หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ

หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ

โดย:  ถงเก่อ  จบบริบูรณ์
ภาษา: Thai
goodnovel4goodnovel
9.1
56 การให้คะแนน
889บท
85.7Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

Share:  

Report
Overview
Catalog
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “สิ่งที่ทำยากที่สุดคือบอกว่าฉันรักเธอ” ฉันมีความลับที่เก็บซ่อนอยู่ลึกลงไปข้างในหัวใจของฉัน: ฉันรัก ดิกสัน เกร็กก์ มานานเก้าปีแล้วตอนเด็ก ๆ ฉันตามหลังเขามาตลอดเมื่อฉันโตขึ้นในที่สุด ฉันก็ได้เป็นภรรยาของเขาแต่เขาไม่เคยรักฉันเลยสักครั้ง เขาไม่ได้มีความสงสารฉันเลยสักนิดฉันหลอกให้เขาออกเดทกับฉันโดยใช้การหย่าร้างและบริษัทชอน เป็นเหมือนข้อต่อรองของฉัน แต่เขาก็ยังไม่ไหวติงเขาไม่เคยจำเด็กผู้หญิง

ดูเพิ่มเติม
หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ Novels Online Free PDF Download

Latest chapter

Interesting books of the same period

ความคิดเห็น
user avatar
Amornchai Sujaritpong
รออ่านต่อสนุกดี
2023-01-25 10:16:38
1
user avatar
รัตนาวดี พรมทอง
เนื้อหาดี ชอบแชคคารี่
2022-08-02 08:26:49
0
user avatar
Nuch Suksamons
หัวใจฉันเป็นของเธอ จบแค่ตอน 889 หรอคะ รออ่านมาเป็นสัปดาห์แล้ว
2021-11-22 09:23:50
0
user avatar
Nuch Suksamons
รออ่านอยู่นะคะ เมื่อใหร่จะมาต่อที
2021-11-13 18:31:04
0
user avatar
สุรีมาศ เข็มทอง
อยากทราบชื่อเรื่องที่ยางเอกชื่อแคทเธอรีน
2021-10-05 19:29:40
0
user avatar
แก้ววิมล สุพร
ดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
2021-09-28 02:40:56
0
user avatar
N'toune Alt
สนุกมากกกด
2021-08-05 15:08:19
0
default avatar
B'bee Kvm
ชอบเเละติดตาม
2021-07-30 23:00:26
0
user avatar
แก้ววิมล สุพร
dddddddddd
2021-07-18 20:50:40
2
user avatar
Manlika Chana
น่าติดตามมากค่ะ
2021-07-10 09:26:54
0
default avatar
B Thongnoy Keovimane
วันนี้ก็ยังไม่มาอีกเหรอ?
2021-07-01 22:14:27
2
user avatar
Phimrata Phattheeravekin
บทต่อไปจะมาเมื่อไหร่คะ รออ่านอยู่ค่ะ
2021-06-30 13:15:38
1
user avatar
สายลม แสงแดด
กี่บทจบคะ หรือมีแค่395บทจบ
2021-06-30 08:02:09
0
user avatar
Manlika Chana
เนื้อเรื่องน่าสนใจมากๆเลยค่ะ
2021-06-29 22:31:04
1
user avatar
ธนัชพร กุลจิตต์
ใจเย็นๆนะ ปมเยอะไปไหนก่อน 🥲🥲🥲
2021-06-26 23:25:55
0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
889
บทที่ 1
