Robin Serrano Mercader is a kind, caring and gorgeous scholar from Marinduque. Her life is going nowhere until she meets Aristotle Lecaroz, an exchange architect student from Harvard, a man with a passion. Robin fall in love with Aristotle the moment her eyes darted to his almond eyes. However, she's destined to marry Ricci Reyes. Robin takes an instant liking to Aristotle not until she learnt his a Lecaroz. However, when everything went well between Aristotle and Robin, the fued between Lecaroz and Mercader family arise. Robin begins to notices that Aristotle is actually rather generous at heart. But, the pressures of Aristotle's family as a heir leave him blind to Robin's affections and Ricci Reyes, her fiancee surface, it creates a chaos in their fresh bond. Finally, when the three rivalry family, Mercader, Lecaroz and Reyes threatens to come between them, Robin has to act fast. But will they ever find the deep love that they deserve? "Our love was more chaotic than war, yet the most calming thing." What path would you choose? The upright journey where your heart is safe or dangerous path ahead where your heart is at risk. Choose you fighter! Aristotle or Ricci?
View MoreReyes' Mansion Matamis na ngiti ang nakapaskil sa mukha ng magulang at kapatid ni Ricci ng makita ako mula sa pintuan. "Robin, hija! I miss you so much. Matagal kitang hindi nakita," masayang bati ni Tita Janna sa akin. Yumakap ito sa akin at humalik sa pinsge, ganoon din ang ginawa ko. "Pasensya na po at hindi ako makabisita. Medyo busy sa thesis," pagdadahilan ko. "Ate Robin!" Kumakaway si Remelyn pagkakita sa akin. Napatawa ako lalo na at patakbo itong lumapit sa akin. I kissed her cheeks, "Dalagang-dalaga ka na, Rem. Parang kailan lang hinahabol ka ni yaya Meding!"
Chapter 22 Masama ang tingin sa akin ni Aristotle ngayon. Dalawang oras akong nagsusuyo ng taong bato. Hindi na rin siguro nakatiis kaya kinakausap na ako kahit papaano. "You are the one who gets the best of me, you have to be responsible. Besides, you promise Tita Thea..." Napairap ako sa kadramahan ni Aristotle. May nalalaman pa siyang best of me, gusto lang magpaalaga. Ano siya baby? Kanina pa kami nagtatalong dalawa dahil pwede siyang mag-stay sa isla kung saan naroon ang kaniyang pamilya. Tapos ngayon mananatili siya dito at ako ang aalain. "Okay--okay!" tinaas ko pa ang dalawa kong kamay na tila sumusumo. "Pero I still need to attend my class kaya naman mag-stay ka dito sa infirmary. Tatawagan ko sina Sin para dalhan ka ng pagkain dito at iuwi sa boarding house na tinutuluyan mo." He smirked, "Wala akong boarding house..." Tumayo ako at inayos ang mga gamit ko, "Not my problema anymore, Aristotle. You can stay here naman."
Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng maramdam ko ang labi niya sa akin. Tila naistatwa ako nang gumalaw ang labi niya. He bit my lips, teasing me to open my mouth, so I did. Mas humigpit ang yakap ni Aristotle sa akin na tila ba dinuduyan ako ng isang anghel sa kalangitan.He let go of my lips for a moment kaya pinili kong dumistansya ng kaunti.Grabe naman siya makahalik. Gusto yata akong lagutan ng hininga. Ginamit ko ang likod ng palad ko upang punasan ang labi ko. Umasim ang mukha niya sa ginawa ko. Nang makita kong muling lumalapit ang mukha sa akin ay inilagay ko ang kamay ko sa bibig niya."S-stop... Baka may makakita sa atin dito," lumingon ako sa pligid.Sumandal itong muli sa puno
Chapter 21"Psalm," bati ko sa dito nang makitang may dala itong tray na puno ng pagkain. Patay gutom talaga ang isang 'to.
