ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก

ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก

โดย:  น้ำหมึกหิมะ  จบบริบูรณ์
ภาษา: Thai
goodnovel4goodnovel
9.6
41 การให้คะแนน
450บท
70.4Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

Share:  

Report
Overview
Catalog
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

เมื่อหกปีที่แล้ว เธอถูกน้องสาวที่ชั่วร้ายหลอกและถูกอดีตสามีทอดทิ้งในขณะที่เธอตั้งครรภ์หกปีต่อมา เธอได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยตัวตนใหม่ ทว่าน่าแปลกที่ผู้ชายที่เคยทอดทิ้งเธอในอดีตกลับไม่เคยหยุดรังควานเธอเลย“คุณกิบสัน คุณเป็นอะไรกับคุณลินช์ครับ?”เธอยิ้มและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ฉันไม่เคยรู้จักเขา”“แต่แหล่งข้อมูลบอกว่าคุณเคยแต่งงานมาแล้ว”เธอตอบในขณะที่เสยผมขึ้นทัดหู “มันก็แค่ข่าวลือ ฉันไม่ได้ตาบอด คุณไม่เห็นหรือยังไง?”ในวันนั้น เธอถูกตรึงไว้กับกำแพงทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในประตูห้องของเธอลูกทั้งสามคนส่งเสียงเชียร์ “คุณพ่อบอกว่าคุณแม่ตาไม่ดี! คุณพ่อบอกว่าเขาจะรักษามันให้คุณแม่เอง!”เธอคร่ำครวญ “ที่รักได้โปรดปล่อยฉันเถอะ!”

ดูเพิ่มเติม
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก Novels Online Free PDF Download

Latest chapter

Interesting books of the same period

ความคิดเห็น
user avatar
Saowanit Naphimai
จบแบบงงงงน่าจะมีต่ออีกหน่อยนะ
2024-03-16 21:03:29
0
user avatar
Bell NellNoi
จบแล้วหรอ จบแบบ งง คืออะไร ...
2024-03-16 09:14:25
1
default avatar
สมรักษ์ ทองแดง
มีอยู่หลายเรื่องที่ไม่ลงต่อให้จบควรลงต่อนะจะได้เติมเงินเพราะอยากจะอ่านต่อให้จบนะคะ
2024-03-07 13:45:30
0
user avatar
สุนทรี แสนสมบูรณ์
ต่อหน่อยคะ
2024-02-17 00:58:33
3
user avatar
ชลดา สุขเจริญ
นึกแล้วเชียวว่าจะโดนเทตั้งแต่ยังไม่จบอีกเรื่องแล้ว ไม่เคลียร์เลย ลูน่ายังไม่ท้องแล้วจะบ่วยไนเจล ได้อย่างไร ตัวร้ายยัวไม่เปืดตัวเลย พระเอกก็ยังโง่อยู่ แล้วอยู่ๆก็จบไปเฉยเลยแบบหรือไม่สงมารคนอ่านเลย
2024-02-07 17:43:11
11
user avatar
Lovemilo Milo
ถ้านิยายไม่จบ แล้วให้ติดตามก็ ok แต่นี่เห็นรีวิวรอกันมานานมาก ไม่จบเสียที คนที่เสียตังค์ เค้าก็อยากอ่านให้จบถึงได้ยอมเสีย แอพไม่บอกว่า อ่านจนจบได้ นิยายสนุก แต่ไม่จบค่ะ อ่านจนสุด มาสะดุดที่ตอนจบไม่มี...