"คุณนายเกร็กคุณเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ... "ใบหน้าของเธอซีดเซียวขณะที่เธอถามหมอว่า "คุณพูดว่าอะไรนะคะ?"หมอวางแขนของเขาเหนือแฟ้มประวัติคนไข้ของฉันและอธิบายทุกคำอย่างชัดเจน "คุณนายเกร็กมดลูกของคุณไม่ได้รับการทำความสะอาดอย่างหมดจดตอนที่คุณทำแท้งเมื่อ 2 ปีก่อนจากนั้นคุณมีการติดเชื้อและทำให้เซลล์ในมดลูกของคุณกลายเป็นมะเร็ง ... "เธอขัดจังหวะเขาขณะที่กำลังร้องไห้ฟูมฟาย "เธอเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?"“เซลล์มะเร็งกำลังแพร่กระจายคุณมีชีวิตอยู่ได้นานที่สุดสามเดือน …”เธอไม่ได้ยินอย่างอื่นที่หมอพูด จิตใจของเธอส่งเสียงดังว่า “ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้อีกสามเดือน” มันดังก้องอยู่ในหัว …คืนนั้นที่ คฤหาสน์ของเกร็ก เธอนอนแผ่อยู่บนเตียงเหมือนหมาตาย ฝังหัวของตัวเองลงไปในหมอน หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความโศกเศร้าคนที่ใกล้ชิดกับเธอก่อนหน้านี้คือสามีของเธอ ดิกสัน เกร็ก ตลอดสามปีที่ผ่านมาเขามักจะทำในสิ่งที่เขาอยากทำแล้วจากไปด้วยสีหน้าที่เย็นชา ทุกครั้งที่เขามาที่คฤหาสน์แห่งนี้เขาไม่พูดอะไรกับเธอเลยตั้งแต่ต้นจนจบวันนี้ก็เช่นกัน เขาเปลี่ยนชุดเป็นชุดสูทหลังจากเขาเดินออกมาจากห้องน้ำและกำลังจะออกไปเธอเรียก
Read More
บทที่ 2
ดิกสันตะลึงและถามว่า “เธอกำลังเล่นอะไรอยู่?”ข้างนอกหิมะเริ่มตกแล้ว วันเกิดปีที่ 23 ของเธอกำลังจะมาถึงในอีกไม่ถึงสองเดือนตอนนั้นคงจะเป็นวันส่งท้ายปีเก่าเธอไม่รู้ว่าด้วยซ้ำว่าจะอยู่ได้ถึงตอนนั้นหรือเปล่าเธอเม้มริมฝีปากแล้วยิ้มและเสนอว่า “คุณก็รู้ว่าฉันชอบคุณมาตลอด นั่นคือเหตุผลที่ฉันอยากให้คุณละทิ้งอคติทั้งหมดที่คุณมีต่อฉัน แล้วลองมาเดทกับฉันเป็นเวลาสามเดือน”ดิกสันบ่นพึมพำว่า “ฝันไปเถอะ”เสียงคุยโทรศัพท์ที่ไร้ความอบอุ่นใด ๆในห้องขนาดใหญ่ ความเหงาเข้าครอบงำ น้ำตาของเธอก็ร่วงหล่น หัวใจของเธอเจ็บปวดจนรู้สึกชาเธอซ่อนความเศร้าไว้ในน้ำเสียงแล้วพูดเบา ๆ ด้วยรอยยิ้มว่า "ดิกสันคุณไม่อยากหย่ากับฉันเหรอ? เอาแบบนี้ไหมล่ะเดทกับฉันเป็นเวลาสามเดือนแล้วเป็นผู้ชายที่ดูแลฉันและหลงไหลฉัน ถึงแม้ว่าคุณไม่รักฉันคุณต้องแสร้งทำเป็นว่าคุณรักฉันมาก ๆ ถ้าคุณทำได้ผ่านสามเดือนฉันก็จะยอมหย่า ฉันยังจะมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่ครอบครัวชอว์มีให้กับคุณ ลองคิดดู อดทนกับมันเป็นเวลาสามเดือนและคุณสามารถมีเงินหลายร้อยล้านที่ครอบครัวชอว์มี คุณสามารถแต่งงานกับ เกวน เวิร์ท ได้อย่างเปิดเผยได้ภายในเวลาสามเดือน คุณจะไม่
Read More
บทที่ 3
