เล่ห์รัก ท่านประธาน

“เวอเรียน มอนท์! ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?”เสียงเย็นชาของหญิงวัยกลางคน ดังก้องไปทั่วทั้งห้อง เธอหันหลังกลับมาเห็นแม่เลี้ยงของเธอควีนน่า ชีน กำลังเดินเข้ามาจากข้างนอกบ้านคู่รักที่แสนน่ารังเกียจ กำลังยืนอยู่ด้านบนของบ้าน พวกเขามองลงมาที่ข้างล่าง ทันทีที่พวกเขาได้ยินเสียงความวุ่นวายที่กำลังเกิดขึ้นแววตาตื่นตระหนกปรากฏขึ้นมาดวงตาของเจนเซ่น “เวอเรียน คุณกลับมาได้ยังไง”เวอเรียน มอนท์ เธอยิ้มเยาะและจ้องไปที่เจนเซ่นแฟนหนุ่มของเธอ “นี่คือบ้านของฉันทำไมฉันถึงกลับมาไม่ได้”ในขณะที่ วาเนลล์ ชีน เธอยังคงยืนอยู่ในอ้อมกอดของเจนเซ่นนั้น หล่อนได้ยกมุมปากสีแดงเอ่ยเยาะเย้ยต่อเธอ “บ้านของเธองั้นเหรอ? บ้านพักที่นี่ไม่ได้เป็นของครอบครัวมอนท์อีกต่อไปแล้ว”เวอเรียน มอนท์ ขมวดคิ้วขึ้น, “เธอหมายความว่ายังไง”วาเนลล์ ชีน ก้าวลงมาจากบันไดในชุดกระโปรงสั้นและรองเท้าส้นสูงแสนสวยของเธอ “เกรย์สัน มอนท์ พ่อของเธอได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายเมื่อ 10 เดือนก่อน เขาทิ้งหนี้สินไว้ตั้งมากมาย บ้านหลังนี้คงจะถูกจำนองไปแล้ว หากไม่ใช่เพราะแม่ของฉันเป็นคนจัดการ! ดังนั้นบ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นของครอบครัวมอนท์ของเธออีกต่อไปแล้ว ตอนนี้มันเป็

3ปีต่อมา, ณ.สนามบินนอร์ท ซิตี้, ขณะนี้กำลังมีการแพร่ภาพข่าวภายในห้องโถงใหญ่“ข่าวการเงินล่าสุดของนอร์ท ซิตี้ : โครงการของฟัดด์ ได้กว้านซื้อที่ดินบริเวณริมถนนนาวี และกำลังวางแผนที่จะสร้างศูนย์รวมความบันเทิงขนาดใหญ่ขึ้น ในพื้นที่มีรายงานว่าบริเวณถนนนาวี รายล้อมรอบไปด้วยย่านพื้นที่การค้า การรื้อถอนดำเนินไปได้ยาก เนื่องจากบ้านพักที่อยู่อาศัย เป็นตึกสูงจำนวนมากในพื้นที่ วันนี้เราได้รับเกียรติให้ได้สัมภาษณ์ผู้บริหารระดับสูงของฟัดด์ กรุ๊ปคุณฮีลตัน ฟัดด์ มาดูกันว่าเขาจะสามารถแก้ไขปัญหานี้อย่างไรกันบ้าง”เวอเรียน มอนท์ ทันทีที่เธอลงจากเครื่องบิน สายตาของเธอถูกดึงดูดด้วยจอภาพขนาดใหญ่ที่อยู่ภายในห้องโถงทันทีชายในชุดสูทสีเทา สวมใส่เนคไทสีดำปรากฏขึ้นบนหน้าจอ เขามีผิวที่เรียบเนียนละเอียด ผิวที่สมบูรณ์อย่างไร้ที่ติ เปรียบได้ดั่งผิวดั่งพอร์ซเลนชั้นดี ใบหน้าหล่อเหลาของเขานั้นดูแล้วไม่อาจละสายตา กลิ่นอายความเยือกเย็นของเขานั้นยากที่จะลืมมือทั้งสองข้างของเขาสอดประสานกันวางอยู่บนตัก เขาดูสงบนิ่งเมื่อหันหน้าเข้ากล้อง รอยยิ้มจาง ๆ ผุดขึ้นทั่วริมฝีปากบางของเขา “จะไม่มีผู้คนรู้สึกว่าพวกเขามีเงินมากเกินไป เช