2024-02-07 16:21:35
6
user avatar
ยุ ยุวดี
ชอบเรื่องนี้ค่ะอ่านสนุกเมื่อไหร่จะอับบทต่อคะรออยู่นะคะ
2023-11-06 21:46:15
2
user avatar
Piano
ชอบเรื่องนี้มากที่สุุด ที่กดไว้ในห้องสมุด อ่านทั้งหมด 8 เรื่อง ที่กดไว้ในห้องสมุด ชอบเรื่องนี้ที่สุุด เพราะอ่าน 8เรื่อง(หมดเงินไปก็เยอะแล้วด้วย)จะไม่กดรับเรื่องอื่นเข้าในห้องสมุดอีกแล้วนะ อัพเดทแค่ 2เรื่องในตอนนี้ เศร้าใจมากๆ และรู้สึกแย่มากๆด้วย ไม่อัพเดทเลย จะต้องรอนานอีกแค่ไหนกันคะ
2023-08-12 17:01:45
4
user avatar
Anchalee Niyom
เมื่อไรจะมีต่อ
2023-04-15 17:03:35
4
user avatar
Chutima Intasorn
รออัพเดทค่ะ
2023-04-03 14:47:07
4
user avatar
พัน ฟุ้งฟริ้ง
ทำไมแต่ละเรื่องถึงไม่จบเลย ให้คอยนานเกิน แล้วก็ให้อ่านเรื่องใหม่ไปเรื่อยๆ
2023-04-01 08:53:34
4
default avatar
Nittha
ชั้นผู้ลุ้นให้พ่อลูกเจอกัน
2023-02-16 12:55:58
1
user avatar
Amornchai Sujaritpong
ชอบรออ่นต่อ
2023-01-27 01:59:57
1
user avatar
f.Fern
เนื้อหาต่อเนื่อง เรื่องราวน่าติดตามมากค่ะ สนุกมากๆ
2023-01-26 11:10:32
0
user avatar
มานพ เดชะคำภู
..........
2023-01-21 13:23:58
0
  • 1
  • 2
  • 3
450
บทที่ 1
ลูน่า กิบสันกำลังตั้งครรภ์เธอกลับบ้านอย่างมีความสุขพร้อมกับผลการตรวจในมือพลางครุ่นคิดว่าจะแจ้งข่าวนี้แก่ โจชัว ลินช์ สามีของเธอให้เซอร์ไพรส์ที่สุดอย่างไรดี เขาเดินทางไปต่างประเทศเพื่อทำธุรกิจนานกว่าครึ่งเดือนแล้ว และในที่สุดเขาก็จะกลับบ้านมาในวันพรุ่งนี้อย่างไรก็ตาม เมื่อลูน่ากลับถึงบ้าน เธอก็สังเกตเห็นรองเท้าผู้หญิงคู่หนึ่งที่ไม่ใช่ของตัวเอง เธอขมวดคิ้วเธอจำได้ว่ามันเป็นของน้องสาวเธอ ออร่า กิบสัน และออร่าเพิ่งจะซื้อมันเมื่อไม่นานมานี้ออร่าไม่ได้เดินทางไปทำธุรกิจกับโจชัวหรอกเหรอ?ตอนนั้นเองที่ลูน่าได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากชั้นบนเสียงนั้น… เป็นเสียงของน้องสาวเธอ เสียงของออร่า! ลูน่ากัดริมฝีปากในขณะที่ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ จะเป็นผู้ชายคนไหนไปได้อีก ถ้าไม่ใช่สามีของเธอ?เธอก้าวเท้าและเดินขึ้นไปชั้นบนตามสัญชาตญาณ ยิ่งเธอเข้าใกล้มากเท่าไหร่ เสียงของชายหญิงที่เล็ดลอดออกมาจากห้องนอนก็ยิ่งดังขึ้นมากเท่านั้น“เมื่อเธอกลับมา เราควรจะทำยังไงกันดี?” เมื่อเทียบกับน้ำเสียงที่ฟังดูตื่นเต้นและแสร้งทำเป็นนุ่มนวลของออร่า เสียงของโจชัวกลับฟังดูเย็นชาและนิ่งเฉยเป็
Read More
บทที่ 2
ลูน่ารู้สึกปวดใจเมื่อลูกชายคนโตของเธอถูกกล่าวถึงเธอยิ้มอย่างขมขื่น “เขามีคนคอยดูแลอยู่ที่นั่น เพราะคราวนี้เราอาจจะกลับมาอยู่ที่นี่นานหน่อย” เนื่องจากเธอมีปัญหาบางอย่างที่ต้องสะสางเมื่อหกปีที่แล้ว โจชัวและออร่าได้ร่วมมือกันพยายามฆ่าเธอในขณะที่เธอตั้งท้องได้สามเดือน หลังจากที่การเสียชีวิตของเธอถูกประกาศให้สาธารณชนได้รับรู้ ออร่าก็ยังได้ปลอมจดหมายลาตายของลูน่าขึ้นมาอย่างไร้ยางอาย เพื่อสร้างสถานการณ์ให้ดูเหมือนว่าเธอได้จบชีวิตของตัวเองลงเหตุผลในการฆ่าตัวตายเป็นเพราะว่าเธอทรยศต่อโจชัวและรู้สึกผิดไร้สาระสิ้นดี คนทรยศตัวจริงได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ในขณะที่เธอต้องแบกรับคำตราหน้าว่าเป็นคนหลายใจแม้กระทั่งตายไปแล้ว เธอจะทำให้พวกเขาชดใช้สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาได้ทำกับเธอเอาไว้ด้วยเลือดของพวกเขา!