Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View
Tumagal ang meeting nang apat na oras. Doon na rin kami kumain ng dinner, at wala ni isa sa amin ang lumabas.
Balak ko na nga sanang matulog, dahil hindi talaga kaya ng utak kong i-process ang lahat ng nangyayari, eh. Puno na kasi ‘yong utak ko ng mga impormasyon, pero ang tumatak talaga sa isipan ko ay ang flight attendant.
Kaya pala mabilis lang siyang nakapasok roon, at hindi sila aware na may nakapasok na kalaban. ‘Yon pala, nagpadadala sila ng mga agent.
Napahawak ako sa aking sintido nang mapalingon ako sa earpiece ko. Nakapatong ‘yon sa mini drawer na nasa tabi lamang ng kama ni Saverio.
Dito raw kasi ako matutulog since fiancé ko naman na raw siya—sa kuwarto ng office niya. At first, ayaw ko sang magpunta rito, dahil dito nga namin nagawa ni Saverio ‘yon.
Akala ko kasi ay biglang babalik sa utak ko ang mga nangyari, pero hindi. Mali ako. Puro problema lang ang pumapasok sa utak ko ngayon. Magmula sa hinabol kami, hanggang sa nalam
