“หลายวันก่อนไม่มีข่าวคราวจากเจ้าเลย ข้าก็กังวลว่าเจ้าไปคราวนี้ จะหายเงียบไปอย่างไร้ร่องรอยแล้วกระมัง?”
เขารับปากกู้หว่านเยว่ไว้แล้วว่า จะอยู่ที่นี่ดูแลจงเอ้าและเหยาเสวี่ยเป็นอย่างดี
ดังนั้น ก่อนที่กู้หว่านเยว่จะกลับมา เขาจะไม่มีทางจากไปก่อนอย่างแน่นอน
“หลายวันมานี้รบกวนท่านแล้ว”
กู้หว่านเยว่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พลางหยิบกล่องใบหนึ่งออกมาจากอก
“ข้ามีของสิ่งหนึ่ง เป็นสมุนไพรที่บังเอิญได้มาเมื่อวันก่อน ขอมอบให้ท่าน ถือเป็นของขวัญขอบคุณก็แล้วกัน”
หมอเทวดาเผยยื่นมือไปรับกล่องนั้นมา ตอนที่เปิดกล่องยังมีท่าทีไม่ใส่ใจอยู่บ้าง นี่มันสมุนไพรอะไรกันแน่? คิดว่าเขาเป็นหมอเทวดาผู้ยิ่งใหญ่จะไม่เคยเห็นสมุนไพรชนิดใดกัน?”
ผลปรากฏว่าทันทีที่เปิดออก เขาก็ตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้างในทันที
“นี่ นี่มันดอกเก้าชั้น”
“ของดีเช่นนี้ เจ้าไปได้มาจากที่ใดกัน”
“ข้า ข้าตามหามาสิบกว่าปีเต็ม ๆ ก็ยังไม่เคยเจอ”
หมอเทวดาเผยจ้องมองดอกเก้าชั้นในกล่องอย่างชื่นชม ไม่กล้าเอื้อมมือไปสัมผัส กลัวว่าจะทำให้สมุนไพรเสียหาย
เขารีบหยิบถุงมือจากอกมาสวม แล้วจึงกล้าหยิบดอกเก้าชั้นออกมาจากกล่องอย่างระมัดระวัง
ดอกเก้าชั้นที่เรียกว่าด