แน่นอนว่าในตอนนั้น มีร่างของไนเจลอยู่ด้วย...ลูน่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ในขณะที่เธอหันไปหาแอนน์ “เรื่องงานที่ฉันขอให้เธอช่วยดูให้เป็นยังไงบ้าง?”แอนน์ดูกระอักกระอ่วนเล็กน้อย “ฉันให้คนไปสอบถามมาแล้ว แต่ตอนนี้ลินช์กรุ๊ปยังไม่เปิดรับสมัครตำแหน่งใด ๆ เลย นอกจาก…”“นอกจากแม่บ้าน”ริมฝีปากของล
Read More
บทที่ 3
บรรยากาศยามเช้าภายในลินช์กรุ๊ปดูจริงจังและเย็นยะเยือก พนักงานทุกคนยืนเรียงแถวกันเป็นระเบียบด้วยความเคารพขณะรอให้หัวหน้าใหญ่ของพวกเขามาถึงเมื่อนาฬิกาแสดงเวลา 8 โมงเช้า รถหรูคันหนึ่งก็วิ่งมาจอดที่หน้าทางเข้า ชายที่ดูเหมือนพ่อบ้านรีบลงจากรถเพื่อเดินมาเปิดประตูรถด้านหลังโจชัวใช้ขายาวของเขาในกางเกงขายาวสีดำก้าวออกจากประตูรถ เขาวางเท้าลงบนพื้นเพื่อลงจากรถด้วยท่าทางเย็นชา ดูราวกับว่าเขาไม่แยแสและช่างหยิ่งผยอง รัศมีของเขาน่าเกรงขามจนทุกคนในบริเวณใกล้เคียงแทบไม่กล้าหายใจชายคนนั้นจ้องมองไปข้างหน้าและเริ่มเดินขึ้นบันไดไปทีละขั้น“คุณพ่อคะ!” เสียงเด็กน้อยที่น่ารักดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศน่าอึดอัดอย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนรีบเงยหน้าขึ้นและมองไปทางเธอเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีใครรู้ว่าเธอมาจากไหนกำลังเดินขึ้นบันไดมาอย่างงุ่มง่าม เธอสวมชุดสีชมพูสไตล์เจ้าหญิง ถึงแม้จะมองไม่เห็นใบหน้าของเธอได้อย่างชัดเจน แต่รัศมีอันสูงส่งเช่นเดียวกับคุณลินช์ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งบริเวณผู้หญิงตัวเล็กเดินขึ้นบันไดมาและกอดที่ขาของโจชัวเอาไว้เมื่อเทียบกับร่างเล็ก ๆ ของเธอ โจชัวนั้นสูงดั่งยักษ์ในทันใด แขนที่ขา
Read More
บทที่ 4
“ใช่แล้ว บลูเบย์วิลล่าของคุณโจชัว ลินช์”เสียงของชายจากปลายสายฟังดูตื่นเต้น “เจ้าหญิงน้อยต้องการให้ใครสักคนมาช่วยอาบน้ำ และเธอก็ถูกเลือกทันที ดังนั้นรีบมาที่นี่ให้เร็วที่สุด!"หลังจากนั้นเขาก็วางสายลูน่าขมวดคิ้วในขณะที่เธอเหลือบมองนีลที่อยู่ตรงหน้า “นี่คืองานที่ลูกหาให้แม่อย่างนั้นเหรอ?”เด็กชายพยักหน้าในขณะที่เขาเดินเข้าไปหาเธอและจับมือเธอไว้ “คุณแม่ครับ ผมรู้ว่าคุณแม่มีเหตุผลในการกลับมาที่นี่ แต่คุณแม่ไม่คิดว่าคุณแม่จะได้เจอโจชัว ลินช์ที่บ้านได้ง่ายกว่าที่ทำงานของเขาหรอกเหรอ?”ลูน่าถอนหายใจ เธอรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่อาจจะปิดบังอะไรจากเจ้าตัวเล็กจอมป่วนเหล่านี้ได้ เธอคุกเข่าลง “ลูกพูดถูก แต่…”“คุณแม่ไม่ต้องกังวลครับ!” นีลมองเธอด้วยแววตาสดใส “เจ้าหญิงน้อยเลี้ยงง่ายมาก!”ลูน่ายิ้มอย่างหมดหนทางก่อนที่เธอจะไปล้างหน้าล้างตาและเตรียมตัว“โอ้ แล้วเนลลี่ล่ะ?” เธอถามในขณะที่เธอกำลังใส่รองเท้าปกติเวลาที่เธอกลับมาบ้าน เนลลี่จะต้องเข้ามากอดเธอและทำตัวเป็นผ้าห่มส่วนตัวของเธอเสมอ แต่แล้วทำไมวันนี้ถึงไม่เป็นเช่นนั้น?“โอ้ น้องกำลังดูการ์ตูนอยู่ครับ! ไม่ต้องเป็นห่วงครับคุณแม่ ผมจะดูแลเนลลี่
