EPILOGUE
3 years later...
"Sorry, ngayon lang ulit ako nakadalaw." Matiim akong tumitig sa pangalang nasa lapida.
"I know he understands you, Vitto." Marahan akong hinawakan ni Letizia sa aking balikat. Inilapag din niya ang isang pumpon ng bulaklak na dala niya.
"Yeah. " Muli akong napatingin sa puntod. Nangilid ang aking luha habang taimtim na nagdasal.
"I hope you're happy na... " Sinserong sabi ko.
"Vitto, anong sabi ng doctor? Don't stress yourself too much." Paalala sa akin ni Letizia.
"I just miss him, Leti. Siya kaya lagi ang kakampi ko kapag inaaway ako ni Kuya Ryker." Natatawang sabi ko habang tumutulo ang luha ko.
"Duh! We all miss him, Vitto. Ikaw yata talaga ang favorite niyang apo at hindi si Kuya Ryker." Iling ni Letizia habang natatawa rin.
Isidro Collazo. My loving and supportive Lolo...
He died last year because of a heart attack. It hurts but wala naman na kaming magagawa. Sabi niya sa akin noon na he's ready naman na. Gusto na rin daw niyang makas
