อลิน....
"อลินนนนน!"ฉันสะดุ้งดีดตัวลุกขึ้นอย่างไว
โป๊ก
"โอ้ย!"ฉันที่กำลังจะลุกขึ้นต้องนั่งลงไปเพราะฉันหัวโขกกับโขดหินอย่างแรง ฉันนั้งลงเอามือกุมศีรษะที่โดนกับโขดหินทันที มึนงงไปหมด
"อยู่ไหนน่ะ ยัยโง่!"เสียงพี่กัสตะโกนมาจากทางทะเล ฉันรีบคลานตัวออกมาจากโขดหิน ชะโงกหน้าเพื่อจะมองหาพี่กัส
"ทำไมต้องเป็นพี่กัสด้วย เฮ้อ"ฉันบ่นพึมพำขึ้นเมื่อเห็นพี่กัสกำลังเดินสายไฟส่องไปมาอยู่ทางทะเลเขายืนอยู่บนโขดหิน
"ได้ยินเสียงร้อง แล้วทำไมไม่ตอบกูว่ะแม่ง ชอบทำให้หงุดหงิด!"เสียงพี่กัสพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด ฉันไม่สนใจเขาหันตัวกลับเข้าไปนั่งขดตัวใต้โขดหิน ตอนนี้ฝนหยุดตกแล้ว ท้องฟ้าก็เริ่มมืดมืด มีเพียงแค่แสงจันทร์ส่องลงมาพอให้พอมีแสงสว่างอยู่บ้าง ฉันได้ยินเสียงนำ้ทะเลชนกระทบทรายชายฝั่งแค่นั้น
พรึบ
ฉันที่นั่งขดตัวอยู่ก็รู้สึกถึงแสงไฟจากไฟฉายส่องมาที่ตัวฉัน และมีเสียงคนเดินหยุดลง
"ทำไมไม่ขานตอบฉันว่ะ เดี๋ยวปล่อยให้ตายตรงนี้แม่งเลย!"พี่กัสพูดเสียงดังใส่ฉัน ฉันก็ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเขา ฉันไม่คุยกับพี่กัสหรอก คนใจร้าย
"ใบ้แดกหรอว่ะ ถามแล้วเสือกเงียบ ฉันเดินตามหาเธอมาตั้งไกลน่ะ ยัยเด็กกาฝาก!"พี่กัสยังคงพูดด้วยนำ้เ
