Dahil malambot ang puso ng ginang kay Andrea ay awang-awa siya dito at lalo pang niyakap ng mahigpit. “Ssss, don’t cry. Huwag kang maging mahina, Andrea. Kaya ka nga nandito para ipaglaban ang anak ko. Huwag kang panghinaan ng loob. Nandito ako para tulungan ka, iha. Huwag kang mawalan ng pag-asa. Habang kakampi mo ako, mababawi natin ang anak ko. Mababawi mo siya.”
“Pero hindi ko na po kaya.” humihikbing sagot nito. “Sobrang nasasaktan na po ako.”
“Anong hindi kaya? Kaya mo!” medyo galit na ang boses ng ginang. “Alam mo kung bakit ka natatalo ng pinsan mo?” tanong nito at umiling siya. “Dahil masyado kang mabait! Hindi ka marunong lumaban!”
Ha? Mabait pa pala siya sa lagay na iyon?
Oo, bait-baitan siya sa harap ng mga Lopez. Hindi nila alam ang tunay na nilalaman ng puso niya. Ang puso niyang kulay itim na.
“Pero paano po ako lalaban kung hawak na ni Nathalie ang puso ng anak niyo? Ano pa ang panghahawakan ko para lumaban at mabawi si Caleb?”
“Maraming paraan. Tandaan mo, hindi nila