ดิกสันวางสายของเธอ ด้วยความโกรธเธอเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า และก่อนที่เธอจะออกไป เธออยากเห็นคนที่เธออยากเจอน้อยที่สุดนั่นคือ เกวน เวิร์ทผู้หญิงที่ดิกสันรักสุดใจเรายืนเผชิญหน้ากัน เธอยิ้มให้หล่อนเล็กน้อยและกำลังจะเดินผ่านหล่อนไป แล้วหล่อนก็พูดเบา ๆ ว่า “คุณคือคุณนายเกร็กใช่ไหม?”หล่อนหยุดมองเธอด้วยหางตา “มีอะไรเหรอ?”“คุณมีความสุขกับการเป็นคุณนายเกร็กไหม?”เกวน เวิร์ท กำลังท้าทายเธอ เธอหันกลับไปเพื่อปรับพิจารณาตัวของหล่อน ภาพลักษณ์ของหล่อนนั้นช่างงดงาม แต่งหน้าแบบบางเบา แต่ริมฝีปากของหล่อนเป็นสีแดงสด เป็นฤดูหนาวที่หนาวเหน็บ แต่หล่อนกับสวมชุดบาง ๆ สีเทาอมชมพูและมีเสื้อคลุมสีขาวคลุมทับหล่อนสวยมากจริง ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ดิกสันจะชอบหล่อนคู่แข่งที่แสนโรแมนติกของเธอ อยู่ตรงหน้าแล้ว เธอรู้สึกอิจฉา และอยากจะไม่สนใจ แต่เธอก็เยาะเย้ยโดยพูดว่า "คุณรู้สึกสบายในตำแหน่งที่คุณขโมยไปจากฉันได้ไหม? ดิกสันรักคุณหรือเปล่า? เขาได้กระซิบคำว่ารักใส่หูคุณไหม? เขาเคยทำอาหารให้คุณหรือเปล่า? เขาให้ของขวัญคุณในช่วงวันพิเศษไหม? ไม่เลย ดิกสันจะไม่ทำสิ่งเหล่านั้นให้คุณ แคโรไลน์ ชอว์ คุณถูกบังคับให้ครอบคร
Read More
บทที่ 4
ดิกสันรู้สึกว่าฉันทำตัวแปลก ๆ เขากางแขนพาดพนักพิงของโซฟาแล้วรอฉันกินข้าว อาหารถูกจัดวางไว้ไม่กี่ชั่วโมงและเย็นเฉียบ มันรสชาติเหมือนไม่มีอะไรอยู่ในปากของฉันและฉันกินมันช้าๆฉันทดสอบความอดทนของเขา เขาลุกขึ้นมายืนตรงหน้าฉัน พูดอย่างเย็นชาและเบา ๆว่า "แคโรไลน์ เธอต้องการอะไร?"ฉันวางชามลงและมองไปที่เขา ฉันเห็นว่าเขากำลังมองไปที่จานบนโต๊ะจู่ ๆ ดิกสันก็ถามว่า “เธอทำอาหารพวกนี้เหรอ?”เขาดูแปลก ๆ ฉันลุกขึ้นยืนและเริ่มทำความสะอาดในขณะที่พูดว่า "ฉันถามคุณตอนกลางวันว่าคุณจะกลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็นหรือเปล่า คุณตอบว่าใช่ ฉันจึงทำอาหารที่คุณชอบอย่างตั้งใจ"ทันใดนั้นดิกสันก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า "นี่เธอกำลังเล่นอะไรอยู่เนี่ย?"ฉันหยุดสิ่งที่ฉันกำลังทำและเงยหน้าขึ้นมามองเขา ดวงตาของเขาเย็นยะเยือกและฉันไม่พบความอบอุ่นใด ๆ ที่เคยมีอยู่ในดวงตาของเขาเลยฉันอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เงียบในที่สุด ฉันเช็ดโต๊ะเงียบ ๆ และล้างจานในครัว เมื่อฉันออกมาจากห้องครัว ห้องนั่งเล่นก็ว่างเปล่าฉันมองไปที่บันไดและลังเลเล็กน้อยก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องนอน ฉันผลักประตูเปิดออกและรู้สึกประหลาดใจที่เห็นดิกสันนั่งอยู่บนโซฟ
Read More
บทที่ 5
