บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ

วันต่อมา เมเดลีนตื่นขึ้นจากการนอนหลับของเธอ ก่อนที่เธอจะทันรู้ตัวดี กล่องยาคุมกำเนิดถูกโยนมาที่เธอ “กินซะ” เมเดลีนยกหัวขึ้น และเห็นเจเรมี่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เขาดูสุขุมและสง่างาม ต่างจากปีศาจที่แสนโหดร้ายที่เธอเจอเมื่อคืนนี้ เธอมองไปที่กล่องยาคุมกำเนิด หัวใจของเมเดลีนเริ่มสั่นคลอนเธอท้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และเธอไม่ควรกินยาคุมกำเนิด มันอาจทำให้เด็กในท้องพิการได้ “ทำไมเธอยังไม่กินอีกล่ะ? หรืออยากให้ฉันป้อนให้งั้นเหรอ?” ในขณะที่เจเรมี่มองไปที่เมเดลีน เขาก็ดูกระวนกระวายเล็กน้อย “เมเดลีน ฉันบอกเธอแล้ว ฉันไม่คิดที่จะมีลูก เธอมันก็แค่ผู้หญิงต่ำต้อยไร้ยางอายที่แว้งกัดคนที่เลี้ยงดูเธอมา เธอไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่ของลูกฉัน!” คำพูดของชายหนุ่มฝังลึกลงในหัวใจของเมเดลีน นี่ก็เข้าฤดูร้อนแล้ว แต่เธอยังคงรู้สึกถึงลมหนาวที่พัดเข้ามาสู่หัวใจของเธอ เธอคิดว่าเด็กคนนี้จะช่วยเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเจเรมี่ได้ แต่ดูเหมือนเธอจะไร้เดียงสาเกินไป ในตอนนี้ เธอไม่กล้าแม้แต่จะบอกเขาว่าเธอกำลังท้องลูกของเขาอยู่ ถึงกระนั้น ภายใต้การจ้องมองอันแสนเย็นชาของเจเรมี่ ทำให้เธอไม่มีทางเลือก

เมเดลีน รู้สึกว่าเธอไม่สามารถเข้าถึงผู้หญิงคนนี้ได้เลย ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เมเรดิธ​ที่เธอเคยรู้จักนับตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในตระกูลครอว์ฟอร์ด​ นั่นจึงเป็น​จุดเริ่มต้นที่เธอได้พบกับเมเรดิธ เมื่อเวลาผ่านไป เธอรู้สึกว่าหญิงสาวเป็นคนมีน้ำใจและอ่อนโยน แต่ทว่า​ ณ​ ตอนนี้...“น่าหงุดหงิดที่สุด!​ ทั้งเวลาและความตั้งใจของ​หนูเสียมันไปอย่างศูนย์เปล่า อุตส่าห์​ลงทุน​สร้างสถานการณ์ และคิดแผนวางยาเจเรมี่ให้ออกมาสมบูรณ์​แบบ หนูยังจ้างนักข่าวมาถ่ายภาพ และบันทึกหลักฐานว่าหนูอยู่กับเขาทั้งคืน และสิ่งแรกที่หนูควรจะได้รับคือ ในตอนเช้าจะต้องมีข้อความจาก​ผู้อาวุโส​วิทแมน​ที่ยินยอมให้เขาแต่งงานกับหนู ใครจะไปรู้ว่าหนูดันอ่านเลขห้องผิด และดันไปนอนกับคนข้างถนนที่น่าสมเพชที่สุด หนูปล่อยให้เมเดลีนได้รับสิ่งนั้นไป!”และนี่คือความจริง นี่คือโฉมหน้าที่แท้จริงของพี่สาวที่เคยแสนดีคนนั้น คนที่พยายามร้องขอความเมตตาครั้งนี้ให้เธอ เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาหัวใจของเมเดลีน​กำลังเต้นแรงมาก เธอรู้สึกถึงความเสียใจอย่างที่สุดนี่คือผู้หญิงที่ใจดีอ่อนโยนเพียบพร้อมไปในทุกด้าน​ เธอเป็นเช่นนั้นเสมอในสายตาของเจเรมี่! ในสายตาของท

