Share

บทที่ 69 บำเพ็ญจนสมบูรณ์แบบ

เฟิ้งฉีเทียนเชิดคางขึ้น เขาทำหน้าไม่สบายใจและพูดกับหลิวหลงถิงว่า “ข้าไม่ได้ไปที่เขาฉางป๋ายบ้านเจ้าเสียหน่อย เจ้าจะสนใจข้าทำไม”

หลิวหลงถิงได้ยินเช่นนั้น ก็ไม่ได้สนใจเฟิ้งฉีเทียนมากมาย บอกว่าโถงที่บ้านมีขนาดเล็ก ทางที่ดีที่สุดเขาควรย้ายออกไป

“ขนาดเล็กเจ้าก็ยังอยู่ได้ ทำไมข้าจะอยู่ไม่ได้?”

เมื่อเฟิ้งฉีเทียนกับหลิวหลงถิงเจอกันก็เริ่มมีปากเสียงกัน มองดูเขาสองคนเป็นแบบนี้ในใจฉันก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันทีเลย เป็นคู่กัดกันแท้ ๆ เลย

หลิวหลงถิงก็ไม่สนใจเฟิ้งฉีเทียนอีก เขาโอบไหล่ฉันแล้วเดินออกไปข้างนอกสนามบิน ถามฉันว่าพวกเรื่องลาออกอะไรนั้นจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?

หลังจากกลับไปถึงที่บ้านฉันบอกกับย่าว่าฉันลาออกจากมหาวิทยาลัยแล้ว ต่อไปก็จะอยู่บ้านเป็นแม่หมอคอยรับคำสั่งหาเงิน และจะเป็นดูแลเลี้ยงเธอเอง

เดิมทีฉันคิดมาตลอดว่าที่ย่าส่งฉันไปเรียนมหาวิทยาลัย เพียงแค่ให้ฉันมีลู่ทางที่ดีในอนาคต แต่ว่าตอนนี้ฉันบอกกับย่าว่าฉันลาออกไม่ไปเรียนแล้ว ตอนแรกย่ายังดีใจต้อนรับฉันกลับบ้านแต่อยู่ ๆ ก็เงียบลงไปทันที น้ำเสียงเด็ดขาดถามว่าทำไมฉันถึงอยากลาออก? นี่ก็กำลังจะใกล้สำเร็จการศึกษาแล้ว ไม่สามารถเรียนให
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status