"ฮัลโหลอาธัน คิดถึงจังเลยคะ^_^"
(คิดถึงแล้วทำไมถึงไม่โทรหาอาล่ะครับ) อาธันเอ่ยตอบมาด้วยนำ้เสียงงอนๆ
"โอ๋ๆๆอาธันขา ก็มหาลัยเพิ่งเปิดแก้มใสต้องเตรียมอะไรมากมายเยอะแยะจนไม่ว่างเลยค่ะ"ฉันทำเสียงเศร้ากลับไปพลางร่ายยาวเรื่องโกหกให้อาธันฟัง ที่จริงไม่ได้ยุ่งอะไรขนาดนั้นหรอกเพียงเพราะฉันมัวแต่ไปปาตี้อยู่น่ะสิ ก็มันคิดถึงอ่ะห่างหายจากปาตี้ไปนาน ตั้งสามเดือนแหนะกระซิกๆๆ
(ครับ อาเข้าใจก็ได้ พรุ่งนี้เรามีเรียนไหมครับ?)
"อืมมมมม"ฉันทำท่านึกคิด มีรึเปล่าวะ
"อ๋อๆๆไม่มีค่ะว่างๆๆ"
(อ๋อ ดีแล้วครับ อาคิดถึงเดี๋ยวพรุ่งอาไปหานะครับเจอกันครับดาลิ้ง) ชิบอายแล้ว! อาธันจะมาเหรอเนี่ย โอ้ยตายๆๆๆ ตายแน่เลย อดปาตี้อีกแล้ว!!
(ทำไมเงียบไปละครับ ไม่อยากให้อาไปหาเหรอเรา?) อาธันถามฉันมาด้วยนำ้เสียงเศร้าๆปนน้อยใจนิดๆ ตายแหละสามีเข้าใจผิด
"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะอาธัน แก้มใสก็คิดถึงอาธันอยากเจอมากๆๆเลย พรุ่งนี้เจอกันนะคะดาลิ้งม๊วฟฟ"
(หึๆครับ เดี๋ยวอาจะจัดหนักๆให้หนูเลย แค่นี้ก่อนนะครับอากำลังติดประชุม กลับถึงบ้านแล้วโทรหาอาด้วยนะครับ)
"รับทราบค่ะ คิดถึงนะคะอาธัน รักมากด้วยยยย"
(ครับ คิดถึงเหมือนกัน รักมากกว่าครับเด็กดื้อ อย่าใ
