Tama ang hinala ni Eldreed, agad na nagpa-schedule si Shayne ng pakikipagkita.
Sa loob ng isang café, nakaupo si Eldreed at halatang kabado. Hindi niya malasahan ang kape sa harap niya, at basang-basa na ng pawis ang palad niya. Ilang ulit na siyang tumingin sa orasan. Mahigit kalahating oras na siyang naghihintay.
Napangiti siya, may bahid ng pait. Siguro nga, ito ang maliit na parusa sa kanya.
Bago pa siya makatawag ng waiter para magpa-serve ng pagkain, napalingon siya sa may pinto. Isang pamilyar na siluet ang papalapit, pamilyar, pero may halong pagkailang. Kasama pa nito ang ilang bodyguard. Nang makita ni Eldreed ang mga ito, may kirot sa dibdib niya. Kailangan pa bang may bodyguard para lang makipagkita sa akin?
Pero binitawan na niya ang tanong sa isipan. Nang masilayan si Shayne, lahat ng sakit na itinago niya sa loob ng maraming taon ay tila gustong kumawala.
Maganda pa rin si Shayne. Pero halata ang pagbabagong dulot ng panahon, mas matatag ang tingin, mas matalim ang gala