รถมายบัคสีดำถูกขับผ่านใต้ร่มไม้จีนร่มรื่นยาวสองแถว มาจนถึงยังคฤหาสน์ตระกูลฟัดด์ที่หลบซ่อนอยู่ท่ามกลางเขาคฤหาสน์ของฟัดด์ ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด ปรากฏให้ดูเคร่งขรึมและดูสูงส่งมากกว่าที่เคยฮัลตัน ฟัดด์ เข้ามาภายในบ้านเห็น จอนห์ ฟัดด์ กำลังนั่งเล่นอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เขาเอ่ยทักทายอย่างสุภาพ “คุณพ่อ”มือที่แห้งเหี่ยวของจอนห์ ฟัดด์ กำไม้เท้าค้ำยันของเขาขึ้นแล้วพูดอย่างเย็นชา “ถ้าแกคิดว่าฉันเป็นพ่อ ก็หาเมียให้ได้ไวๆ หาแม่ให้หนูน้อยเจลลี่ บีน! อย่ารอจนฉันตายแล้วแกยังไม่ได้แต่งงาน!”ในช่วงระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา คำบ่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจอห์นเกี่ยวกับฮีลตันนั้น ไม่มีเรื่องอื่นนอกจากที่เขาไม่สามารถหาแฟนและแต่งงานได้สักที เมื่อเร็วๆ นี้ ชายชรายังยุให้เขารีบแต่งงานบ่อยขึ้นเรื่อย ๆฮีลตันรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าอย่าใจเย็น “ผมสบายดีกับสาวๆที่มาจากครอบครัว ควิน, ชาร์คโก, ลูวิสและซุลลิแวน และผมไม่คิดที่จะแต่งงานกับใคร ยังไงก็แล้วแต่ พ่อรู้มั้ยว่าเจลลี่ บีนเธอไม่ชอบผู้หญิงเหล่านั้นเลยเชื้อเพลิงความโกรธถูกเพิ่มขึ้น ชายชราใช้ไม้ค้ำเท้าทุบพื้น “แกคิดว่าฉันมองไม่เห็นหรอ? แกกำลังใช้เด็กตัวเ

"ท่านประธานฟัดด์ กรุณาดูตัวเองด้วย!"ฮีลตันจ้องมองใบหน้าที่แดงก่ำที่แต่งเติมด้วยความโกรธอย่างไม่แยแส เขาก้มศีรษะลงไปข้าง ๆ หูของเธอจากนั้น เขาก็เริ่มพูดอย่างไม่เร่งรีบ “คุณมอนท์ คุณบอกว่าผมเป็นนักธุรกิจ นักธุรกิจต้องแสวงหาแต่ผลกำไร เราจะไม่ทำการซื้อขายที่ขาดทุน คุณมีอะไรที่คุ้มค่าพอที่จะแลกกับบ้านพัก?”น้ำเสียงทุ้มของเขาเยือกเย็นและบางเบา ดวงตาสีเข้มที่ยากจะหยั่งถึงของเขา จ้องมองตรงไปที่ใบหน้าด้านข้างของเธอ เขาพูดคำนั้นช้าๆ แต่ทุกคำก็ส่งผลกระทบตรงส่วนที่เปราะบางที่สุดในหัวใจของเธอเธอไม่มีเงินเลย ครอบครัวมอนท์แตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อสามปีก่อน เมื่อพูดถึงร่างกายของเธอ เมื่อวานนี้ ฮีลตัน ไม่แม้แต่จะละสายตามาแลมองเธอด้วยซ้ำ เขาทำให้เธอต้องอับอายในที่สาธารณะ เธอไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากเธอฮีลตันมองดูใบหน้าที่บอบบางและอ่อนโยนของเธอ “คุณดูมีประสบการณ์มาก จากที่คุณยั่วยวนผมเมื่อคืนนี้?”เขาย่อตัวลง ริมฝีปากบางของเขาก็เข้าใกล้เธอมากขึ้น เสียงทุ้มนุ้มของเขาถูกแต่งเติมด้วยการเยาะเย้ย “หรือว่าคุณมอนท์ต้องการที่จะเล่นตัว”ฮีลตัน ยกข้อมือขึ้นอย่างไร้อารมณ์ เขาดึงปอยผมที่ห้อยมัดไว

รถมายบัคหายเข้าไปในหมอก การจ้องมองอย่างเย็นชาของฮีลตัน ค่อย ๆ ลดน้อยลงจากกระจกหลังเด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาปีนขึ้นไปบนตักของเขาอย่างซุกซน มือที่อ่อนโยนและขาวสะอาดของเธอจับพ่อของเธอไว้ “คุณพ่อทำไมมอนตี้มาร่วมทานอาหารเย็นกับเราไม่ได้คะ”ฮีลตันลดสายตาลง เขาลูบหัวลูกสาวด้วยมือใหญ่คู่นั้น และถามอย่างใจเย็นว่า “เจลลี่ บีน หนูชอบมอนตี้มากขนาดนั้นเลยหรอลูก?”“ใช่ค่ะ!” เด็กน้อยกระพริบตาที่สดใสของเธอและพยักหน้าอย่างร่าเริง“หนูชอบเธอเพราะเธอให้ลูกอมแค่นั้นหรือ?”แม้ว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย หรือที่เขาไปเดทนัดดูตัว พร้อมกับนำพามาให้เจลลี่ บีน รู้จักดูเหมือนเธอจะไม่ชอบพวกหล่อนมากนัก เธอถึงกับร้องไห้เพราะไม่ต้องการให้พ่อเข้ากันได้กับพวกหล่อนเวอเรียนเธอดึงดูดหัวใจของเจลลี่ บีน ได้อย่างไร?เจลลี่ บีน ส่ายหัวเล็กน้อย เธอใช้นิ้วเป็นวงกลมสองวงแล้ววางไว้บนดวงตาของเธอ เธอจ้องมองพ่อของเธอด้วยดวงตาที่เป็นประกายและหัวเราะเบาๆ “เป็นเพราะตาของมอนตี้ใหญ่พอ ๆ กับหนูไงคะ!”ฮีลตัน รู้สึกประหลาดใจ เด็กน้อยจะรู้หรือไม่ว่าเธอและผู้หญิงคนนั้นดูคล้ายกันฮีลตันมองเด็กน้อยบนตักของเขา ขณะท