บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย

บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย

โดย:  ฉี แม่น้ำสายเก่า  จบบริบูรณ์
ภาษา: Thai
goodnovel4goodnovel
9.4
54 การให้คะแนน
331บท
143.2Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

Share:  

Report
Overview
Catalog
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

โรซาลีนเสียชีวิต ฌอนส่งเจนเข้าคุก “ดูแลเธอด้วย” —เขากล่าวทำให้เจนต้องใช้ชีวิตสามปีของเธอ เยี่ยงตกนรกและทรมานอยู่ในเรือนจำ ไม่เพียงแค่ร่างกาย เธอยังบอบช้ำทางจิตใจกับคำพูดของณอน ก่อนที่เธอจะเข้าคุก เจนได้พยายามอธิบายทุกอย่าง “ฉันไม่ได้ฆ่าเธอ”แต่ฌอนกลับนิ่งเฉยและเย็นชาราวกับคำพูดของเธอเป็นเพียงอากาศสามปีหลังจากที่เธอพ้นโทษเธอกลับมายอมรับ “ใช่ ฉันฆ่าโรซาลีนเอง ฉันมันผิดและบาป!” ฌอนสีหน้าเปลี่ยนไป พร้อมทั้งตะโกนใส่เธอ

ดูเพิ่มเติม
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย Novels Online Free PDF Download

Latest chapter

Interesting books of the same period

ความคิดเห็น
user avatar
Rung
ชอบเรื่องนี้อ่านสนุกมากๆๆๆเลย
2024-03-08 17:26:03
1
user avatar
ทิพรัตน์ พานเทียน
สนุกมากเลยคะ
2023-03-15 22:44:34
1
user avatar
Amornchai Sujaritpong
มันดีได้ใจ
2023-01-24 02:28:39
0
user avatar
Chanaporn Bee Parkoptham
very good books
2021-10-04 23:59:33
1
user avatar
Khanrutai Seecharu
สนุกมากค่ะ
2021-08-26 14:00:35
0
user avatar
Aemorn Wa
อยากให้เพชร..ต้องทำยังไงอ่ะ......
2021-08-20 04:35:13
0
user avatar
Benjamat Heachaiyaphum
ทั้งหมดมีกี่ตอนคะ
2021-08-19 22:57:44
0
user avatar
สุกฤตยา นามะโน
ชอบ สนุกมากเลยค่ะ
2021-08-14 17:46:05
0
user avatar
นรัศญา ศรีดาวเรือง
อ่านสนุกดีค่ะ
2021-08-10 21:45:14
1
default avatar
Nantawadee
เรื่องอ่านจนจบ สนุกมา
2021-08-10 19:05:33
0
user avatar
วันชนะ ศรีนวล
ภาษาๆทยไม่มีเลย
2021-07-04 20:48:57
1
user avatar
อภิสุภา แสวงภาค
good good good .
2021-06-22 01:42:52
3
user avatar
Ydf Ed
สนุกมากไปเลย
2021-06-19 13:16:08
2
user avatar
หนูกัณ มั่นคงดี
จบใด้ดีมากคะ
2021-06-17 01:30:51
0
user avatar
Malida Malida
สนุกดีแต่แพงมากเกินไป
2021-06-17 00:26:20
0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
331
บทที่ 1 ส่ง เธอ เข้า คุก
