Share

บทที่ 6 การนินทาลับหลังชายคนนั้น

"ใช่" เฮนรี่พยักหน้าด้วยความไม่พอใจพร้อมหรี่ตา “ถ้าคุณไม่พอใจกับคนที่ผมเลือก คุณแนะนำผมได้รึเปล่าล่ะว่าควรเลือกใครแทนดี?"

อันที่จริง ในบรรดาพนักงานหญิงจำนวนมากตรงหน้า อีวอนน์ เฟรย์เป็นคนเดียวที่ทำให้เฮนรี่พอใจมากที่สุด

"ไม่ครับ ไม่ใช่แบบนั้นแน่นอนครับ! ท่านแลงคาสเตอร์ คุณก็พูดเกินไป!” คุณเฮนดริกสันไม่กล้าพูดอะไรต่อ

เขารีบเดินไปลากอีวอนน์และพยายามทำให้ตัวเองดูดีเช่นเดิม “เอาละ อีวอนน์ ต่อจากนี้ไป เธอจะเป็นเลขาส่วนตัวของท่านแลงคาสเตอร์ ช่วยเหลือและดูแลเขาให้ดีด้วยล่ะ ถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไรอีก ก็มาหาฉันได้ตลอด"

“...ค่ะ” อีวอนน์ตอบกลับด้วยความงุนงง

อีวอนน์ไม่รู้ว่าทำไมเฮนรี่ถึงเลือกเธอเป็นเลขาส่วนตัว บางที ด้วยความที่ทั้งสองรู้จักกันนานแล้ว พวกเขาอาจจะทำงานด้วยกันได้ง่ายกว่าก็ได้?

เธอแอบชำเลืองมองเฮนรี่ทันทีที่เขาเดินออกไปพร้อมกับสลัดอารมณ์และความรู้สึกของตัวเองออกไป

เฮนรี่เดินไปพูดกับผู้บริหารข้างกายครู่หนึ่ง หลังจากนั้น เขาออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา “จากนี้ไป พนักงานที่นี่ต้องแต่งตัวให้เรียบร้อยในการทำงาน ผมไม่อยากเห็นใครมาทำลายภาพลักษณ์ของบริษัท"

“ถ้าทำตามไม่ได้ ก็เก็บของออกจากบริษัทไปได้เลย!"

เฮนรี่กวาดสายตาไปยังพนักงานหญิงสองสามคนที่สวมเสื้อผ้าแบบเปิดไหล่ พวกเธอตื่นตกใจกลัวมากเสียจนต้องดึงแขนเสื้อขึ้นมาบังในทันที พวกเธอกลัวท่านประธานคนใหม่จะไม่พอใจ นอกจากนี้ พวกเธอยังกลัวถูกไล่ออกอีกด้วย

เฮนรี่กล่าวอีกสองสามคำกับคุณเฮนดริกสันก่อนพาผู้บริหารที่อยู่ด้านหลังเข้าไปในห้องประชุม

ทันทีที่ประตูห้องประชุมปิดลง อีวอนน์ก็รู้สึกโล่งใจทันตา

...

แทนที่จะออกไปด้านนอกในช่วงพักกลางวัน อีวอนน์กลับนั่งอยู่ที่ห้องทำงานและสั่งอาหารมารับประทานแทน

เมื่อใดก็ตามที่อีวอนน์เงยหน้าขึ้น เธอก็มักจะได้ยินคำพูดกระซิบกระซาบและนินทามากมายจากคนรอบตัว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมุ่งเป้ามาที่เธอโดยเฉพาะ

ในตอนนั้นเอง ลินเนตต์ยื่นลาเต้เย็นแก้วหนึ่งให้อีวอนน์ “เธอโชคดีมากเลยนะเพื่อนรัก จากนี้ไป เธอจะได้เป็นเลขาของประธานแลงคาสเตอร์แล้ว แถมเธอจะได้พบหน้าเขาทุกวันด้วย ทำไมฉันถึงไม่โชคดีแบบนี้บ้างนะ?"

"โชคดี? ยังไงก็เถอะ มันไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าฉันยังคงต้องทำงานให้คนอื่นเลยนะ อีกอย่าง ฉันทำตัวขี้เกียจต่อหน้าประธานแลงคาสเตอร์ไม่ได้ด้วย เพราะขืนทำแบบนั้นนะ ฉันต้องถูกไล่ออกแน่!”