Read More
บทที่ 5
โจชัวขมวดคิ้วและส่งเนลลี่ออกไปจากห้อง “ลูคัส พาเธอไปหาของหวานทานหน่อย”เมื่อประตูปิดลง เขาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำถึงแม้ว่าเขาจะให้เนลลี่เลือกพี่เลี้ยงเอง แต่เธอก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี ความสามารถในการตัดสินผู้คนของเธอยังไม่แหลมคมเท่าผู้ใหญ่ โจชัวเป็นกังวล เขาจึงตั้งใจกลับมาที่บ้านเพื่อมาดูพี่เลี้ยงคนใหม่ด้วยตัวเอง ภายในห้องน้ำ ลูน่าทำความสะอาดอ่างล้างหน้าเสร็จเรียบร้อย เธอหันไปและตระหนักได้ว่าภายในห้องน้ำมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวเท่านั้น เธอจึงเปิดตู้หาผ้าขนหนูสีชมพูเพื่อนำมันมาวางแทนผืนสีขาว เนลลี่ชอบสีชมพูภายในห้องน้ำถูกปกคลุมไปด้วยหมอกของไอน้ำ ร่างที่ผอมบางของเธอเดินไปเดินมาท่ามกลางไอน้ำราวกับว่าเธอคุ้นเคยในขณะที่เธอทำความสะอาดรูปร่างและการเคลื่อนไหวของเธอทำให้โจชัวรู้สึกราวกับว่าเขากำลังอยู่ในฝัน“ลูลู่…” เขาพึมพำชื่อสองพยางค์นั้นโดยไม่รู้ตัวจนทำให้ลูน่าตัวแข็งทื่อในทันทีหลังจากนั้นไม่นานเธอก็หันหลังและมองโจชัวด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีค่ะ คุณลินช์”หน้าตาและเสียงที่ไม่คุ้นเคยของหญิงคนนั้นทำให้โจชัวกลับคืนสู่ความเป็นจริง“คุณเองหรอกเหรอ?”ผู้หญิงที่ห้างสรรพสินค้าเมื่อคืนก่อนลูน่ายิ
Read More
บทที่ 6
ที่อาพาร์ตเมนต์ห้องเช่าลูน่านอนอยู่บนโซฟาด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นขณะมองดูชายที่กำลังยุ่งอยู่ในห้องครัวผ่านหน้าจอโทรศัพท์เมื่อตอนที่พวกเขายังอยู่ด้วยกัน เมื่อไหร่ก็ตามที่โจชัวบอกว่าหิว เธอจะลุกขึ้นไปทำอาหารให้เขาเสมอไม่ว่าจะกี่โมงกี่ยาม ไม่ว่าจะเป็นกลางดึกหรือตีสองก็ตามเขาไม่เคยทำอาหารมาก่อนเลย เขาไม่เคยคิดจะเดินเข้าห้องครัวด้วยซ้ำ แต่ในตอนนี้เขากลับกำลังตั้งใจทำอาหารอย่างจริงจัง ทั้งหมดเพียงเพื่อเนลลี่ที่เขาเพิ่งจะได้เจอเพียงแค่ครึ่งวันเธอหลังตาลงดูเหมือนว่าเขาจะทำอาหารเป็น แต่เป็นเพราะว่าเธอไม่ได้มีค่ามากพอสำหรับเขา เขาถึงไม่เคยทำมันให้เธอทานเลยโชคดีที่ทัศนคติของเขาที่มีต่อเนลลี่นั้นค่อนข้างดีอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เลือดเย็นและโหดเหี้ยมเหมือนที่เขาเคยทำกับเธอในตอนนั้น …ณ บลูเบย์วิลล่าในขณะที่เด็กหญิงนั่งอยู่บนเก้าอี้เด็ก เนลลี่ก็มองไปยังอาหารหน้าตาดูแย่ที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอเขยิบชามคุกกี้ที่ลูน่าทำไว้ให้มาตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ “หนูไม่ค่อยหิวแล้วค่ะ คุณพ่อ หนูจะทานแค่นี้พอ”โจชัวขมวดคิ้วในขณะที่เขามองดูคุกกี้ที่มีขนาดใหญ่กว่าเมล็ดถั่วเล็กน้อยเหล่านั้น “แค่นั้นมันจะพอเหรอ?”
