"NAKABALIK na po ako, Ma, Pa," nakangiting sabi ni Calista sa kaniyang mga magulang. Naroon siya ngayon sa bahagi ng gubat kung saan inilibing ang mga ito. Kasama niya sina Marcus at Mang Sebastian sa pagbisita sa mga ito. Mabilis niyang pinahid ang luhang gumapang sa kaniyang pisngi. "Pasensya na po natagalan ako sa pagbalik."
"Nasisiguro kong ipagmamalaki ka nila kung naririto sila," nakangiting sabi ni Mang Sebastian. Nasa gilid niya ito habang may hawak na sulo upang magsilbing ilaw nila sa madilim na paligid. "Maging ako'y proud sa'yo, mahal na Reyna."
Tiningnan niya ang kaniyang mga kamay na may mantsa pa ng mga dugo mula sa mga kalahing nakalaban niya kanina... Naalala niya si Henry. Siya ang pumatay rito.
Nakagat niya ang ibabang labi nang makita ang panginginig ng kaniyang mga kamay.
"Ayos ka lang, Calista?" nag-aalalang tanong sa kaniya ni Marcus.
Tumango siya at pilit itong nginitian. "Oo, napagod lang ako."
"Ang mabuti pa'y bumalik na tayo sa mansiyon at nang makapagpahinga
