"Love, are you okay? Why are you crying?"
Napahagulhol na siya ng iyak.
I hugged her tightly. Comforting her as much as I could. Naguguluhan ako sa nangyayari sa kanya.
"Bakit ka umiiyak? Did I do something wrong?" Iniling lang niya ang kanyang ulo. "Sige lang iiyak mo lang yan."
"I'm sorry..." paulit ulit niyang sabi. Paulit ulit ko din siyang sinasabihan na okay lang kahit di ko naman talaga maintindihan ang nangyayari sa kanya.
"I'm really sorry..." sabi niya ulit.
"I don't understand what's going on with you. Di ko alam kung dahil ba sa kalasingan or what but I want to tell you that its okay. There's no need for you to be sorry. Whatever it is. Do you hear me, Ce?" Tumango siya ng kanyang ulo. "I know there's something na di mo sinasabi sakin but I won't force you to say anything. I'll wait til you're ready."
Niyakap ko siya ulit. Umiyak lang siya nung gabing yun hanggang sa makatulog na siya.
Kinauma