Read More
บทที่ 7
ริมฝีปากของลูน่าคลี่ยิ้มด้วยความไม่เชื่อในสิ่งที่โจชัวพูด “คุณลินช์ นี่คุณกำลังหลอกฉันหรือเปล่าคะ? ผู้หญิงอย่างฉันที่ทำตัวน่าสงสัยสำหรับคุณ และยังใช้ชื่ออดีตภรรยาของคุณ คุณแน่ใจเหรอคะว่าคุณต้องการจ้างฉัน?”โจชัวรู้ดีว่าลูน่าเพียงแค่ต้องการเยาะเย้ยที่เขาดูถูกเธอก่อนหน้านี้ชายคนนั้นหรี่ตาลงเล็กน้อยหากไม่ใช่เพราะว่าเนลลี่เพิ่งจะกลับมาบ้านและเขาเองก็ยังไม่เข้าใจอารมณ์ของเด็กคนนั้น เขาก็คงไม่ลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงมาจ้างผู้หญิงที่น่าสงสัยคนนี้เหมือนกันเขาได้อ่านประวัติของเธอในตอนที่เขาขึ้นมายังอพาร์ตเมนต์ของเธอแล้วในฐานะผู้หญิงที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เธอจึงไม่ได้มีปัญหาทางด้านการเงิน แต่งานแรกที่เธอสมัครหลังจากที่กลับมาถึงก็คือ ตำแหน่งพี่เลี้ยงที่บลูเบย์วิลล่า ถ้าหากไม่ใช่เขาหรือลินช์กรุ๊ปแล้ว อะไรคือเป้าหมายของเธอ?"ว้าว"ในขณะที่ทั้งสองกำลังยืนอยู่ที่ตรงทางเข้าประตูห้องพัก เสียงอุทานแสดงความประหลาดใจจากเพื่อนบ้านของเธอก็ดังขึ้นจากทางเดิน “นั่น… คุณลินช์ใช่ไหม?”โจชัวเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จซึ่งมักจะปรากฏตัวในข่าวด้านการเงินเสมอและมีเพียงไม่กี่คนในเมืองบันยันที่จะไม
Read More
บทที่ 8
“ดูแลเนลลี่ด้วย ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้”โจชัววางสายแล้วลุกขึ้นเดินไปที่ประตูทันที“เดี๋ยวก่อนค่ะ!”เมื่อได้ยินเขาพูดถึงเนลลี่ ลูน่าจึงรีบลุกขึ้น “เกิดอะไรขึ้นกับเนลลี่?”มือของโจชัวที่จับลูกบิดประตูสั่นเล็กน้อย เขาหันหน้ามาสำรวจสีหน้าของลูน่าด้วยความเยือกเย็น เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสายตาที่จับผิดของเขา ลูน่าจึงสูดลมหายใจเข้า “ฉันเป็นพี่เลี้ยงของเนลลี่ และการเป็นห่วงเธอคือสิ่งที่ฉันควรจะทำ” ชายคนนั้นเปิดประตูและเดินออกไปที่โถงทางเดิน “รีบไปก่อนก็แล้วกัน”ระหว่างทางไปยังบลูเบย์วิลล่า ลูน่าได้พยายามถามเขาถึงสถานการณ์ของเนลลี่ เขาเพียงจ้องมองเธอและโยนสัญญาว่าจ้างให้เธอ “คุณยังไม่ใช่พี่เลี้ยงของเธอ”ลูน่าเม้มปากและรีบเซ็นสัญญาก่อนที่จะคืนมันให้กับเขา “ทีนี้คุณจะบอกฉันได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้นกับเนลลี่คะ คุณลินช์?”โจชัวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ออร่ามาตามหาเนลลี่”หัวใจของลูน่าตกไปที่ตาตุ่ม ออร่ามาตามหาเนลลี่!ทำไม?เนลลี่เป็นลูกคนเล็กที่สุดในบรรดาลูกสามคนของลูน่า พี่ชายทั้งสองของเธอได้แย่งสารอาหารไปจากเธอเมื่อตอนที่เธอยังอยู่ในท้องของลูน่า จนส่งผลให้เธอดูตัวเล็กและเปราะบางเมื่อเธอเกิ
Read More
บทที่ 9