อีวอนน์ตอบกลับ ทว่า ในระหว่างนั้น เธอก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าพนักงานหลายคนออกไปอยู่ด้านนอกของสำนักงานแล้ว

ชายคนหนึ่งเดินตรงมาและคลายเนคไทออก สภาพของเขาดูเหนื่อยเล็กน้อยในระหว่างที่ผู้บริหารสองสามคนกำลังพาเขาไปที่โรงอาหาร

ถึงอย่างไร ความสนใจของอีวอนน์ก็อยู่กับแค่ลาเต้เย็นตรงหน้าเท่านั้น เธอไม่ได้สังเกตเห็นความโกลาหลข้างนอกเลย

"ทำไมล่ะ?" ลินเนตต์ถามต่อ อันที่จริง เธอไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติอะไรเลย “ลองคิดดูสิ ประธานแลงคาสเตอร์หล่อมากเลยนะ แค่ได้มานั่งมองเขาทุกวันก็ทำให้ฉันมีเรี่ยวแรงในการตื่นเช้ามาทำงานแล้วล่ะ"

“หล่อแล้วกินได้ไหมล่ะ? มันคงทำให้ฉันอิ่มไม่ได้หรอก ฉันขอเลือกลาเต้เย็นสักแก้วดีกว่า”

อีวอนน์บ่นพึมพำเบา ๆ

แม้ว่าอีวอนน์จะแต่งงานกับเฮนรี่ แลงคาสเตอร์มาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่เธอก็เคยพบหน้าเขาเพียงสองครั้งเท่านั้น

เธอแทบจะลืมเรื่องที่ทั้งสองมีเพศสัมพันธ์กันครั้งแรกไปแล้วด้วยซ้ำ ทั้งหมดที่เธอรู้สึกคือความเจ็บปวด ไม่มีอะไรอื่นอีกเลย

ทั้งหมดนี้ทำให้เขาน้อยกว่าลาเต้เย็นที่เธอถืออยู่ในมือ

“เธอนะเธอ...!” ลินเนตต์กำลังจะกล่าวหาอีวอนน์ว่าพูดจาไร้สาระ แต่ทว่า ในตอนนั้นเอง เธอพลันสังเกตเห็นใครคนหนึ่งเดินเข้ามาจากข้างหลังผ่านหางตา ทันใดนั้น ลินเนตต์หันหัวกลับไปและลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ “ประ-ประธานแลงคาสเตอร์!”

ฮืม?

อีวอนน์กำลังจะก้มดูดลาเต้ แต่ทว่า มือของเธอก็ต้องหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินชื่อของชายตรงหน้า

เธอหันหลังกลับและเงยหน้ามอง ชายในชุดสูทสีดำกำลังยืนอยู่ข้างหลังเธอ

เธอสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เขามาที่นี่ทำไม?!

ว่างมากเลยรึอย่างไร?

สายตาของเฮนรี่จับจ้องไปที่อีวอนน์ ดูจากใบหน้าที่มืดมนของเขาแล้ว เฮนรี่คงได้ยินทุกคำที่หลุดออกจากปากของเธอ

“เวลาพักของพนักงานจำเป็นต้องมีการปรับเปลี่ยนบ้าง แม้ว่าพวกเธอจะไม่ได้ไปทานข้าวที่โรงอาหาร แต่พวกเธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมานั่งอยู่ในห้องทำงานและกระซิบกระซาบอะไรกันแบบนี้"

“เข้าใจแล้วครับ ท่านแลงคาสเตอร์” คุณเฮนดริกสันที่ยืนอยู่ข้างกายรีบตอบแทนอย่างรวดเร็ว “เดี๋ยวผมจะจดกฎระเบียบเอาไว้ครับ รับรองได้เลยว่าพนักงานของเราจะต้องไปได้ดีกว่านี้แน่นอน"

เฮนรี่จ้องมองอีวอนน์ ทำไมเธอถึงมานั่งนินทาคนอื่นอยู่ตรงนี้แทนที่จะไปพักรับประทานข้าวกลางวันที่โรงอาหารล่ะ?!

ทันทีที่พูดจบ เฮนรี่ก็พลันเดินจากไป ทันใดนั้น คุณเฮนดริกสันก็รีบวิ่งตามไป

"ให้ตายเถอะ!" ใบหน้าของลินเนตต์ซีดเซียว “คราวนี้เธอจบแห่แน่เลย อีวอนน์! ประธานแลงคาสเตอร์ต้องได้ยินสิ่งที่เธอพูดออกมาเมื่อกี้แน่เลย! เธอเห็นหน้าเขาไหมล่ะ?"

“ฉัน...ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าเขาจะโผล่มาจากข้างหลัง" อีวอนน์เผยรอยยิ้มแห้งออกมา ดูเหมือนเธอไม่มีอารมณ์มาดื่มลาเต้เย็นเลยในตอนนี้

“ลิน เธอช่วยอยู่รอรับข้าวที่กำลังจะมาสั่งแทนฉันหน่อยได้ไหม? พอดีว่าฉันต้องทำงานเอกสารที่เหลือให้เสร็จน่ะ”

อีวอนน์หยิบข้าวของแล้วจากไป เธอรู้ตัวดีว่าตัวเองต้องซวยแล้วแน่!

สำหรับคนอย่างเฮนรี่ แลงคาสเตอร์ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นที่หลุดออกมาจากปากของอีวอนน์ เขาจะต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่นอน

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status