Nagising akong umiiyak. Napansin kong wala na ako sa lugar na iyon o kaya maging sa harap ng ICU. Nasa isang silid ako na parang isang opisina at nakahiga sa isang resting chair.
"So, am I still a sinungaling to you?"
Sinalubong ako ng naglalarong tanong ni Hayes pagkagising ko. Siya ngayon ay naka poker face lang, habang nakatayo sa may glass wall, facing the big buildings that meets with the sky outside.
Kanina pa ba siya gising? Hindi ba't kagagaling lang namin sa nakaraan, tapos ganito siya ka chill? Hindi man lang ba siya na apektuhan sa nangyari?
Hindi ko na lang siya sinagot, at bumaba ng kinauupoan ko. I walked towards the door, and was about to leave, nang magsalita na naman siya.
"Sa mga susunod na taon, asahan mong maghihirap ka, Kriesha dahil hindi magiging madali ang mga susunod na pagdaanan mo." Paalala niya na hindi ko masyado pinagtuonan ng pansin at binuksan na ang pintuan. Palabas na ako nang may pahabol siyang sinabi.
"He loves you, huwag mo sana siyang sukoan