"มันไม่ใช่ฉัน คุณต้องเชื่อฉันซิ!” เจน ดันน์ เธอจ้องไปที่ชายในรถ อย่างดื้อดึงขณะที่สายฝนสาดลงมาใส่กระจกรถอย่างบ้าระห่ำ แต่สายตาของเธอยังคงมองเห็นใบหน้าที่สุดจะหล่อเหลาและเย็นชาของชายที่อยู่ข้างในผ่านกระจกที่เต็มไปด้วยหยาดฝน เธอยืนอยู่นอกรถด้วยตัวสั่นเทา พร้อมตะโกน “ฌอน! อย่างน้อยคุณก็ช่วยฟังฉันหน่อยได้มั้ย!ทันใดนั้นประตูรถก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วและรุนแรง แต่ก่อนที่เจนจะทันได้พูดอะไร เธอกลับถูกดึงเข้าไปในรถอย่างไร้ความปราณี เธอล้มลงทับร่างของฌอน จนเสื้อเชิ๊ตสีขาวของเขาเปียกปอนไปตามๆกัน“ฉอน ฉันไม่ได้ว่าจ้างคนไปทำร้ายโรซาลีนจริงๆนะ...”ทันทีที่เจนพูดจบ เรียวนิ้วยาวๆของเขาก็บีบเข้าที่คางของเธอ เสียงทุ้มๆอันน่าหลงใหลของเขาก็เอ่ยขึ้นเหนือศีรษะของเธอ“นี่เธอชอบฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ?”น้ำเสียงเย็นชา และกลิ่นบุหรี่จางๆ—ออกมาจากตัวของเขา“อะไรนะ?”เจนงงเล็กน้อย ทุกๆคนก็รู้แม่กระทั่งแม่ของเขาเองก็รู้ว่าเธอชอบเขาทำไมจู่ๆถึงมาถามเอาป่านนี้?ฌอนจับที่คางของเจนด้วยมือเพียงข้างเดียว ในขณะที่มืออันแข็งแรงอีกข้างของเขายื่นเข้ามาหาเธอ นิ้วเรียวยาวของเขาที่ขณะนี้เย็นยะเยือกไปด้วยไอความเย็นจากสายฝนค่อยๆแตะ
Read More
บทที่ 2 ความต้องการของ คุณสจ๊วต
ในแววตาของฉอนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ…แม้กระทั่งในเวลาเยี่ยงนี้เจนยังคงยืนยันที่จะปฎิเสธทุกอย่าง?ไม่ซินี่มันเจน ดันน์ ผู้หญิงที่ร้ายและหยิ่งผยอง เธอไม่มีทางยอมรับมันหรอกฉอนบีบที่คางอันบอบบางของเธอ“โอ๊ย…เจ็บ!” มือที่แข็งแรงบีบที่คางของเธอพรางขู่ว่าจะทำให้มันแตก มันเจ็บมากจนน้ำตาของเจนเอ่อล้นออกมาจากดวงตากลมโตเขอเธอแต่ฉอนไม่มีทีท่าว่าจะคลายมือนั้นหนำซ้ำเขายังบีบคางของเธอแรงขึ้น “ ใครจะไปคิดว่าใบหน้าสวยๆ อย่างนี้จะซ่อนจิตใจที่ชั่วร้ายเอาไว้ข้างใน”“ฉันไม่ได้ทำอะไรกับโรซาลีนจริงๆนะ!” เจนกัดริมฝีปากใบหน้าของเธอซีดจากแรงบีบของฉอน “คุณจะส่งฉันเข้าคุกโดยไม่มีหลักฐานแบบนี้ไม่ได้”"หึ คุณคิดผิดใครว่าฉันทำไม่ได้กันหล่ะ" ฌอนหัวเราะอย่างเย็นชาขณะที่เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ดุดันยังกับซาตาน “ใช้ชีวิตให้มีความสุขในคุกตั้งแต่วันนี้ไปนะเจน ดันนนน” ฌอนสะบัดคางของเจนก่อนหันหลังกลับและ โบกมือ – เขาเดินออกไปดื้อๆพร้อมท่าทีที่บ่งบอกถึงความสบายใจเขาเริ่มที่จะแก้แค้นเธอ เลือดไหลซิบออกมาจากปากของเจนและเธอไม่สามารถอธิบายอะไรได้สักคำคุกหญิงไม่ได้สงบสุขอย่างที่ทุกคนคิด ในคืนแรกที่นั่นเจนถูกลากออกมาระห
Read More
บทที่ 3 ได้รับการปล่อยตัว