“เธอเป็นคนตบเนลลี่”ออร่าทำหน้ามุ่ยเล็กน้อยและพูดต่อ “ตอนเธอเข้ามาในห้อง เธอก็ต่อว่าเนลลี่ที่ทำตัวไม่ดีกับฉันจากนั้นเธอก็ตบเนลลี่ ฉันห้ามเธอเอาไว้ไม่ทัน”เธอแสร้งกังวลใจในขณะที่คุกเข่าลงและเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเนลลี่ “คงจะเจ็บมากเลยใช่ไหมหนู?”เนลลี่จ้องมองออร่าเขม็ง ดวงตาของเด็กหญิงเต็มไปด้วยความเกลียดชังในขณะที่เธอปัดมือของออร่าออกและดิ้นหลุดจากอ้อมแขนของโจชัวก่อนที่จะวิ่งไปหาลูน่าและประสานมือจับกับมือของลูน่า “คุณ…เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”ลูน่าเหยียดหลังตรง ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกเจ็บปวดจากการถูกเตะ แต่เธอก็ตอบเพียงแค่ว่า “ฉันไม่เป็นอะไร”ออร่าได้ทุ่มกำลังทั้งหมดของเธอในการเตะ และลูน่าเองก็ยังมีรอยแผลเก่าจากอุบัติเหตุเมื่อหกปีที่แล้วหลงเหลืออยู่ การเตะครั้งนี้เกือบจะทำให้เธอไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ด้วยซ้ำ เนลลี่รู้เรื่องนี้ดี เธอจับมือของลูน่าด้วยความวิตกกังวลและพาลูน่าไปนั่งลงที่โซฟา “เจ็บมากไหมคะ?”น้ำเสียงและท่าทางที่เต็มไปด้วยความกังวลของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ทำให้โจชัวเลิกคิ้วเล็กน้อย“ออร่า คุณบอกว่าเธอตบเนลลี่เหรอ?”มือของออร่าที่อยู่ข้างกายกำหมัดแน่นเธอไม่คาดคิดว่าเด็กเ
Read More
บทที่ 10
“ยังเจ็บหรือเปล่า?”ภายในห้องนอนเล็กที่ชั้นบน ลูน่าคุกเข่าลงตรงหน้าเนลลี่ในขณะที่เธอกำลังทายาให้เด็กหญิงตัวเล็กด้วยสำลีก้านอย่างระมัดระวัง“เจ็บค่ะ!” เนลลี่มองลูน่าทั้งน้ำตา “คุณแม่ หนูเจ็บ”“ชู่ว” ลูน่าขมวดคิ้วและยกนิ้วชี้ขึ้นที่ปากของเธอ “ระวังคำพูดหน่อยสิ ฉันคือพี่เลี้ยงของหนู หนูจะต้องเรียกฉันว่าคุณน้า”“อื้อ”เนลลี่ปาดน้ำตาขณะที่ดวงตาคู่โตและเปียกโชกเต็มไปด้วยความทุกข์ทน “คุณน้าคะ ตั้งแต่ที่หนูเกิดมา ยังไม่เคยมีใครตบตีหนูแบบนี้เลย” ร่างเล็ก ๆ ของเธอสั่นสะท้านจากการสะอื้นไห้หัวใจของลูน่าบีบแน่นด้วยความเจ็บปวดในขณะที่ปลายจมูกของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูทั้งหมดเป็นความผิดของเธอเธอไม่ควรปล่อยให้เนลลี่อยู่ในวิลล่าแห่งนี้ตามลำพังเพื่อแผนการของเธอเลยเธอหายใจเข้าและจับมือเนลลี่ ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยการโทษตัวเอง “มันไม่ใช่ความผิดของหนูเลย เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะผู้หญิงไม่ดีคนนั้น”เนลลี่เม้มริมฝีปาก ”หนูเกลียดเธอที่สุด!"“ห้ามพูดแบบนี้อีกเด็ดขาด” ลูน่าเม้มปากและพูดต่ออย่างนุ่มนวล “เธอคือคนที่คุณพ่อของหนูชอบ และถ้าหนูทะเลาะกับเธอคุณพ่อของหนูก็จะต้องลำบากใจมาก เพราะฉะนั้น ต่อจ
Read More
DMCA.com Protection Status