วิวาห์สีดำ: คุณสามีใจมาร

“ขออภัยค่ะ เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ…”เสียงตอบรับในโทรศัพท์ดังขึ้นเหมือนเดิมเป็นหมื่นครั้งในขณะที่ลินด์ซีย์ จูลนั่งยอง ๆ พร้อมกับกำโทรศัพท์ในมือของเธออยู่ริมถนนอย่างสิ้นหวังลินด์ซีย์หันไปมองดูตึกกุกเกนไฮม์ที่ตั้งอยู่ด้านหลังของเธอและนึกถึงคำพูดที่แม่ของเธอได้พูดในโทรศัพท์เมื่อเช้านี้ “ถ้าลูกไปขอความช่วยเหลือจากเซน กุกเกนไฮม์ไม่ได้ ลูกจะถูกไล่ออกจากตระกูลจูล!”แต่ท้ายที่สุด ลินด์ซีย์ก็ต้องเข้าไปในห้องทำงานภายในตึกพร้อมกับกัดฟันของเธอ“คุณคะ ไม่ทราบว่าคุณมาพบใครเหรอคะ?”“ฉันมาหาเซน กุกเกนไฮม์”“ท่านประธานกุกเกนไฮม์เหรอคะ?”พนักงานต้อนรับมองดูผู้มาเยือนพร้อมกับยิ้มอย่างมืออาชีพและพูดต่อ “คุณได้นัดไว้หรือเปล่าคะ?”ลินด์ซีย์เม้มริมฝีปากและพูดขึ้นอย่างลังเล “...ฉันเป็นภรรยาของเขา”พนักงานต้อนรับชะงักและบอกเธอให้คอยในขณะที่เธอใช้โทรศัพท์บนโต๊ะของเธอลินด์ซีย์ จูลค่อนข้างกังวล ตั้งแต่ที่ตระกูลจูลบังคับให้เซนแต่งงานกับเธอเมื่อสามปีที่แล้วเนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจูลและปู่ของเขา ทั้งหมดที่เขารู้สึกกับเธอมีเพียงแค่ความขยะแขยงเท่า

ณ ศูนย์การเงินระหว่างประเทศหลังจากที่เซน กุกเกนไฮม์ประชุมทางไกลผ่านระบบวิดีโอในวันนั้นเสร็จ เลขาของเขาก็มาเคาะประตูและเข้ามาด้านในห้อง“ท่านประธานคะ คุณมีสายเข้าจากคฤหาสน์ค่ะ พวกเขาบอกว่าคุณไม่ได้กลับไปนานแล้ว เขาเลยอยากให้คุณกลับไปทานมื้อค่ำคืนนี้ค่ะ”มือของเซนที่กำลังพลิกเอกสารหยุดกลางคัน ในขณะที่เขานึกถึงครั้งสุดท้ายที่เขากลับไปเมื่อครึ่งเดือนที่แล้วในเมื่อไม่มีการพูดถึงลินด์ซีย์ จูลจากคฤหาสน์ เขาจึงยอมรับคำเชิญผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้อยู่รอบ ๆ อีกนาน ทำให้ไม่จำเป็นต้องแสดงละครต่อหน้าคุณปู่อีกในเวลาค่ำ รถไมบัคสีดำสนิมจอดลงที่ทางเข้าของคฤหาสน์สิ่งแรกที่เซนเห็นคือร่างของลินด์ซีย์ที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาและหัวเราะไปพร้อมกับปู่ของเขา เขากำลังจะรีบหันหลังกลับแต่เขากลับถูกปู่ของเขาหยุดไว้ก่อน“เซนกลับมาแล้ว! นั่งลงสิ มาคุยกัน”เซนไม่มีทางเลือกนอกจากทำตามคำเขา เขายื่นของที่เขาซื้อมาให้กับแม่บ้านและนั่งลงข้าง ๆ ปู่ของเขา“พวกเธอ…ไม่ได้มาเยี่ยมฉันมาครึ่งเดือนแล้ว แถมยังไม่โทรหาฉันด้วย! แต่ลินด์ซีย์ เธอยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ ฉันเป็นตาเฒ่าขี้เหงาและฉันรู้สึกดีที่เธอมาอยู่เป็นเพื่อนฉ

ลินด์ซีย์ จูลไม่รู้ว่ามันจบลงเมื่อไหร่ เธอรู้เพียงแค่เธอเกือบเป็นหมดสติไปหลังจากนั้นเสื้อผ้าบนร่างกายของเซน กุกเกนไฮม์อยู่ครบจนถึงตอนจบ ราวกับว่าสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นเพียงแค่อีกงานหนึ่งที่เขาจะต้องทำให้สำเร็จหลังจากที่เสร็จธุระ เขาก็ลุกจากเตียงเพื่อกลับประตูห้องดังเอี๊ยดสองสามครั้งในขณะที่เขาพยายามบิดกลอนประตูเพื่อเปิดออก หลังจากความพยายามที่น่าผิดหวังหลายครั้ง เขาก็รู้ทันที่ว่ามันถูกล็อกจากด้านนอก เซนเตะประตูด้วยความเกรี้ยวกราดและกลับมานอนบนเตียง“อยู่ห่าง ๆ จากฉัน!”นี้เป็นประโยคสุดท้ายที่เซนพูดกับเธอเมื่อลินด์ซีย์ตื่นขึ้นมาในเช้าวันถัดไป ด้านนอกสว่างจ้า และบนเตียงก็ว่างเปล่าเธอค่อย ๆ ขยับร่างกายของเธอ“นายหญิงตื่นแล้วเหรอคะ? นายใหญ่กำลังรอทานมื้อเช้ากับคุณอยู่ค่ะ”เสียงของคุณเลนดังขึ้นจากด้านนอกของประตู ลินด์ซีย์รีบตอบ เธอบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นและล้างตัวหลังจากที่เปลี่ยนใส่เสื้อผ้าสะอาด เธอก็เดินลงไปด้านล่างและเห็นว่าคุณปู่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทานข้าวคนเดียว นอกจากมื้อเช้าที่เตรียมให้กับเธอก็ยังมีชุดช้อนส้อมที่ยังไม่ถูกใช้วางไว้อยู่บนโต๊ะดวงตาของลินด์ซีย์หรี่ลง

