-วันต่อมา-
“ที่รักครับ”
“คะพี่แม็ค” ฉันขานรับพี่แม็คที่เดินลงมาจากชั้นบนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม หึ! ก็ต้องยิ้มสิคะเมื่อคืนกว่าจะยอมปล่อยให้ฉันนอน ที่จริงฉันไม่น่าตามใจเลยน่าจะปล่อยให้คนป่วยทำเองจนแผลปริให้รู้แล้วรู้รอด
“หิวจังเลยค่ะ มีอะไรให้สามีทานบ้าง” เขาเดินยิ้มพร้อมกับลูบท้องตัวเองเข้ามาหาฉัน จะบอกว่าน่าหมั่นไส้ก็ใช่ค่ะ แต่ก็น่ารักมากเหมือนกัน
“เช้านี้มีแค่ข้าวต้มค่ะพี่แม็ค ทานได้ไหมคะ” เพราะเขาเพิ่งผ่าตัดแล้วก็ยังเป็นมื้อเช้าฉันก็เลยให้แม่ครัวทำแค่ข้าวต้มเท่านั้น
“ข้าวต้มอีกแล้วเหรอ?” พอรู้ว่าเป็นข้าวต้มพี่แม็คก็หน้าหงิกหน้างอใส่ฉันทันที ปกติเขาก็ไม่เลือกทานนะมีอะไรก็ทานได้หมด
“ค่ะ ยังเช้าอยู่เลยค่ะพี่แม็คอีกอย่างเพิ่งผ่าตัดมาไม่ถึงสองอาทิตย์เองนะคะ ต้องทานอาหารอ่อนอยู่ค่ะ ห้ามซ่าส์เด็ดขาด”
“ถ้าพี่ออกกำลังกายได้ทั้งคืนก็แปลว่าอาหารอ่อนไม่จำเป็นแล้วล่ะที่รัก” เขายิ้มมุมปากใส่ฉันแต่ฉันทุบกลับเพราะตรงนี้ไม่ได้มีแค่เราสองคน มีพลอยใสที่ยืนอยู่ไม่ไกลด้วยไม่รู้ได้ยินบ้างรึเปล่า
“เดี๋ยวเถอะ พูดอะไรคะห้ามพูดแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นอีกนะ ทานข้าวดีกว่าค่ะ”
“ฮ่า ๆๆ พูดเรื่องจริงอายทำไม ข้าวจ๋าพี่เบื
