Hinawakan ni Maisie ang ulo ni Nolan. “Isa ka lang 17-year-old ngayon. Anong masama kung tatawagin mo akong Ms. Vanderbilt?”
Tinulak ni Nolan ang kamay niya. “Pero lalaki din ako.”
“Lalaki ka na ba kapag 17 ka na?”
Walang maisagot si Nolan at umiwas na lang ng tingin. “Bakit ako mahuhulog sa iyo? Dahil lang maganda ka?”
Binawi ni Maisie ang kamay niya pero hindi siya nagalit, “Oo. Gustong-gusto mo ang kagandahan ko kaya kinulit mo ako, kaya pinakasalan kita.”
Tumaas ang kilay ni Nolan at tumitig kay Maisie, “Ganoon ba ako kababaw?”
Pagkatapos sabihin yun, pinagmasdan niya ang maselan at inosenteng mukha ni Maisie at wala ng sinabi pa. Type niya nga ito.
Ngumiti nang malawak si Maisie, lumapit siya sa mga labi nito hanggang isang pulgada na lang ang pagitan nila. Sa sobrang lapit nila ay naghalo na ang kanilang mga hininga. “Hindi ko alam kung mababaw ka. Ang alam ko lang ay mahal mo ako nang sobra.”
….
Isang linggong nasa ospital si Nolan. Halos magaling na ang sugat sa likod
