EP8 - บาร์ร้อนรัก (บาร์)
สุดท้ายข้อความขึ้นอ่านแล้ว แสดงว่าลลิสเล่นโทรศัพท์ แม้เวลานี้จะดึกหน่อย แต่ปกติเธอก็ไม่น่าจะหลับลึกจนไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ หญิงสาวตัวเล็กเดินออกมาถึงประตูรั้วก่อนจะขมวดคิ้วบางเมื่อเห็นบาร์ที่ยืนอยู่หน้าบ้าน
"พี่บาร์?"
"ไม่รับสายพี่โกรธพี่เหรอ" บาร์เอ่ย
"โกรธพี่เรื่องอะไรคะ?"
"ก็เรื่องที่พี่หายไปหลายวันไมไ่ด้โทรหาไง พี่มีงานด่วนของพ่อยุ่งจนแทบไม่ได้นอน" บาร์เอ่ย
"ค่ะ พี่มาหาหนูตอนนี้มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"ไปเที่ยวกัน" บาร์เอ่ย
"คะ?? ตอนนี้??" ลลิสเอ่ยอย่างตกใจ
"ใช่ตอนนี้เลย ทางสะดวก"
ลลิสที่มองหน้าบาร์อย่างตกใจ เขามาชวนเธอไปเที่ยวตอนมืดค่ำแบบนี้เนี้ยนะ จะไปเที่ยวที่ไหน แล้วทำไมต้องตอนนี้
"จะไปไหนเหรอคะพี่บาร์ พ่อภีมไม่อยู่หนูไม่ได้บอกพ่อเลยค่ะ" ลลิสเอ่ย
"เดี๋ยวค่อยบอกได้มั้ย ลิสโตแล้วนะ อีกอย่างพี่ก็อยู่ไม่ต้องกลัว" บาร์เอ่ย
"ก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวหนูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ"
ลลิสกลับขึ้นห้องมาเปลี่ยนเสื้อผ้า นี่จะเป็นครั้งแรกที่เธอแอบออกไปเที่ยวโดยที่ไมไ่ด้บอกใครเลยแม้กระทั่งแม่นมของเธอเองก็ตาม ไม่นานลลิสที่แอบเดินออกจากบ้านมา ก่อนขึ้นรถของบาร์ที่จอดอยู่
"วันนี้แต่งตัวสวยจังนะลิส" บาร์เอ่ย
"คะ..คะ??"
"วันนี้ทำไมไม่แต่งตัวหวานๆเหมือนทุกวันละ"
บาร์เอ่ยในขณะที่กำลังขับรถ วันนี้ลลิสแต่งตัวค่อนข้างแปลกตา ไมไ่ด้เปรี้ยวจนเกินไป ไม่ได้หวานเหมือนทุกวัน
"หนูก็แค่ลองเปลี่ยนดูค่ะ"
"น่ารักดีนะ"
ในขณะที่รถหรูกำลังแล่นทำเอาใจดวงน้อยๆของเธอสั่นไหวตามไปตลอดทาง บาร์พาเธอมาที่สังเสียนสุนัข แต่เพียงแค่แวะมาเท่านั้นไม่ใช่จุดหมายของการมาเที่ยวครั้งนี้ เขาแค่แวะเอาเงินเดิมพันมาวางเท่านั้น
"เดี๋ยวรอพี่อยู่นี่นะ เดี๋ยวพี่ไปทำธุระแปปเดียว" บาร์เอ่ยในขณะที่คว้ากระเป๋าสีดำที่มีเงินสดกว่า5ล้านบาทลงไปด้วย
"ค่ะ"
บาร์เดินเข้าไปด้านในซึ่งมองจากภายนอกมันเป็นแค่ตึกธรรมดาเท่านั้น แต่ใครจะรู้ว่าด้านในมันป่าเถื่อนแค่ไหน ลลิสนั่งรออยู่บนรถนิ่งๆรอให้บาร์กลับมา เธอมองไปรอบๆที่นี่เงียบมาก เข้าซอยมาและพื้นที่ค่อนข้างใหญ่ บาร์มาทำอะไรที่นี่กันนะ
ทางด้านของบาร์ที่เดินเข้ามาด้านในก่อนส่งกระเป๋าให้กับผู้คุมสังเวียน เมื่อการเดิมพันธ์ครั้งนี้น่าสนใจไม่น้อยแต่เขามีภาระกิจที่จะต้องทำเพราะลลิสนั่งรออยู่บนรถที่จอดอยู่ด้านนอก
"พี่บาร์"
"มีอะไร?"
