AKALA ni Ambirelyn matapos nilang magsalo ng lalaki sa hapag kainan at nakapag-usap sila ng matiwasay ay iyon na ang simula ng mabuting pagsasama nila pero akala niya lang pala. Bakit? Dahil tatlong araw na itong hindi umuwi, namumuti kada gabi ang mga mata niya kakahintay rito. Hindi naman niya ito makontak sapagkat wala man siyang numero nito. Naiintindihan naman niyang napaka-hectic ng schedule ng isang billionaire na tulad nito pero sana naman maisip nitong may naghihintay na rito umuwi.
"AHH!!!!!!!!" tili niya sa loob ng kwarto nila.
Oo, dito pa din siya namamalagi kasi nga, iyon ang gusto ng lalaki. Umupo siya ng maayos at pilit na pinapakalma ang sarili kahit gustong-gusto na niyang mag-pagulong-gulong sa ibabaw ng kama sa tindi ng inis niya na hindi niya mawari kung saan nag gagaling. Basta inis na inis siya sa lalaki to the point na gusto niya kurutin at kagatin.
"Teka 'di kaya—ay pisteng yawa ka!" gulat na bulalas niya nang bigla na lamang tumunog ang cellphone niya.
Muntik