ลินด์ซีย์ จูลมั่นใจว่าชายคนนี้ไม่ได้จู่ ๆ ก็เกิดสนใจในตัวเธอขึ้นมา ในเมื่อเขาเพิ่งพูดไปว่าการแตะต้องเธอเป็นสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียน เขาทำอย่างนี้ก็เพื่อทำให้เธอขายหน้าเธอจะทำอะไรได้? ตระกูลจูลที่เลี้ยงเธอมาเกือบ 20 ปีและมอบทุกอย่างให้กับเธอ เธอจะกลายเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาจบสิ้นลงไม่ได้เซน กุกเกนไฮม์ดูจะใจร้อน มือของลินด์ซีย์ซีดขาวจากการกำหมัดของเธออย่างแรง เธอกัดปากของเธอในขณะที่มือของเธอค่อยไต่ ๆ ไปปลดกระดุมเสื้อของเธอ“พอแล้ว!”เซนบ่นในขณะที่เขาดึงเสื้อที่ปลดออกครึ่งหนึ่งของเธอกลับขึ้นและต่อว่า “เธอมันง่ายจริง ๆ ! เธอคิดว่าฉันจะสนใจเธอเหรอ? อย่าทำให้ฉันขยะแขยงไปหน่อยเลย!”หลังจากที่เขาพูดจบ เขาเดินกลับขึ้นไปด้านบนโดยไม่หันหลังกลับมามองด้านหลังเขา ลินด์ซีย์ค่อย ๆ จัดเสื้อผ้าของตัวเองเงียบ ๆ และกลั้นน้ำตาของเธอภายในห้องนอน เซนที่กำลังสูบบุหรี่มวนแล้วมวนเล่า ดูเหมือนจะพยายามอดกลั้นความกระสับกระส่ายในหัวใจของเขาอยู่ตอนนี้ ผู้หญิงหลายต่อหลายคนต้องการขึ้นเตียงกับเขาด้วยชุดที่เซ็กซี่กว่าใคร แต่ท้ายที่สุด พวกเธอกลับถูกเขาไล่ออกไปทุกคนเขาคิดว่ามันต้องเป็นเพราะเขาไม่ได้ทำมันมาเป

วิธีการที่ดีที่สุดตอนนี้คือการทรยศลูกสาวของพวกเขา!มือของลินด์ซีย์กำลังกำโทรศัพท์ของเธออย่างแรง เธอกำลังกัดหลังมือของตัวเองเพราะกลัวว่าตัวเองจะทำเสียงดังขึ้นเพราะความโกรธกลายเป็นว่าพวกเขารู้อยู่แล้วว่าเซน กุกเกนไฮม์มีแฟนอยู่แล้วและยังเข้าหาคุณปู่กุกเกนไฮม์เพื่อให้เธอแต่งงานและยังดูเหมือนว่าตั้งแต่เมื่อ 20 ปีที่แล้วในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พวกเขามีความคิดที่จะขายลูกสาวของพวกเขาอยู่แล้ว!หลายปีที่ผ่านมา ความจริงใจของเธอถูกมองข้ามไปและถูกมองเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณ!ยี่สิบปี! ยี่สิบปีที่อยู่ด้วยกัน! เธอมองพวกเขาเหมือนเป็นพ่อแม่จริง ๆ ของเธอ แต่สำหรับพวกเขา เธอกลับเป็นเพียงแค่สิ่งของแลกเปลี่ยนเพื่อผลประโยชน์ของครอบครัว!ตอนนี้ลินด์ซีย์รู้สึกแค่เพียงความสิ้นหวังเธอออกจากบ้านของตระกูลจูลในขณะที่ยังมีแสงสว่างไสวอยู่และค้นพบว่าทั้งหมดมันน่าสมเพชจนน่าตลกลินด์ซีย์เรียกแท็กซี่เพื่อมุ่งหน้าตรงไปที่ทำงาน เธอควรจะต้องไปพบกับลูกค้าที่เธอยุ่งกับการเตรียมงานมาครึ่งเดือน แต่ตอนนี้ที่เธอถูกสามีของเธอเองเกลียดและถูกครอบครัวของตัวเองทิ้ง การทำงานเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอไม่รู้สึกว่าเธอไร้ประโยชน์