ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ

“นายท่าน ท่านจะกลับไปจริง ๆ ใช่ไหม?”ณ เกาะขนาดใหญ่ในใจกลางมหาสมุทร เป็นที่ประทับตั้งตระหง่านของพระราชวัง สถานที่แห่งนี้เป็นของอาณาจักรที่กว้างใหญ่ไพศาลที่สุด ตำหนักราชันย์ในเวลานี้ ห้ากษัตริย์และเหล่านายพลทั้งสิบแปดคนมารวมตัวกันที่ห้องโถง ขณะที่พวกเขาให้ความสนใจไปที่ชายหนุ่มผู้ซึ่งอยู่เบื้องหน้าพวกเขา ชายหนุ่มผู้นี้มีนามว่า ไทร์ ซัมเมอร์ เจ้าของที่แท้จริงของตำหนักราชันย์“ใช่” ไทร์กล่าวหนักแน่น “เมื่อหกปีก่อน ฉันถูกไล่ออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลซัมเมอร์ ถูกปล่อยให้เดินเตร่อยู่กลางถนนในเมืองคานห์ ถูกวางยาโดยใครบางคนและจบลงที่ฉันมีเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ กับเธอคนนนั้น”“หลังจากนั้นฉันก็ได้พบกับผู้ช่วยชีวิต ผู้ซึ่งพาฉันมาที่แห่งนี้ และด้วยสองมือของฉัน ฉันสร้างตำหนักราชันย์ขึ้นมา ถึงอย่างไรตอนนี้ฉันก็มีอำนาจสูงสุดในโลกนี้ ร่วมกับสถานะและความร่ำรวยของฉันที่เคยได้ให้สัญญากับเธอไว้ ว่าฉันจะรับผิดชอบเธอและกลับไปเพื่อแต่งงานกับเธอ” ไทร์มองไปที่รูปภาพในมือของเขาขณะสายตาอ่อนโยนลงหญิงสาวในรูปภาพนั้นอยู่ในช่วงอายุก่อนจะย่างเข้ายี่สิบ ดวงตาของเธอสีสดราวกับภาพวาด จมูกของเธอยาวงุ้ม และริมฝีปากของเธออ่อนน

วินนี่เฟรดจับจ้องสายตาจดจ่อไปที่ใบหน้ารูปงามของไทร์ สามวินาทีต่อมา ราวกับสายฟ้าฟาดผ่าลงมาเหนือหัวของเธอ ใจของเธอก็เริ่มสั่นสะเทือน “นายคือ...ไทร์ ซัมเมอร์...”ในที่สุดวินนี่เฟรดก็จำไทร์ได้ชายผู้ซึ่งเคยบอกเธอไว้ว่าเขาจะกลับมาสู่ขอเธอชายผู้เปลี่ยนชะตาชีวิตของเธอและให้เธอเฝ้ารอถึงหกปีในหัวของวินนี่เฟรดนั้นว่างเปล่าก่อนจะปวดร้าวไปด้วยความโกลาหล บรรยากาศรอบ ๆ พวกเขาถึงจุดเย็นยะเยือกพูดตามตรง ในหัวของไทร์เองก็ยุ่งเหยิง แม้ว่าเขาจะใช้เวลาเพียงหนึ่งคืนกับหญิงสาวคนนี้ในสภาพมึนเมา แต่มันก็เหมือนรักแรกพบสำหรับเขา หลังจากนั้นหนึ่งคืนเขาก็ตัดสินใจว่าเธอคือคนที่ใช่สำหรับเขา เขาใช้เวลาถึงหกปีปราถนาและโหยหาเธอ แต่เมื่อเขามาเจอเธออีกครั้ง เธอนั้นแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิงกับสิ่งที่เขาฝันถึง“แม้ว่าเธอจะไม่ได้วางแผนที่จะรอฉันกลับมาอีกแล้ว ทำไมเธอถึงได้ละเลยลูกสาวของเรา?” ในเวลาที่ไทร์กล่าว เขากลับเสียใจกับสิ่งที่พูดเพราะเบื้องหน้าดวงตาของเขา วินนี่เฟรนล้มลงเศร้าโศก น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาอย่างไม่แยแส เธอร้องห่มร้องไห้ออกมาสุดแสนลำบากใจ และจากนั้น...เพี๊ยะ... วินนี่เฟรดตบฉาดใหญ่ไปที่หน้าของไทร์

