"Nakakatawa. Sa dinami-rami ng taong makakakita ng kamiserablehan ko ngayon ay ikaw pa. Ganito ba talagang magbiro ang tadhana?"
Malayo ang tingin ng babae. Nakatanaw sa makulay na ilaw ng mga gusali mula sa rooftop ng building na kinaroroonan nila ngayon. Namumugto ang mga mata at bakas sa mukha na hindi masaya.
"Okay lang naman kung ayaw mong sabihin ang problema mo. Basta hayaan mo akong samahan ka kahit ano pa iyan."
Hindi niya batid ngunit mula nang may mangyari sa pagitan nilang dalawa ay nakaramdam siya ng awa para sa babae. Alam na alam niya ang pakiramdam nang mag-isa sa buhay sapagkat katulad nito ay lumaki rin siyang mag-isa.
Nilingon siya ni Romana, "Magkano ang bayad?" tanong nito na sinundan nang mahina na pagtawa.
"Libre lang, basta huwag ka nang umiyak. Ang pangit mo kasing umiyak. Para kang kinakatay na baka," natatawang tugon naman niya.
"Ah, ganoon?" Umangat ang isang kilay nito.
"Joke lang. Maganda ka pa rin naman pero mas maganda ka kapag nakatawa."
"Tseh! Boler
