของเธอเสียชีวิตด้วยอาการป่วย มีอยู่วันหนึ่งเธอตื่นขึ้นและพบว่าตนเองนอนอยู่ชั้นบนสุดของขั้นบันได ส่วนคุณปู่เซี่ยก็กลิ้งตกลงมาจากบันไดและนอนจมกองเลือดอยู่แล้ว ขณะเดียวกันนั้นเซี่ยเจิ้งกั๋วและคนรับใช้รีบวิ่งเข้ามา แต่ไม่ว่าเธอจะอธิบายอย่างไร ทุกคนก็คิดว่าเธอเป็นคนผลักคุณปู่ลงมา

ต่อมาเซี่ยเจิ้งกั๋วได้พบกับหมอดูท่านหนึ่ง หมอดูบอกว่าเธอเป็นดาวแห่งหายนะ อีกทั้งมีชะตากรรมที่หนักเหลือเกิน ใครก็ตามที่อยู่กับเธอจะต้องประสบแต่เคราะห์กรรม

ดังนั้นเซี่ยเจิ้งกั๋วจึงส่งเธอที่อายุ 9 ขวบไปยังบ้านนอกในชั่วข้ามคืนและไม่สนใจใยดีเธออีกเลย

ภายหลังเซี่ยซีหว่านรู้ว่าพ่อของเธอนอกใจแม่มานานแล้ว เขาอยู่กับหลี่ยู่หลานซึ่งเป็นนักแสดงรุ่นเก่าและมีลูกสาวด้วยกันสองคน เซี่ยเหยียนเหยียนลูกสาวคนโตมีอายุมากกว่าเธอ

ครั้งนี้ที่เซี่ยซีหว่านกลับมาแต่งงานแทน ก็เพื่อจะค้นหาความจริงของปีนั้น

เซี่ยซีหว่านจับชีพจรของคุณปู่เซี่ย หลังจากนั้นเธอจึงหยิบเข็มสีเงินออกมาแล้วแทงเข้าไปในจุดฝังเข็มบนร่างกายของชายชรา…

หลังจากเก็บเข็มสีเงินเรียบร้อยแล้ว เซี่ยซีหว่านก็คลุมผ้าห่มให้กับชายชราและกระซิบว่า “คุณปู่ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันจะรักษาคุณปู่เอง อีกไม่นานคุณปู่จะต้องตื่นขึ้นแน่นอนค่ะ”

......

ในห้องครัว

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเจอกับหลี่ยู่หลาน “แม่ ฉันมีเรื่องจะบอก เมื่อครู่นี้มีผู้ชายมาส่งเซี่ยซีหว่านที่นี่ และชายคนนั้นคือเด็กหนุ่มที่เซี่ยซีหว่านกำลังเลี้ยงดู!”

หลี่ยู่หลานกำลังเคี่ยวรังนก เธอรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เซี่ยซีหว่านไม่ทันไรก็เลี้ยงเด็กหนุ่มแล้วงั้นเหรอ ช่างไร้ยางอายเสียจริง!”

หลี่ยู่หลานพูดต่อว่า “เธอจะเร่งรีบอะไรขนาดนั้น เมื่อวานนี้ในงานแต่งงานหัวหน้าหวางให้ความสนใจเซี่ยซีหว่านเป็นอย่างมาก ฉันคิดว่าเซี่ยซีหว่านรูปร่างหน้าตาดี รอฉันถ่ายภาพลามกอนาจารของเธอก่อนเถอะ เธอต้องเชื่อฟังฉันแน่”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยยกนิ้วโป้งให้และพูดชื่นชมว่า “แม่ แม่ฉลาดมาก ฉันจะไปซื้อเค้กที่ร้านเค้กก่อน เดี๋ยวจะกลับมาดูการแสดงนะคะ!”

หลี่ยู่หลานยิ้มอย่างชั่วร้าย จากนั้นจึงสั่งให้คนไปทำให้เซี่ยซีหว่านสลบ และพาเธอไปไว้ที่ห้องชั้นบน

......

ไม่กี่นาทีต่อมา ชายร่างอ้วนวัยกลางคนที่มีพุงใหญ่ก็วิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้น “คุณนายเซี่ย ไหนล่ะ เธออยู่ไหน คุณทำสำเร็จไหม?”

“ประธานหวาง เซี่ยซีหว่านอยู่ในห้องแล้วค่ะ” หลี่ยู่หลานเอ่ยและยิ้มตอบ

“คุณนายเซี่ย คุณจัดการเรื่องนี้ได้ดีงามมาก” ประธานหวางรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องอย่างรีบร้อน

หลี่ยู่หลานคว้าตัวประธานหวางไว้แล้วพูดว่า “ประธานหวาง คุณต้องสัญญากับฉันก่อนว่าคุณจะมอบเงินทุนให้กับเซี่ยการแพทย์…”

เมื่อวานนี้ที่งานเลี้ยงงานแต่งงาน ประธานหวางที่ได้เห็นรูปร่างที่เพรียวบางและสวยงามของเซี่ยซีหว่านแล้ว เขาก็อยากได้เธอมาครอบครองเป็นอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงทำข้อตกลงกับหลี่ยู่หลาน

“คุณนายเซี่ย คุณไม่ต้องกังวล ฉันรับปาก” ประธานหวางพูดจบก็รีบเข้าไปในห้อง

......

ภายในห้องประธานหวางก็แทบจะน้ำลายไหลเมื่อเห็นร่างของเซี่ยซีหว่านที่นอนอยู่บนเตียง เขารีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก แล้วรีบวิ่งไปเข้าไป “คนสวยจ๋า ฉันมาแล้ว!”