สามปีผ่านไปประตูเรือนจำของเมืองเอสค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นเรื่อนร่างหญิงสาว เธอค่อยๆก้าวเท้าของเธอออกจากประตูของเรือนจำร่างกายของเธอดูซูบผอม เธอสวมใส่ชุดสีขาวชุดเดียวกันกับเมื่อสามปีที่แล้วที่เธอได้สวมใส่เข้ามาในเรือนจำ แต่วันนี้ชุดที่เธอใส่กลับดูหลวมโคร่งเธอก้าวขาอย่างเชื่องช้ามุ่งหน้าไปยังเค้าเตอร์ที่อยู่ห่างจากเธอประมาณร้อยเมตร ในมือของเธอถือถุงพลาสติกสีดำซึ่งข้างในมีเหรียญสามสิบเอ็ดเหรียญห้าสิบเซ็นพร้อมบัตรประชาชนของเธออากาศช่างร้อนระอุจนมองเห็นไอแดดที่ขึ้นมาจากพื้นถนนที่เธอกำลังเดินอยู่ ในวันนั้นอากาศประมาณสามสิบสาม สามสิบสี่องศาเซลเซียส แต่กลับไม่มีหยาดเหงื่อไหลออกมาจากหญิงสาวเลยแม้แต่หยดเดียวแม้ว่าเธอจะเดินอยู่ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุนั้นก็ตาม บ่งบอกให้รู้ว่าร่างกายของเธอขาดน้ำอย่างหนักมีรอยฟกช้ำสีดำและน้ำเงินเผยอยู่บนผิวอันขาวซีดของเธอ นอกจากนี้ที่หน้าผากของเธอยังมีรอยแผลเป็นยาวประมาณสามเซนติเมตรใกล้ๆกับไรผมของเธอ ซึ่งไม่น่ามองเท่าไรนักรถบัสมาจอดลงที่ตรงหน้าของเธอ เธอค่อยๆนับเหรียญและจ่ายค่าโดยสาร พนักงานขับรถมองเธอด้วยสายตาที่รังเกียจก่อนจะค่อยๆละสายตาไป…บนรถนั้นมีคนไม่มา
Read More
บทที่ 4 รบกวนช่วงเวลาอันสุดแสนจะโรแมนติก
สามเดือนผ่านไปแล้วตั้งแต่ที่เจนเริ่มทำงานที่ อีสต์เอ็มเพอเรอร์เมื่อเวลาค่ำคืนมาถึงพื้นที่แห่งนี้ ที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คนจะเริ่มสว่างไสวด้วยแสงไฟจากสถานบันเทิงย่านนี้เจนเพิ่งจะทำความสะอาดร่องรอยการอาเจียนของหญิงสาวที่เมามาย ถึงแม้ว่าเจนจะเคลื่อนไหวตัวเองค่อนข้างช้า แต่เธอก็ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ หลังจากนั้นเธอได้วางน้ำหอมปรับอากาศทิ้งไว้ที่มุมห้องเพื่อดับกลิ่นเธอถือไม้ถูพื้นทำความสะอาดห้องน้ำแต่ละห้องจนมาถึงห้องด้านในสุดที่เธอใช้เก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาดตาผู้ดูแลงานที่ตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้ แต่เจนก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอเก็บอุปกรณ์ไม้ม๊อบและถังน้ำในห้องเก็บอุปกรณ์และนั่งลงในพื้นที่ว่างข้างๆ‘เจน ทั้งหมดที่เธอเจออยู้นี่มันคือความต้องการของคุณสจ๊วต‘เจน เธอไม่มีอะไรเลยในตอนนี้ เธอสูญเสียครอบครัวอันอบอุ่น เธอสูญเสียภาพพจน์การแต่งตัวที่สวยงามเธอสูญเสียการศึกษา ที่เธอเป็นได้ในตอนนี้ก็แค่นังขี้คุกคนนึงเท่านั้นเอง!‘เจน แค่เชื่อฟังเขาอย่าตอบโต้ ทุกอย่างมันก็เป็นไปตามความต้องการของเขาทั้งนั้น‘เจน เธอมันก็แค่นังขี้คุก เธอยังจะต้องการไตสองข้าง
Read More
บทที่ 5 ปัญหาเกิดขึ้นแล้วซิ