ผู้ที่เข้ามาใหม่คือคนที่มั่งคั่งที่สุดในเมืองคานห์ เดรก ทัคเกอร์ ข้าง ๆ เขานั้นมีกลุ่มคนขนาดใหญ่"ราชาแห่งสื่อยุคใหม่แห่งเมืองคานห์ เฮนรี่ วอคเกอร์" "ราชินีอัญมณีแห่งเมืองคานห์ เจด ลอเรล""ผู้นำนักพัฒนาด้านอสังหาริมทรัพย์ชั้นสูงแห่งเมืองคานห์ โดนัล เลวิส..."คนเหล่านี้ต่างเป็นชนชั้นนำของเมืองคานห์ เพียงแค่พวกเขากระทืบเท้าก็ทำให้สั่นสะเทือนไปทั้งเมือง แต่ละคนสามารถที่จะเปลี่ยนแชนนอนให้กลายเป็นผงธุลีได้ และตอนนี้ผู้ทรงเกียรติ เดรก ทัคเกอร์ ผู้มั่งคั่งที่สุดในเมือง กับเหล่าผู้นำด้านต่าง ๆ มารวมตัวกัน มันเกิดอะไรขึ้น?ในทันใดความหยิ่งสโยของแชนนอนก็เลือนหายไปในอากาศ แทนที่ด้วยความรู้สึกหวาดกลัว"แชนนอน เธอนี่มันไม่ธรรมดาจริง ๆ เธอเพิ่งจะแต่งตั้งตัวเองเป็นราชินีแห่งเมืองคานห์งั้นรึ? ถ้าเธอพูดแล้วคนอื่นก็จะไม่กล้าขัด?" น้ำเสียงของเดรกเต็มด้วยความประชดประชัน แม้แต่คนที่ร่ำรวยที่สุดอย่างเขาก็ยังไม่กล้าที่จะกล่าวอ้างแบบนั้น หนังศีรษะของแชนนอนชาไปทั้งหัวในความกลัว สตีฟผู้ยืนอยู่ใกล้ ๆ รู้สึกตัวเย็นเฉียบ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ชายคนนี้เป็นใคร ไทร์ ซัมเมอร์ และเขายังสามารถที่จะเรียกผู้มีอิทธิ

การกระทำของไอริสเป็นการดูถูกเหยีดยหยามอย่างมาก อย่างไรก็ตามจอร์จกำลังหลงไหลไปกับชิ้นส่วนของโสมป่า ที่เขานั้นไม่เคยตั้งใจจะใช้เงินซื้อมันมา มันเหมือนกับว่าเขายินยอมอย่างเงียบ ๆ กับกระทำของไอลิสวินนี่เฟรดงุนงง หยั่งรากลึกไปถึงแก่นและรู้สึกกระวนกระวาย นั่นมันคือของขวัญที่เธอและไทร์พิถีพิถันเลือกมาสำหรับจอร์จ แต่ของพวกนั้นกลับถูกมองว่าเป็นขยะ"กินข้าวกันเถอะ" เมื่อทุกคนมาถึง จอร์จก็ประกาศว่าได้เวลาเริ่มรับประทานอาหารทั้งตระกูลนั่งลง วินนี่เฟรดและไทร์ได้นั่งโต๊ะร่วมกับจอร์จ เธอนั้นคือเชื้อสายโดยตรงของครอบครัวสมาชิกตระกูลซีดังนั้นมันจีงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะนั่งตรงนี้ อย่างไรก็ตาม สักพักหนึ่งหลังจากที่พวกเขานั่งลง ไอริสเอามือมาบังปิดจมูกในท่าทางเสียดสี ขณะเธอบ่น "ทำไมโต๊ะนี้มันมีกลิ่นสาปแปลก ๆ ? กลิ่นเหมือนกับถังขยะ"ทันใดนั้นทุกคนต่างมองไปที่ไทร์ การกล่าวขึ้นมาลอย ๆ แบบนี้ มันชัดเจนที่หมายถึงว่าไทร์นั้นเป็นขอทาน และไม่มีใครอยากจะร่วมโต๊ะอาหารกับขอทาน"วินนี่เฟรด พาไทร์ไปกับเธอและไปกินตรงนู้น" จอร์จกล่าวและชี้ไปที่โต๊ะเล็ก ๆ นั่นมันเป็นโต๊ะของเหล่าคนรับใช้เพื่อรับประทานอาหารวินน

เดรกเข้าใจทันทีในความหมายของไทร์ ทราวิส เจนเซ่น และไอริส ซี ทั้งคู่คงได้ไปล่วงเกินไทร์ เดรกไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง เขาจึงรีบตอบตกลงกับคำแนะนำของไทร์ไทร์กล่าวต่อ "อีกอย่างหนึ่ง นายเคยเห็นรูปของภรรยาฉันแล้ว วินนี่เฟรด ซี มอบสิทธิสัญญาการลงทุนให้กับเธอสำหรับกลุ่มเครือซี และให้เธอเป็นคนเซ็นสัญญา"“เข้าใจแล้วครับ ลูกพี่ไทร์”หลังจากมื้อเช้า ไทร์ไปเข้าร่วมมหกรรมการลงทุนผู้ค้ากับวินนี่เฟรด ระหว่างเดินทางไป วินนี่เฟรดรู้สึกประหม่าเหมือนกับว่าเธอกำลังจะไปสอบในสนามสำคัญ“อย่ากังวลไปเลย วินนี่เฟรด เธอจะต้องได้ร่วมทำสัญญาอย่างแน่นอน”“จริงหรือ?”“ใช่ เชื่อฉันสิ”งานมหกรรมการลงทุนผู้ค้านี้จัดขึ้นที่ตึกออฟฟิสชั้นนำที่เดรกเป็นเจ้าของ ในตอนที่ไทร์และวินนี่เฟรดไปถึง คนก็แน่นเต็มงาน ลานจอดรถด้านนอกเต็มไปด้วยรถยนต์หรูหรามากมายหลายแบบ และคนที่ออกมาจากรถเหล่านั้นต่างเป็นเจ้าของธุรกิจที่มีรายได้สุทธิแต่ละคนเป็นหลักสิบถึงร้อยล้าน เมื่อเทียบกับคนพวกนั้นแล้ว ไทร์และวินนี่เฟรดที่เดินทางมาโดยรถแท็กซี่นั้น ก็ดูยาจกขึ้นมาทันที“ว้าว วินนี่เฟรด เธอมาจริง ๆด้วย” ที่ด้านหลังของพวกเขา ไอริสและทราวิสลงมาจากรถ Me