SAMANTALANG patuloy ang pag-uusap ni Robin at Ricci tungkol sa dinner na gaganapin sa mansion ng mga Reyes."Susunduin kita after your last class," ani Ricci.
Tumayo si Damian at naglakad papunta kay Ricci, "Yow, Ricci! Tagal mong nawala. Kailan ka pa dumating?""Two weeks ago," sagot nito bago nakipag-fist bump.Humila ng upuan si Alkaid at inilagay sa kanyang tabi. Bali nasa gitna naming dalaw,. "Sit down, dude." "Graduate ka na, right?" tanong ni Nieva dito.Tumango lang ito at humarap sa akin. Dinampot ni Ricci ang sterilized milk. Kinuha nito ang straw at itinusok doon saka ibinigay sa akin.I smiled at him, "Thank you."Sumandal si Ricci sa likuran ng upuan, "Actually, pumunta ako rito para makausap si Robin.""Tungkol saan?" pang-uusisa ko habang kagat-kagat ang straw.Tumingin siya sa mga kaibigan ko na naghihintay ng response niya."Sinabihan ako ni Mommy naimbitahan kang mag-dinner sa friday."Bigla akong kinabahan sa s
Chapter 20 "How do you feel about his confession day? Sinagot mo na ba?" Humahalakhak na tanong sa akin ni Sin. Halos itusok ko sa bibig niya ang tinidor na hawak ko. The spaghetti I’m eating starting to taste horrible. I rolled my eyes on him. He's making fun of me again. Ilang araw na ang lumipas simula ng mangyari iyon. Muntik na kaming abutan ng parents nila. May dalawang babae na naka-abrisete sa kanya habang sinusubuan siya ng pagkain. Oh, girls! Wala ba kayong taste pagdating sa lalaki? Kahit standard ata wala sila. Inismiran ko lang ang mga babaeng dinaig pa ang tuko kung makakapit kina Sin. “How about the chandeliers? Naisauli mo na ba?” Paghahamon ko sa kanya na ikinangiwi nito. “Hindi pa. Nasa loob pa rin ng kawarto namin. Mabuti na lang talaga nasiraan ang sasakyan nina Mommy,” kwento nito na tila ba isang milagro ang nangyari. Binatukan ito ni Niev
Pumalakpak si Psalm at walang lingon likod na dumeretso sa lamesa. “Oh! It started already. Continue, guys.”“Kanina pa! Panira ka ng moment,” binatukan ito ni Astrud gamit ang kutsara kaya napahawak ito sa kanyang ulo.He pouted his lips. “That’s why I told you to continue!”“Sinira mo momentum ni Aristotle.” Umiiling na panunumbat ni Alkaid. Pero binaliwala lang ito ni Psalm at sinubo ang tatlong shanghai ng sabay-sabay.Huminto si Sin sa pagiging videographer at eksaheradang tumingin sa aming dalawa. “Robin. Bumalik ka muna sa staircase. Take two tayo!”“Siraulo ka ba?” Singhal ko dito.“Matagal na siyang may neurological condition, Robin. Nothing is
Tiningnan ko ang mga kaibigan ko na tila napipi dahil hindi sila nagsasalita. Anong trip na naman ito.Ngayon ko lang napansin ang malaking pagbabago sa salas. Lahat ng sofa ay itinabi malapit sa billiards table. Agaw pansin ang tatlong chandelier sa ceiling nan aka dim ang ilaw na wala naman noon. At sigurado akong wala din ito kanina ng umuwi ako. Mayroong Christmas lights sa paligid na nagbigay ng romantic ambiance lalo na sa sala. Mga candles naka-heart shape sa gitna. Kailan pa nila ito ginawa?And I'd give up forever to touch you'Cause I know that you feel me somehowYou're the closest to heaven that I'll ever beAnd I don't want to go home right nowI rolled my eyes with Aristotle irritating voice. Ang sakit sa pandinig. Parang bubog ang boses niya. Mahirap na ngang pulutin, basag pa. Medyo huminto sa pagkanta nang makita ang reaction ko. Have you seen some
Comments