หัวใจของเจนยังคงเต้นเร็วและรัว แต่ก่อนที่เธอจะทันได้รู้สึกโล่งใจทีตัวเองไม่ร่วงลงไปกองกับพื้น จู่ๆเธอก็นึกขึ้นได้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังโอบเอวของเธออยู่“อุ้ยยย…” เจนตกใจและกรีดร้อง ตลอดทั้งชีวิตของเธอไม่เคยมีผู้ชายคนไหนโอบกอดแนบชิดเธอขนาดนี้มาก่อน จะเว้นก็แต่พี่ชายของเธอเอง ไม่เคยมีเลยแม้กระทั่ง…เขาคนนั้นเซอรอสค่อยๆเงื้อมมือมาปิดปากของเจน “เงียบเดี๋ยวนี้นะ เธอจะกรี๊ดทำกัน” เธอนี่เป็นผู้หญิงที่พิลึกจริงๆผู้หญิงส่วนใหญ่จะกรีดร้องตั้งแต่ที่เข้าจะล้มลงที่พื้นแล้ว แต่กับเธอไม่แม้จะส่งเสียงออกมาซักแอะ แล้วทำไมจู่ๆเธอมากรีดร้องเอาตอนนี้หะ?“ดะ-ดะ-ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ”ไฮด์ เริ่มสังเกตุว่าตัวเธอสั่น และก็มีสิ่งหนึ่งผุดเข้ามาในหัวของเขา “นี่เธอคงไม่ได้กรี๊ดเพียงเพราะฉันโอบเอวของเธออยู่หรอกนะ?”ไฮด์สังเกตุผู้หญิงในอ้อมแขนของเขามีสีหน้าที่ซีด จนเขาอดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้มออกมาเอะ... หรือว่าเป็นเพราะฉันเหยียบเท้าเธอหรอ?” เขาคิดบางอย่างก่อนจะเผยรอยยิ้มแปลกๆ ให้เธอ “ นี่คุณผู้หญิง อย่าบอกนะ ว่าเธอไม่เคยถูกผู้ชายทำแบบนี้กับเธอมาก่อนอ่ะ?”ไฮด์ เห็นว่าปฎิกิริยาของเธอมันช่างน่ารักน่าสนใจ และสังเกตุเห็นใ
Read More
บทที่ 6 นานแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน
ตอนนี้พวกผู้ชายเหล่านั้นพุ่งความสนใจมาที่เธอ! เธอรู้ดีว่าเธอไม่ควรที่จะพยายามช่วยซูซี่ตั้งแต่แรก!ตอนนี้เจนเองรู้สึกว่าตัวเธอได้คิดและตัดสินใจผิดมหันต์ที่ช่วยซูซี่“นี่ยัยพนักงานทำความสะอาด ฉันถามไม่ได้ยินหรืออย่างไรกัน?เจนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้าพวกผู้ชายเหล่านั้นหัวเราะอย่างมีความสุข พลางหันไปพูดกับซูซี่ด้วยน้ำเสียงที่เหยียดหยาม“ คุณได้ยินไหม? ขนาดพนักงานทำความสะอาดยังมองสถานการณ์ได้ดีกว่าคุณเลย" เขาคว้าวอดก้าและวางไว้บนโต๊ะอีกครั้ง “ดื่มให้หมด มิฉะนั้นฉันจะโทรหา ออโรร่า สมิธ” ซูซี่เริ่มรู้สึกกลัว เมื่อกล่าวถึงออโรร่า สมิธ ครอบครัวของเธอยากจนมาก และที่ซูซี่มาทำงานที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ก็เพราะเงินเดือนที่สูง ถ้าออโรร่า ทราบเรื่องนี้เธอถูกไล่ออกแน่ๆ“อย่าโทรหา ออโรร่านะ!” ซูซี่รีบคว้าวอดก้าบนโต๊ะคริสตัลนั้น “ตกลง ฉันจะดื่มมัน!” น้ำตาเธอไหลก่อนที่จะยกวอดก้าในขวดนั้นขึ้นมาดื่ม“เดี๋ยวก่อน” เสียงนุ่มลึกกล่าวขึ้นอย่างช้าๆ เจนรีบหันหลังกลับไปที่มุมนั้น ร่างกายของเธอเริ่มสั่นหลังจากที่ได้ยินเสียงนั้นความหวาดกลัวฉายขึ้นในแววตาของเธอ และเธอเริ่มหายใจติดขัด“หันกลับมา” เสี
Read More
บทที่ 7 จูบเธอ
