EP4 - บาร์ร้อนรัก (บาร์)
กระทั่งช่วงเย็นบาร์ที่ตลอดทั้งวันใช้เวลาไปกับการนอนเพราะวันนี้ไม่มีงาน ซึ่งพ่ออย่างเบย์ก็รู้ดีว่าลูกชายของตัวเองเป็นยังไง เวลาทำงานบาร์จะจริงจังมาก แต่เวลาใช้ชีวิต บาร์ก็เต็มที่กับสิ่งที่ชอบเช่นกัน
"เรมี่ ลูกหนูนี่มันทำไมไม่เหมือนหนุก็ไม่รู้นะ มาเหมือนพี่หมดเลย" เบย์เอ่ยในขณะที่นั่งคุยกับเมียสาวระหว่างรอลูกชายลงมาร่วมโต๊ะอาหารเย็น
"ลูกชายพี่นี่คะ บีนี่ก็เหมือนกัน ลูกสาวพี่ด้วย" เรมี่เอ่ย
"เฮ้อออ...เวรกรรมกำลังตามสนองพี่อยู่มั้ง ลูกสาวก็เอาเรื่อง ลูกชายก็ เฮ้อออ หนักกว่าพี่อีก"
เบย์ที่ถอรหายใจเพราะบาร์เหมือนเขาสมัยหนุ่มๆไม่มีผิด เรียกว่าถอดกันออกมาเลย เรื่องเที่ยว เรื่องกลับบ้าน เรื่องการใช้ชีวิต แม้กระทั่งเรื่องผู้หญิง เบย์จะชอบอยู่ในคลับแห่งความลับ ปาร์ตี้ ดื่มเหล้า ควงหญิงสาว แต่บาร์จะชอบอยู่กับสังเวียน ชอบการต่อสู้ดุเดือดน่ากลัว ดื่มเหล้าและควงหญิงสาว แถมบาร์ยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยเหมือนเขาไม่มีผิด
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนที่จะเอาบาร์อยู่ต้องเป็นอะไรที่เกินคาดแบบเดียวกับที่เรมี่ผ๔้หญิงแสนหวานอ่อนโยนที่เอาเขาอยู่หมัดจนคลานเข่าเลยก็ว่าได้
"พ่อไม่ได้กำลังนินทาผมใช่มั้ยครับ" บาร์ที่เดินเข้ามาเอ่ยขึ้น
" ไม่ได้นินทา แต่กุกำลังด่ามึงเลย"
"ด่าผมเรื่องอะไรครับ แม่ครับ พ่อไม่มีเหตุผลเลยนะครับแม่"
"ไม่ต้องมาฟ้องเมียกูหรอก คอยดูเหอะ ไม่นานหรอก มึงต้องมาร้องขอความช่วยเหลือจากกูนี่ พ่อครับ เมียผมหาย" เบย์เอ่ย
"ผมมีเมียที่ไหนละครับ"
"เดี๋ยวก็มี คนเราจะเลวยังไงถึงจุดนึงก็จะเจอกับคนที่ทำให้มองผู้หญิงคนอื่นไม่ได้ แล้วถ้ามึงเหมือนกู ก็รอเถอะ มองเห็นค่าตอนเขาไม่อยู่แล้วแล้ว"
"ผมไม่เป็นหรอกครับ เพราะผมไม่ชอบอยู่กับผู้หญิงคนเดียว ผมเบื่อ" บาร์เอ่ย
"มึงนี่มัน!" เบย์เอ่ย
ครืด ครืด โทรศัพท์ของเบย์ดังขึ้น ปรากฏว่าเป็นภีมเพื่อนสนิทโทรมา วันนี้เขามีนัดกันเพราะชานนเพื่อนสนิทอีกคนเพิ่งเดินทางกลับมาจากยุโรป จึงมีนัดดื่ม
(ว่าไงไอ้ภีม)
(..................)
(อ้าวเหรอ แล้วหลานเป็นยังไงบ้าง)
(.................)
