Isang linggo pa ang matulin na lumipas. Ito ang araw ng paglabas ni Alex sa ospital. Bagama't nanghihina pa rin ay stable na ang lagay nito at pwede na sa bahay nalang tuluyang magpagaling.
"Finally, makakauwi na rin ako." Puno ng galak na sabi nito. He was sitting on the bed at minamasdan sila ni nanay Cely habang nag-aayos ng mga gamit nila.
"Being here for two weeks feels like ages! God, hinding-hindi ko na gugustuhing bumalik pa rito!"
"Kaya nga dapat sa susunod, huwag ka ng magmaneho ng lasing!" si nanay Cely. Lumingon ito sa direksyon ng anak. "Halos mamatay ako sa sobrang takot at pag-alala noong nalaman ko ang nangyari sayo, alam mo ba iyon?" Di napigilang sumbat nito.
Alex bit his lips. Dahan-dahan itong tumayo at paika-ikang naglakad palapit sa ina. He then hug her gently.
"Pasensiya na po kung pinag-alala ko kayo, pangako hindi na mauulit."
Gumanti