ฉันเหลือเวลาอีกไม่ถึงสามเดือน แล้วฉันยังจะทำอะไรได้อีก?ชีวิตของฉันกำลังจะจบลงแต่ฉันยังไม่เคยมีความรักเลย ฉันอยากเดทกับ ดิกสัน เกร็กแม้ว่าเขาจะโกหกฉัน ฉันก็คงจะมีความสุขมาก ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ ฉันไม่เคยถูกมองว่าเป็นสิ่งที่มีค่าและสำคัญมาตลอดชีวิตของฉัน ฉันไม่เคยมีประสบการณ์ความรัก นั่นคือเหตุผลที่ฉันมักจะอิจฉาเกวนและนั่นคือเหตุผลที่ฉันยึดติดกับดิกสันราวกับว่าฉันถูกครอบงำแม้ว่าเขาจะทรมานฉัน ฉันก็ยอมด้วยความเต็มใจระหว่างดิกสันกับฉัน ฉันไม่ได้มีความสำคัญมากขนาดนั้นฉันลดตัวลงและไม่เคยต่อต้านเลยสักครั้งดิกสันไม่ได้ออกไปเหมือนอย่างที่เขาเคยทำ หลังจากอาบน้ำแล้ว เขาก็นั่งลงบนโซฟาพร้อมกับแล็ปท็อปเพื่อทำงานฉันลุกขึ้นและใส่ชุดนอนแล้วถามเขาว่า "วันนี้คุณจะพักที่นี่ไหม?"สายตาของฉันดีมากและฉันสามารถเห็นเอกสารบนแล็ปท็อปของเขา ทั้งหมดนั้นเป็นเอกสารที่ได้รับการลงนามโดยบริษัทชอว์ก่อนหน้านี้บริษัทชอว์ประสบปัญหาไม่น้อยเมื่อเร็ว ๆ นี้ หุ้นส่วนของเราหลายรายผิดสัญญาและหุ้นของบริษัทก็ลดลง ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนที่ทำสิ่งนี้ แต่ฉันไม่ได้เปิดโปงเขา ฉันหวังว่าเขาจะทำสิ่งนี้หลังจา
Read More
บทที่ 6
เกวนดูราวกับว่าเธอเห็นผีตอนที่เธอเห็นฉัน เธอเริ่มกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งและทำลายสิ่งของ ดิกสันรวบตัวเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาเมื่อเห็นเช่นนั้นหน้าอกของเขาอบอุ่นและทำให้รู้สึกสงบมาโดยตลอดเกวนค่อย ๆสงบลงขณะที่เธอพึมพำชื่อของดิกสัน และผู้ชายคนนั้น สามีของฉันปลอบเธอว่า "ไม่เป็นไรแล้ว ฉันอยู่ที่นี่ เธอจะไม่ทำอะไรคุณ"ความอ่อนโยนชั่วขณะของดิกสันเป็นของเธอ เขาหันมาหาฉันและถามฉันอย่างเย็นชา "เธอกำลังทำอะไรอยู่ในโรงพยาบาล? รีบกลับบ้านไปเร็ว"เขามักจะบอกให้ฉันกลับบ้านต่อหน้าเกวนฉันมองออกไปจากความอ่อนโยนที่ดิกสันมอบให้เกวน ตอนนั้นเองเกวนใช้อิทธิพลของดิกสันแล้วโยนถ้วยน้ำเดือดใส่หน้าฉัน ฉันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและถอยหลังออกไปด้วยความตื่นตระหนก ฉันถอยไปชนกับบางอย่างและในขณะที่ฉันกำลังจะล้มลง มีคนคว้าแขนฉันไว้ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างทำอะไรไม่ถูก “ดิกสัน”สายตาของเขาขัดแย้งกันเมื่อเขามองมาที่ฉัน จากนั้นเขาก็จ้องไปที่เกวนและพาฉันไปที่แผนกฉุกเฉิน ฉันมองเข้าไปในกระจกและเห็นว่าเครื่องสำอางที่สวยงามของฉันถูกละลายด้วยน้ำร้อนมันทิ้งรอยแผลเป็นสีแดงไว้บนใบหน้าของฉันด้านหนึ่งนั่นมาจากการที่ฉันตกล้มต
Read More
บทที่ 7