(เออๆ เอาไว้หลานหายก่อนแล้วกัน มึงไม่ต้องห่วง)
เบย์วางสายทำเอาเรมี่ที่ค่อนข้างสนิทกับลูกสาวของภีมมากจึงเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"หลานเป็นอะไรเหรอค่ะพี่เบย์"
"เห็นไอ้ภีมบอกไม่สบายไม่ต้องห่วง วันนี้เลยมาตามนัดไม่ได้" เบย์เอ่ย
บาร์ที่นั่งฟังเงียบๆแล้วกินมื้อค่ำก็ไม่ได้เอ่ยถามหรืออกความเห็นใดๆ เมื่อจบมื้อค่ำ เขาก็ขับรถออกจากบ้านเพื่อไปคอนโดของตัวเอง
กระทั่งผ่านมากว่าหนึ่งอาทิตย์ วันนี้เป็นวันเกิดของบาร์ ซึ่งด้วยความวัยรุ่นของพ่อแม่ งานวันเกิดจึงสังสรรค์กันที่คลับ เมื่อเบย์เองก็ไม่ได้มีความแก่หรืออะไรแม้แต่น้อย เขาเหมือนพี่ชายของบาร์เสียด้วยซ้ำ เมื่อพ่อคอดื่ม สายเที่ยว เจอกับลูกชายสายเดียวกัน มันจึงไม่แปลกที่ภาพเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น
NCLUB
"สวัสดีครับอา" บาร์เอ่ยทักภีมที่เดินเข้ามาพร้อมกับของขวัญติดมือเล็กๆน้อยๆเป็นเช็คเงินสดกว่า2ล้านบาทส่งให้หลานชายอย่างบาร์
"สุขสันต์วันเกิดนะไอ้หลานชาย"
"ขอบคุณครับอา"
"2ล้าน ทุ่มทุนสร้างกับลูกกูจริงๆ" เบย์เอ่ย
"กูเป็นชู้เมียมึงลืมหรือไงไอ้เบย์ บาร์มันอาจจะลูกกูก็ได้มั้ง" ภีมเอ่ยแซวปมที่ทำให้ทั้งคู่เคยถึงขั้นเลิกคบกันมาก่อน
"ไอ้สัสภีม มึงไม่ต้องขุดคุ้ยเลยไอ้เวร ไปๆไปดื่ม แล้วนี่ลลิสไม่มาด้วยหรือไง" เบย์เอ่ยถาม
"มา เข้าห้องน้ำอยู่"
"เฮ้ย ปล่อยไปเองได้ยังไง บาร์ มึงไปดูน้องซิ มันอันตราย" เบย์เอ่ยก่อนเบิกตากว้างเมื่อเห็นท่าทางของบาร์ที่อิดออด
"ครับ"
บาร์เดินตรงมาที่ห้องน้ำหญิงเพื่อยืนรอลลิส ไม่นานหญิงสาวใบหน้าหวานก้เดินออกมาก เมื่อเห็นบาร์เธอก็รีบหลบสายตาทันที
"จะไปไหน ฉันมายืนรอเธออยู่นะ!" บาร์เอ่ย
"พี่มายืนรอหนูทำไมคะ"
"ถ้าพ่อไม่สั่งก้ไม่มาหรอก"
"................."
"แล้วนี่แต่งตัวแปลกตามากนะ ปกติมาบ่อยเหรอ" บาร์เอ่ย
"ไม่ค่ะ หนูไม่เคยมาหรอกค่ะ"
"บางทีฉันว่าเธอก็ทำตัวใสซื่อไปนิดนะ เข้าหาฉันถึงที่บ้านบ่อยๆแต่จะบอกว่าไม่เคยมาดื่มที่ผับ มันไม่ดูขัดไปหน่อยเหรอ" บาร์เอ่ยเมื่อวันนี้เขาเห็นลิลสที่ปกติจะแต่งตัวหวานๆเรียบร้อย ซึ่งวันนี้เธอใส่กระโปรงค่อนข้างสั้น เสื้อค่อนข้างบางมาก
"หนูขอตัวนะคะ"
"เธอเดินไปก่อนพ่อก็ด่าฉันน่ะซิ มานี่!"
