“Lionel is in Singapore, right? Sabi niya sa akin ay one week. Akala ko nga noong una ay magkasama kayo, iyon naman pala ay trabaho.” Iyon ang sinambit ni Tita Lea nang mag-usap kami sa telepono isang linggo na ang nakararaan.
Kagaya noon tuwing wala si Lionel, nagpanggap lang ako na alam ko ito kahit ang totoo… hindi ko pa malalaman kung hindi pa siya tumawag para mangamusta. Hindi naman kasi nagsasabi si Lionel sa akin, eh.
Hindi ko alam kung paano lumipas ang isang linggong iyon. Pakiramdam ko kasi ay blangko ang lahat. At tanging si Lionel lang lagi ang naiisip ko.
It's like I became a blank canvas for no reason.
Kung kaya't nang makita ko siyang masayang nakikipag-usap kay Captain Sandra sa airport, malapit sa bagong park na eroplano, halos hindi
