“ใส่ให้หน่อย…”พี่เคตอบฉันมา ฉันก็พยักหน้าเข้าใจและเริ่มใส่สร้อยของฉันที่เป็นสร้อยเชือกสีดำเหมือนกันใส่ให้พี่เคไป
พรึบ
“ใจของชาววิศวะอยู่ที่เกียร์….เกียร์อยู่กับใคร….ใจก็อยู่ที่คนนั้น^_^”พี่เคว่าในขณะที่ฉันสวมสร้อยที่มีเกียร์ของฉันให้เขาเสร็จแล้ว
“ใจอยู่ที่เกียร์….เกียร์อยู่กับใคร…ใจก็อยู่ที่คนนั้น…?”ฉันว่าทวนคำพูดที่ฉันเคยได้ยินผ่านหูและจำได้ขึ้นใจมาตลอดเพราะ เด็กวิศวะจะพูดประโยคนี้เป็นประจำ
“พี่เคหมายความว่า…..”ฉันเอ่ยถามพี่เคไปอย่างสงสัยและตกใจปนแปลกใจเล็กน้อยเพราะฉันไม่เคยคิดเลยว่าพี่เคจะชอบฉัน
“ฉันชอบเธอ….ยี่หวา..”พี่เคเอ่ยบอกฉันมาเสียงนุ่มนวลทำให้เพื่อนๆปีหนึ่งที่ยืนฟังคำสารภาพรักของพี่เคเฮดว๊ากแห่งวิศวะที่ทั้งโหดทั้งดุบอกรักสาวพวกเธอจึงบิดตัวกันม้วนเป็นเกลียวเพราะเขินแทนฉัน ระหว่างฉันกับพี่เคมันเลยคำว่าเขินมาแล้วล่่ะ
พรึบๆ
“อะไรวะ…แค่ชอบเหรอ?”พี่ปอนว่าพลางยกแขนขึ้นไปตบไหล่พี่เค
“ไม่ใช่แค่ชอบ….แต่ก็ชอบอ่ะ…”พี่เคตอบพี่ปอนไป
“จิ๊….แบบทั้งชอบทั้งรักอ่ะ!!”พี่เคตะโกนเสียงดังจนฉันสะดุ้งตกใจคนอื่นๆเองก็ด้วย ที่ได้ยินเสียงพี่เคตะโกนที่ไรมันตกใจทุกทีเลย
“ผู้ชายแบบนี้น่ะเหรอ…ที่ยี่หวาชอบ…?
