Nana’s POV
Tahimik ang hapon. Ang mga kurtina ng veranda ay marahang sumasayaw sa pagdampi ng malamig na simoy ng hangin. The scent of jasmine and warm tea filled the air, a soothing mix of comfort and memory. Kahit matanda na ako ay malinaw ko pang naaalala ang kabataan nina Adrian at Blaster.
Bata pa lang ay makulit at palabiro na si Blaster samantalang si Adrian naman ay mana sa kanyang ama na laging composed at seryoso kaya takot ang ibang batang lapitan siya, due to that, he had no friends. Only Blaster had the guts to be friends with him. Ngayon, malalaki na sila at may kanya-kanya ng buhay pero nandiyan pa rin lagi si Blaster para sa kaibigan.
"Rigour, I hope your son is brave enough to choose what you didn't before." Bulong ko sa hangin na tila ba kausap ko ang namayapang ama ni Adrian.
Nasa maliit akong sala, hawak ang isang tasa ng tsaa. My hands were steady, but my heart? My heart was beginning to tremble. I always feel this way when something bad is about to happen.
Tumu