“คุณอยากทำอะไรหลังจากออกจากคุกนี่หรอเจน? ฉันอยากไปทะเลสาบ เอ๋อไห่ ที่นั่นสวยมากน้ำก็ใสสะอาด นกน้ำที่นั่นน่ารักมาก ๆ ปลา และกุ้งก็สดและอร่อย ท้องฟ้าเป็นสีฟ้ามีน้ำใส ๆ แสงแดดก็อุ่นกว่าที่นี่เยอะเลย”“ ฉันอยากทำงานเยอะ ๆ เพื่อหาเงินให้ได้มาก ๆ แล้วฉันจะไปอยู่ที่นั่น เปิดโฮมสเตย์เล็ก ๆ ฉันไม่ได้ต้องการไปหาเงินที่นั่น ฉันเพียงแค่อยากจะเห็น เอ๋อไห่ ทุกวันนั่งดูกระแสน้ำไหลผ่านไป เงินไม่ใช่เป้าหมายหลักของชีวิตฉัน แค่ยังพอมีกินมีใช้ก็เพียงพอแล้ว บางครั้งฉันมักจะเห็นภาพเหล่านักเดินทางแบ็คแพ็คเกอร์ไป ๆ มา ๆ ที่นั่นอยู่บ่อย ๆ“ เจน ฉันคิดว่าตัวฉันกำลังจะตาย ฉันควรจะทำอย่างไรดี? ฉันยังไม่เคยเห็นความงามของ เอ๋อไห่ ด้วยตาของตัวเองเลย”เจนจะไม่มีวันลืมเสียงอันไพเราะ แต่น่าเศร้านั้น เธอกอดผู้หญิงคนนั้นและใช้อุณหภูมิร่างกายของเธอเพื่อทำให้ร่างกายของผู้หญิงคนนั้นค่อย ๆ เย็นขึ้นในขณะที่เธอกำลังจะตาย ดวงตาที่สดใสของหญิงสาวยังคงเต็มไปด้วยความปรารถนา เธอมองไปที่ท้องฟ้านอกหน้าต่างโลหะเล็ก ๆ ของเรือนจำและพูดว่า“ เจนบอกตรง ๆ ว่าฉันไม่เคยไปที่ เอ๋อไห่ ฉันเห็นความงดงามนั้นแค่ในจอทีวีและในนิตยสาร ฉันรู้ว่าแม้
Read More
บทที่ 8 ไฮด์จอมจุ้นจ้าน
เรย์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เอลิออร์เข้ามาขัดจังหวะเขา ดวงตาที่แคบยาวเป็นประกายด้วยความเจ้าเล่ห์ขณะที่เขาพูดว่า “โอ้เธอทำอะไรอยู่นะเหรอ? เธอทำให้คุณชายสจ๊วตโกรธเห็นไหม? วอดก้าขวดนั้น” เอลิออร์ ชี้ไปที่ขวดบนโต๊ะอย่างลวก ๆ “คุณชายสจ๊วตให้ทางเลือกสองทางกับเธอคือดื่มทั้งขวด หรือจูบกับผู้ชายคนนั้นต่อหน้าทุกคนเพื่อความบันเทิง”“โอ้ว ~” ไฮด์ลากเสียง “โอ้ว” ยาวพรางค่อย ๆ เดินไปที่เจนและทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่ฌอนซึ่งยังคงนั่งอยู่บนโซฟาของเขา ไฮด์ลูบคางตัวเองอย่างโอหังพลางพูดว่า“นายจะสนุกแน่นอนคุณชายสจ๊วต เนื่องจากนายอยากที่จะดูการแสดงที่ร้อนแรง ฉันจะอาสาเป็นนักแสดงนำชายให้เอง ฉันไม่ได้ตั้งใจจะคุยโวนะ แต่ฉันหน่ะจูบเก่ง จูบของฉันหน่ะสุดยอดอันดับหนึ่งเลย”ด้วยเหตุนี้เขาจึงเคลื่อนไหวตัวอย่างรวดเร็วเอื้อมแขนยาว ๆ ออก และดึงเจนที่ยังยืนมึนงงเข้ามาในอ้อมกอดของเขาเจนไม่มีเวลาตอบโต้ และล้มลงในอ้อมแขนของเขา วินาทีต่อมามีความอบอุ่นที่ริมฝีปากของเธอและดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันทีเธอ…ถูกจูบหรอ?ฟิ้วววววว! บรรยากาศช่างเงียบงันมีเพียงแค่เสียงลมพัดผ่านใบหน้าของเธอร้อนขึ้นทันทีและเปลี่ยนเป็นสีแดงตั้งแต่
Read More
บทที่ 9 ความโกรธ และความอัปยศอดสูของเขา
