Habang binabaybay ni Adrian ang abalang kalsada ng bayan, nararamdaman niyang bumangon na muli ang kanyang mga pangarap. Ang mga dilim ng nakaraan ay unti-unting nawawala, at ang mga bagong pagsubok ay nagiging mga pagkakataon para sa mas magaan at mas maliwanag na bukas. Tinitigan niya ang mga batang tumatakbo sa kalsada, nagsasaya sa mga simpleng bagay na nagbibigay saya sa kanila. Hindi na tulad ng dati na ang bayan ay puno ng kalungkutan at takot—ngayon, puno ito ng pag-asa at pagnanasa na magtagumpay.
Dahil sa lahat ng pagsusumikap ng bawat isa sa bayan, napagtanto ni Adrian na ang bawat hakbang ay isang patunay na sa kabila ng mga pagsubok, ang komunidad ay hindi sumuko. Habang ang mga kabataan at matanda ay nagtutulungan, nagsisilbing inspirasyon ang bawat isa upang patuloy na magsikap at magtagumpay.
Si Alexa, na naging katuwang ni Adrian mula pa noong simula, ay dumaan sa kanyang harapan at nagbigay ng isang ngiti. “Tingnan mo ang mga kabataan,” sabi ni Alexa. “Nagbibigay si