ฉันเคยฝัน เกิดขึ้นในคฤหาสน์ของชอว์ พ่อแม่ของฉันและดิกสันอยู่ที่นั่น พวกเขาคุยกันด้วยความคุ้นเคยเกี่ยวกับงานเลี้ยงวันเกิดปีที่ 23 ของฉันฉันยืนอยู่ข้างโซฟาฟังดิกสันพูด น้ำเสียงของเขาอบอุ่นและอ่อนโยน “แคโรชอบสีแดง มาตกแต่งสถานที่ด้วยดอกกุหลาบสีแดงดีกว่า แล้วฉันก็จะเล่นเปียโน”ดวงตาของดิกสัน เต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน ดวงอาทิตย์นอกหน้าต่างส่องมาที่เขาทำให้เขาดูหล่อและอบอุ่นมากยิ่งขึ้น ฉันอยากจะเอื้อมมือไปแตะคิ้วของเขา อย่างไรก็ตามนิ้วของฉันผ่านตัวเขาเข้าไปในอากาศ ฉันตะโกนเรียกชื่อเขาเสียงดังอย่างตื่นตระหนก อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ตอบกลับ ฉันร้องไห้อย่างบ้าคลั่งและทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉันก็กลายเป็นสีขาวตาของฉันลืมขึ้นและฉันเห็นว่าฉันอยู่ในห้องพยาบาล ฉันยังคงสวมชุดสีสดใสนั้นที่ฉันใส่ก่อนหน้านี้ ดิกสันยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าที่เย็นชารู้สึกราวกับว่าฉันไม่สามารถยอมรับผู้ชายเย็นชาตรงหน้าได้หลังจากที่ได้เห็น ดิกสัน เกร็ก ที่อบอุ่นและอ่อนโยนในความฝันของฉัน ฉันหลับตาและถามเขาเบา ๆ ว่า "เกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้น่ะ?"ดิกสันมองลงมาและไม่ตอบอะไร จู่ ๆ ผู้อำนวยการเกร็กก็ผลักประตูห้องให้เปิดออก
Read More
บทที่ 8
พื้นที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะชั้นหนา เมืองอู๋นั้นสวยงามมากจนเกินคำบรรยาย ฉันเดินไปตามถนนท่ามกลางร้านค้ามากมายกลางหิมะ ในชุดคลุมสีทองและเสื้อคลุมตัวยาวสีขาวบริสุทธิ์ ต่างหูสีเงินอ่อน ๆ ที่ฉันสวมในวันนั้นเข้ากันได้ดีกับการแต่งหน้าของฉันมันช่างเป็นเมืองที่วุ่นวาย เมื่อยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนที่วิ่งไปทุกทิศทางฉันรู้สึกเหมือนเป็นคนนอก ฉันจ้องมองผู้คนที่เดินผ่านไปมา ในขณะที่ลมหนาวพัดพาเกล็ดหิมะโปรยปรายลงมาบนใบหน้าผมและเสื้อผ้าของฉัน อย่างไรก็ตามฉันไม่รู้สึกหนาวเลย บางทีฉันก็มึน ๆ บางทีฉันอาจมีบางอย่างที่สำคัญกว่าที่ต้องทำ ฉันเริ่มติดตามผู้ชายหน้าตาธรรมดาข้างถนนในขณะที่เขายืนสูบบุหรี่อยู่คนเดียวฉันรวบรวมความกล้าและเดินเข้าไปหาเขาพร้อมกับบัตรธนาคารในมือ ฉันเปิดปากพูดคุยกับเขาและเสียงของฉันฟังดูอ่อนน้อมถ่อมตน “คุณอยากเดทกับฉันสามเดือนไหม? ฉันจะให้เงินห้าล้านตอบแทน”เขาตะลึงกับคำขอของฉัน เขามองฉันราวกับว่าฉันเป็นคนโง่ หลังจากเงียบไปนานเขาก็พูดว่า "ขอโทษที ผมมีแฟนแล้ว"น่าเสียดายจัง! ฉันแค่เข้าหาเขาเพราะฉันคิดว่าเขาอยู่คนเดียว"ฉันเข้าใจแล้ว ไม่เป็นไร ขอบคุณนะ"ฉันเดินจากไปด้วยความผิดหวัง ไม่นา
Read More
บทที่ 9
