เป่ยหมิงโยวหลานมองกู้หว่านเยว่อย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง หลังจากนั้นปิดประตู รีบเดินออกไปแล้ว
“ถังซือ ไปเรียกยอดฝีมือที่มีวรยุทธ์สูงสองสามคนตามข้าไป”
หลังออกจากประตู เป่ยหมิงโยวหลานออกคำสั่งด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
ถังซือรีบกล่าว “องค์ชายใหญ่ ภารกิจครั้งนี้อันตรายมาก หรือไม่ให้ข้าน้อยไปแทนท่านเถอะ ข้าน้อยจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน”
“งานนี้สำคัญมาก เมื่อไรที่ล้มเหลว พรุ่งนี้ทัพใหญ่บุกโจมตี พวกเราจะตายอย่างไร้ที่ฝัง ข้าไม่ไว้ใจให้คนอื่นไปทำ”
เป่ยหมิงโยวหลานขมวดคิ้วพลางส่ายศีรษะ
“ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าไม่ต้องพูดอะไรแล้ว รีบไปเตรียมตัวเถอะ”
แม้ถังซือยังอยากเกลี้ยกล่อม แต่ก็รู้ถึงความสำคัญของเรื่องนี้ เขาลังเลครู่หนึ่งก็ประสานมือคารวะ รีบไปออกคำสั่งแล้ว
กลางดึก ทุกอย่างเตรียมพร้อมเสร็จสิ้น เป่ยหมิงโยวหลานเปลี่ยนชุดพรางตัว จ้องมองความมืดนอกหุบเขาหิมะ
ทหารของเมืองหลวงที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก พวกเขาตั้งค่ายอยู่กับที่ ปิดล้อมหุบเขาหิมะไว้อย่างแน่นหนาแล้ว
“พี่ใหญ่ ท่านจะไปจริงๆ หรือ?”
สายตาฉีเยว่เต็มไปด้วยความกังวล
“พี่ใหญ่ นี่ไม่ต่างกับเข้าถ้ำเสือเลย ถ้าหากพวกเขาจับได้ พวกเขาไม่ละเว้นท่านแน่”
