[Apol]
Napailing-iling siya habang nakatingin kay Bogard na parang batang umaatungal ng iyak habang nakaupo. Hindi na nito magawang tumayo, hindi na rin nito kayang humawak pa ng baril dahil sugatan ang dalawa nitong kamay.
Hindi pa sila nakakalayo sa kinaroroonan ni Bogard ng makarinig sila ng pamilyar na boses.
“Ano ang pakiramdam na unti-unti nang nawawala ang mga bagay na pinaghirapan mong nakawin sa iba, Marjo? Nakaramdam ka na ba nang takot dahil malapit ka nang bumagsak at pulutin sa kangkungan?” Boses iyon ng kanyang ina.
“Tumahimik ka, Erza! Kung may babagsak man dito ay ang sinisiguro kong si Xerxes iyon at hindi ako!”
Gano’n nalang ang panlalaki ng mata niya nang makita ang nanay niya kasama si Marjo, at sa harapan ng mga ito ay nakatayo ang asawa niya!
‘Xerxes…” Piping bulong ng puso niya. Naalala niya ang sinabi niya rito. Hindi na niya mababawi ang sinabi niya pero ngayon ay sigurado na siya sa isang bagay.
Handa siyang samahan ito habangbuhay.
“Hands her to me, Marjo. M