“อย่านะ! เจเรมี่…”ใบหน้าของเมเดลีนเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดจากความหวาดกลัว เธอรู้สึกถึงความน่ากลัวจากการกระทำของเจเรมี่เธอไม่เคยเห็นเขาในด้านที่เย็นชาและรุนแรงขนาดนี้มาก่อน เธอกังวลว่าเด็กในท้องของเธอจะแท้งเพราะเขาเจเรมี่เองไม่มีแม้แต่โอกาสให้เธอได้วิ่งหนี เขากักขังเธอไว้ภายใต้วงแขนที่แข็งแรงนั่นเธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเจเรมี่จะเกลียดเธอมากขนาดนี้หลังจากที่เวลาผ่านไปสักพัก เมเดลีนก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างมากไปทั่วร่างกายของเธอ เพราะสิ่งนี้เธอจึงตกอยู่ในห้วงนิทราลึกและเข้าสู่ห้วงแห่งความฝัน เธอเห็นตัวเองย้อนกลับไปยังวันหนึ่งในฤดูร้อนที่สวยงามเมื่อ 12 ปีก่อนพระอาทิตย์สาดแสงตกกระทบลงบนชายหาดที่มีต้นการบูรอยู่เด็กหญิง​เมเดลีน​กำลังเพลิดเพลิน​กับการเก็บเปลือกหอยริมชายหาด สายตาของเธอจับจ้องไปยังเด็กชายผู้เงียบขรึม ซึ่งกำลังนั่งอยู่บนโขดหินที่ไกลออกไป เขาดูเหมือนไม่มีความสุขเลยนั่นเป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับเจเรมี่ ตอนนั้นเขาเป็นเพียงแค่เด็กชายอายุ 12 ปี​ ความสมบูรณ์แบบเป็นสิ่งที่เขามีมาตั้งแต่กำเนิด ทั้งใบหน้าหรือรูปร่างที่สูงเพรียว แต่เห็นได้ชัดว่าเขากำลังอารมณ์ไม่ดีเด็กหญิงเดินเข้าไปห

ช่างเวอร์วังอลังการเสียจริง เมเดลีนเองมองไม่เห็นสิ่งผิดพลาดใด ๆ ในการแสดงนั่นเลยแต่เธอไม่คิดว่าเมเรดิธจะท้องเหมือนกันแต่ถึงอย่างนั้นเด็กที่อยู่ในท้องของเมเรดิธ ใช่ลูกของเจเรมี่จริง ๆ เหรอ?เพราะเท่าที่จำได้ เมเรดิธเองเคยนอนกับคนพเนจรข้างถนนจากความผิดพลาดครั้งนั้น มันเป็นเรื่องบังเอิญในวันที่เธอเข้าห้องผิดเมื่อสามเดือนก่อน ถ้าเธอท้องจริง ๆ เรื่องพ่อของเด็กต้องมีการพูดคุยอีกทีแต่อย่างไรตาม เมเดลีนเองก็ไม่สามารถปฏิเสธความจริงที่ว่าเจเรมี่มักจะใช้เวลาทั้งคืนกับผู้หญิงคนนี้เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ความเจ็บปวดในใจของเธอก็เริ่มลุกลามอีกครั้งแต่ความเจ็บปวดนั้นไม่สามารถเทียบได้กับสิ่งที่เธอรู้สึก เมื่อเห็นเจเรมี่จับเมเรดิธอย่างอ่อนโยนด้วยความรักและเอาใจใส่เมเรดิธยกมือขึ้นปิดหน้าและร้องไห้อย่างน่าสงสาร“เจเรมี่ อย่าต่อว่าแมดดี้เลย มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ฉันไม่ควรตกหลุมรักคุณ ในทางกลับกัน ฉันหวังว่าคุณจะสามารถพูดคุยกับแมดดี้เรื่องนี้เพื่อเธอจะได้ไม่ทำร้ายลูกของเรา…”เมื่อเมเรดิธพูดถึงเด็ก เมเดลีนจะเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของเจเรมี่อย่างชัดเจนเจเรมี่เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อจ้

หากเสียงนาฬิกาปลุกไม่ดังในเช้าวันรุ่งขึ้น เมเดลีนคงไม่สามารถตื่นได้ด้วยตัวเองใบหน้าของเธอร้อนผ่าว เมื่อนึกถึงทุกการกระทำ และคำพูดในสภาพเมาหัวราน้ำกับเขาเธอไปที่สำนักงานในเวลาต่อมาด้วยอาการเหม่อลอย เธอไม่สามารถลบภาพของเจเรมี่ในหัวได้เป็นเวลาร่วม​ 12 ปี คงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะยอมสละความรักที่ลึกซึ้งนี้ไปในเวลาเพียงวันเดียวเธอสัมผัสท้องแบนราบของเธออย่างเหม่อลอย ถ้าเป็นไปได้เธอต้องการให้เด็กมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ“ดิ้ง!”เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น ทำให้เธอกลับมาสู่ความเป็นจริงเธอเหลือบไปมองมัน และเห็นว่ามันเป็นข้อความมาจากเจเรมี่!หัวใจของเมเดลีนเริ่มเต้นเร็วอย่างผิดจังหวะ มือของเธอเริ่มสั่นเมื่อเธอเปิดข้อความสิ่งแรกที่เมเดลีนเห็นคือภาพถ่าย มันเป็นภาพถ่ายของเมเดลีนและ​เมเรดิธ มันถูกถ่ายขึ้นเมื่อตอนที่เธอเป็นถูกรับเป็นลูกบุญธรรมของตระกูล​ครอว์ฟอร์ดในภาพนั้นเมเรดิธสวมชุดราคาแพง แสงสาดส่องกระทบลงมาบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของเธอ และเธอช่างดูเหมือนกับเจ้าหญิงที่ไม่มีใครแตะต้องได้ เธอดูสง่างามและสมบูรณ์แบบมาก ในทางกลับกัน เมเดลีนเองสวมชุดสีขาวอมเทาเธอดูต่ำต้อยราวกับ