Nang marinig niya ang sinabi ni Hulyo, medyo nagsisi si Helena na hindi niya agad-agad na maayos ang mga pormalidad, pero pumayag na lang siya, iniisip na kailangan niyang maghintay ng isang araw pa.
Ibinigay niya kay Hulyo ang dalawang naka-pirmahang kasunduan sa diborsyo at sinabi, "Tingnan mo, walang problema, pirmahan mo lang ang pangalan mo."
Kinuha niya ang kasunduan sa diborsyo.
Bukod sa mga puntong sinabi niya, nangako rin siyang sisirain ang lahat ng ebidensya na nasa kanyang kamay sa araw ng diborsyo, at nangako na hindi siya gaganti sa kanya nang personal.
Kailangan niyang bigyan si Helena ng higit sa isang milyong piso at isuko ang kustodiya ng kanyang anak, pero wala nang iba pa.
Pero nang isipin niya ito, mapoprotektahan pa rin niya ang kanyang kinabukasan at makakakuha ng mas maraming pera, kaya tiniis niya ang sakit ng pagputol ng kanyang laman.
"Pipirmahan ko ito."
Sinabi ni Hulyo nang may malalim na boses, "Kita tayo bukas."
Tumango si Helena.
Tiningnan siy