ฉันนิ่งเงียบในขณะที่ดิกสันจ้องมองมาที่ฉันเพื่อรอฟังคำตอบฉันรีบกระโดดลงจากรถบัสทันทีที่มันหยุดที่สถานีถัดไป ฉันรู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าเขาไม่ได้ตามมาด้วย ฉันนั่งแท็กซี่กลับไปที่ที่ฉันเคยไปรับรถและขับรถกลับบ้านเองคฤหาสน์ที่หรูหราดูว่างเปล่ามาก ฉันนั่งอยู่บนโซฟา ไม่สามารถจดจ่อกับสิ่งอื่นใดได้นอกจากที่ดิกสันพูด "ฉันยังคงติดค้างงานแต่งงานของหล่อนอยู่"พูดตามตรง ดิกสันติดค้างงานแต่งงานของเกวนอย่างแน่นอนเมื่อสามปีก่อน เกวนยอมแพ้ให้กับดิกสันมากพอ ๆ กับที่เขายอมแพ้ให้กับเธอแม้ว่าเธอจะปฏิเสธเงินสามล้านและยืนกรานที่จะอยู่ที่เมืองอู๋เคียงข้างดิกสัน เขาก็จะต้องเลิกกับเธอดูเหมือนว่าไม่มีถูกและผิดในกรณีของพวกเขาเขาควรจะจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้กับเธอเมื่อสามปีก่อนฉันเพิ่งเข้ามาแทนที่เธอและถึงเวลาแล้วที่จะต้องกอบกู้ทุกอย่างให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ ซัมเมอร์ จาคอปส์ ก็โทรมาเธอเป็นเพื่อนของฉัน และพระเจ้าก็รู้ดีว่าฉันไม่มีเพื่อนมากนัก เธอทำงานที่บ้านน้ำชาธีมแมวในเมืองอู๋ ทั้งสถานที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นและผ่อนคลายกับแมวที่สัญจรไปมาอย่างสบาย ๆ อย่างไรก็ตามธุรกิจไม
Read More
บทที่ 10
หิมะตกมาหลายวันแล้ว เมืองอู๋ส่องแสงระยิบระยับภายใต้แสงไฟของเมืองโดยมีหิมะสีขาวบริสุทธิ์ปกคลุมไปทั่ว เรายืนเผชิญหน้ากันในช่องทางแคบเงาของเขาทอดยาวและบางลงบนพื้นด้านล่างพวกเรา เขาอาจถูกเข้าใจผิดได้ง่าย ๆว่าเป็นตัวละครที่เดินออกมาจากมังงะ เขาได้ยินที่ฉันพูดแล้วก็อึ้ง เขามองมาที่ฉันด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับวิธีที่ฉันพูดกับเขา เขาถามฉันง่าย ๆว่า "บ้านเธออยู่ที่ไหน สาวน้อย?"“คฤหาสน์ของตระกูลชอว์ ... ”ทันทีที่ฉันตอบฉันจำได้ว่าดิกสันไม่เคยไปที่นั่นมาก่อนดังนั้นฉันจึงบอกที่อยู่ให้เขาอย่างรีบร้อน เขายิ้มจาง ๆ ให้ฉันและถอดผ้าพันคอมาพันรอบคอของฉัน ความอบอุ่นในร่างกายของเขายังคงอยู่ฉันได้ยินเขาพูดว่า "ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอกลับบ้าน"รอยยิ้มของเขาทำให้เขาดูดีมากยิ่งขึ้น …ดูเหมือนว่าดวงตาและคิ้วของเขาถูกระบายสีขึ่นเพื่อเพิ่มเสน่ห์ของเขาฉันก้าวขึ้นไปเดินเคียงข้างเขา และพยายามจับมือเขา ฉันบอกได้เลยว่าตอนแรกเขารู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ฉันอาจจะดูเชื่อฟังและไม่เป็นอันตรายจนเขาไม่ปฏิเสธที่จะจับมือฉัน เราสองคนเดินไปที่บ้านของฉันช้า ๆเราทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรเลย มันเป็
Read More
DMCA.com Protection Status