"พี่บาร์ หนูเจ็บ"
บาร์กระชากแขนลลิสเต็มแรงเพื่อให้เดินตามเขา แต่เสียงร้องของเธอทำให้เขาค่อนข้างตกใจเพราะไม่ได้คิดว่าดึงเธอแรงอะไร
"ฉันไม่ได้ดึงเธอแรงสักหน่อย"
"............"
"ลลิสที่ไมไ่ด้ตอบอะไรได้แต่เดินนำหน้าบาร์ไปทั้งที่ใช้มืออีกข้างจับแขนของตัวเองไปตลอดทางจนกระทั่งนั่นลงที่โต๊ะที่ภีมผู้เป็นพ่อนั่งอยู่กับทุกคน
"เป็นอะไรลูก ไหนพ่อดูซิ"
สองคนพ่อลูก ภีมและลลิสที่นั่งดุแขนกันเงียบๆสองคน แต่สายตาของบาร์ที่นั่งตรงข้ามกลับลอบมองเพราะเมื่อกี้เธอเพิ่งกลับมากับเขา แต่ชายหนุ่มกลับต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นรอยช้ำที่ข้อพับแขนของลลิสที่ใส่เสื้อที่คลุมแขนเป็นผ้าตาข่ายบางมากๆสีดำ ทำให้พอเห็นเนื้อหนังด้านใน แต่มาเห็นชัดตอนที่เธอเปิดแขนเสื้อ
"เจ็บมั้ยลูก"
"หนูไม่เป็นไรค่ะพ่อภีม มันใกล้หายแล้ว" ลลิสเอ่ย
"เดี๋ยวพี่ให้ลุงการ์ดขับรถพากลับบ้านดีกว่ามั้ย"
"เดี๋ยวอีกสักพักก่อนก็ได้ค่ะ กลับเลยมันน่าเกลียด...'
บาร์ที่เลิกมองหลังจากที่ทั้งคู่คุยกันเสร็จ ก่อนจะยกแก้วเหล้าแล้วลุกจากโต๊ะพ่อแม่ไปหาเพื่อนที่โต๊ะถัดไป
"ไอ้บาร์ สาวน้อยคนนั้นใครวะ" เพื่อนคนนึงเอ่ย
"ลูกอาภีม เพื่อนสนิทพ่อกู"
"น่ารักชิบ มึงกินน้องเขาหรือยัง" เพื่อนเอ่ย
"กินส้นตีนอะไร กูไม่ได้สนใจสักหน่อย" บาร์เอ่ย
"ไม่สนใจหรือไม่กล้ากันแน่วะ ปอดแหกชิบ น่ารักขนาดนี้ไม่มีทางพลาดมือมึงแน่ๆ" เพื่อนสนิทเอ่ย
"กูไมไ่ด้กลัว"
"กูพนันกับมึง5ล้าน ถ้าควงน้องคนนี้ไปเที่ยวในฐานะแฟนกับพวกเราเดือนหน้าได้" เพื่อนสนิทเอ่ย
"แล้วทำไมกูต้องคบ??"
"เพราะกูท้าพนันมึงไง จบพนันแล้วจะเลิกก็เรื่องของมึงดิ"
บาร์ที่ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกก่อนมองไปที่ลลิสที่นั่งดื่มแต่น้ำผลไม้ไม่ห่างภีมผู้เป็นพ่อ เธอหัวอ่อน ไม่ค่อยทันคน เรื่องพนันแค่นี้ไม่ใช่เรื่องยากสักนิด เพราะเขารู้ดีว่าลลิสเองก็คงมีใจให้เขาเช่นกัน
"ไม่กล้าก็ไม่..."
"กูขอเงินสดนะ ไม่เอาเช็ค!" บาร์เอ่ย