"ไม่คิดว่าคุณหนูดันน์ ผู้เย่อหยิ่งในสมัยก่อน จะเต็มใจที่จะขอความเมตตาคุกเข่า และจูบผู้ชายต่อหน้าผู้คนมากมาย บอกฉันทีว่าคุณคิดว่าชายชราโจเซฟ ดันน์จะรู้สึกอับอายแค่ไหนถ้าเขาได้ยินเรื่องนี้” โจเซฟคือชื่อพ่อของเจนร่างกายของเจนสั่นสะท้านและเธอก็หน้าซีดทันที แต่วินาทีถัดมาเธอจำอะไรบางอย่างได้และเริ่มที่จะตอบโต้ด้วยริมฝีปากที่ซีด ๆ ของเธอ “ครอบครัวดันน์ไม่มีลูกสาวชื่อเจน ฉันเป็นแค่นักโทษ” เธอมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาตรงหน้าเธอ ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นใบหน้าชายในฝันของเธอ แต่ตอนนี้เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการได้หายใจและอยู่อย่างสงบ"คุณชายสจ๊วต ฉันเป็นแค่นักโทษชั้นต่ำ ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมอย่างคุณ ไม่ควรมีอะไรที่ข้องเกี่ยวกับฉันดังนั้นโปรดช่วยปล่อยฉันไปเถอะ” เธอบังคับให้เขาหวาดกลัว และพยายามทำตัวเองให้ต่ำต้อยที่สุด ทั้งหมดที่เธอทำก็เพียงแค่ต้องการอยู่อย่างสงบสุขศักดิ์ศรีของเธอมีความหมายอย่างไรกับเธอตอนนี้? ในที่สุดเธอก็เดินออกจากคุกมืดนั้น ในที่สุดเธอก็สามารถมองเห็นแสงแดดแสงตะวันได้แล้ว เธอไม่ต้องการละทิ้งความอบอุ่นนี้ที่เธอต่อสู้มาอย่างหนักเพื่อที่จะรู้สึกไปเพียงเพื่ออยากจะชนะดวงตาของฌอนหรี่
Read More
บทที่ 10 หลบหนี
มีตู้เอทีเอ็มตรงข้ามละแวกบ้านของเธอ เธอใส่บัตรธนาคารของเธอเข้าไปในตู้ และเมื่อเธอเห็นตัวเลขที่ปรากฏบนหน้าจอเจนก็กัดฟันของเธอ และถอนเงินจำนวณสองพันเหรียญออกมาเมื่อกดเงินแล้ว เธอก็เรียกรถแท็กซี่ และบอกกับแท็กซี่ "ได้โปรดพาฉันไปที่ ... " เมื่อเธอเข้าไปนั่งข้างในรถเท่านั้น เธอเพิ่งจะคิดได้ว่า ... เธอกระวนกระวายรีบที่จะหนี แต่ไม่ทันได้คิดว่าเธอจะไปที่ไหน"คุณกำลังจะไปไหน?" คนขับแท็กซี่กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพึงพอใจนัก“ ฉันจะไปที่ไหน…?” เจนรู้สึกงุนงง ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักได้ว่าแม้โลกใบนี้จะมีขนาดใหญ่มหึมา แต่เธอก็ไม่มีที่จะไป“ คุณจะไปไหนหรือเปล่า? ถ้าไม่ก็ลงไป ฉันมีธุระต้องทำ” คนขับแท็กซี่ขมวดคิ้วและดูถูกเจน ชิ …วันนี้ฉันช่างโชคร้ายซะจริง ๆ เชียว? เขากล่าวหลังจากที่ออกจากบ้านมาและพบเจนในรอบแรกของการรับผู้โดยสาร“ ... ขอโทษค่ะฉันยังคิดไม่ออกว่าจะไปไหนดี” เจนพูดช้า ๆ แม้ว่าคนขับแท็กซี่จะอารมณ์ไม่ดีและตะคอกใส่เธอ แต่เธอก็ไม่สู้และกล่าวขอโทษอย่างน่าเวทนา มันทำให้เธอดูอ่อนแอ และช่างน่าสมเพชยิ่งนักคนอ่อนแอถูกเหยียบย่ำเหมือนพรมบนพื้นและมันก็เป็นเช่นนั้นมาตลอด คนขับแท็กซี่โกรธยิ่งขึ้นเมื
Read More
DMCA.com Protection Status