บาร์หันไปตามเสียงเรียกก่อนเห็นอิ้งที่วิ่งตามเขามาในขณะที่เขาจะเดินออกจากสังเวียนเมื่อทำธุระเสร็จ
"พี่จะไปไหนคะ เพิ่งมาไม่ใช่เหรอคะ" อิ้งเอ่ย
"มันเรื่องของฉันมั้ย แค่นี้ใช่มั้ยที่เรียก"
"ไปต่อด้วยกันมั้ยค่ะ วันนี้เฮียอิ้งไม่อยู่" อิ้งเอ่ย
"ฉันไม่มีเวลา" บาร์เอ่ยนิ่งๆ
"มีงานเหรอคะ"
"เธอไม่ใช่เมียฉัน เพราะฉะนั้นอย่าวุ่นวายกับเรื่องของฉัน" บาร์เอ่ยก่อนจะเดินออกไป
"พี่บาร์ ไหนพี่บอกไม่ชอบมีอะไรกับใครซ้ำๆไม่ใช่เหรอคะ พี่จะบอกว่าอิ้งไม่พิเศษเหรอคะ เรามีอะไรกันบ่อยนะคะ"
อิ้งที่รั้งแขนบาร์เอาไว้ก่อนเอ่ยขึ้น บาร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็กรอกตาไปมาเมื่อเขาไม่ได้ให้คำจำกัดความกับอิ้งแต่อย่างใด
"ใช่ฉันไม่ค่อยชอบมีอะไรกับใครซ้ำๆ และเธอก็ไม่ใช่คนแรกที่ฉันมีซ้ำ ฉันไม่ชอบไม่ได้หมายความว่าไม่เคยมีซ้ำ เพราะฉะนั้นเธออย่าคิดไปเอง ในเมื่อขอเซ็กส์จากฉันโดยที่บอกไม่ต้องการอะไร เธอก็อย่าพาตัวเองมาวุ่นวายกับฉันให้มีปัญหา!" บาร์เอ่ยทำเอาอิ้งหน้าถอดสี เธอถลำความรู้สึกกับบาร์ไปมากกว่าแค่เป็นคู่นอนกัน
ในขณะที่บาร์ไม่เคยมองเธอเกินกว่าแค่ผู้หญิงที่นอนด้วยทั่วๆไป บาร์เป็นคนที่ค่อนข้างขี้เบื่อ และไม่เคยคิดจะมีใครเป็นตัวเป็นตน
"ปล่อยแขนฉันได้แล้ว"
"พี่บาร์ ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้..."
"ฉันไม่เคยบอกเธอว่าฉันใจดีหรือเป็นคนดีสักครั้งถูกมั้ย"
บาร์เดินออกมาทันทีที่พูดจบ อิ้งที่แอบเดินตามมาจนเจอบาร์ขึ้นรถไปในขระที่เธอเห็นเงาของผู้หญิงที่นั่งบนรถ
เอี๊ยด!!!! เสียงยางรถบดกับถนนเต็มแรงเพราะชายหนุ่มที่เหยีบลเบรคสุดตัวเมื่อมีใครบางคนวิ่งมาขวางหน้ารถ ทำเอาลลิสถูกเข็มขัดนิรภัยกระชากเข้าที่อกเต็มแรง
"ลิส เป็นอะไรมั้ย"
"มะ..ไม่เป็นอะไรค่ะพี่บาร์"
บารืที่หันกลับไปมองหน้ารถก่อนที่จะปลดเข็มขัดนิรภัยออกเต้มแรงแล้วเดินออกไปจากรถด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"เธอทำบ้าอะไร!"
"ที่แท้พี่ก็มีผู้หญิงคนใหม่นี่เอง ทำไมวันนี้ถึงไม่ไปกับอิ้ง!"
"ถ้ารอบหน้าเธอตัดหน้ารถฉันแบบนี้อีก ตายฟรีขึ้นมาอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"
บาร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นทำเอาอิ้งน้ำตานองหน้า ลลิสที่นั่งอยู่ในรถมองคนสองคนทะเลาะกัน เธอใช้มือกอดที่เข็มขัดนิรภัยจนแน่นพรางก้มหน้าน้ำตาซึม เมื่อสิ่งที่ทั้งคู่คุยกันเธอได้ยินหมดทุกอย่าง เธอรู้ว่าบาร์เจ้าชู้ แต่แค่ไม่คิดว่าตัวเองจะมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เท่านั้น
'พี่บาร์!!"
"เออ!!! ฉันชื่อบาร์!!! มีอะไรอีกมั้ย" บาร์ตะโกนกลับสุดเสียงก่อนที่จะเดินเข้าไปหาอิ้ง อิ้งมองบาร์ที่เดินเข้ามาด้วยความกลัว เพราะสีหน้าและสายตาของเขามันไม่ธรรมดาอีกต่อไป
"อีนั่นมันใครเหรอพี่บาร์ ผู้หญิงใหม่เหรอถึงได้ปกป้องมันขนาดนั้น" อิ้งเอ่ย
"นั่นเรื่องส่วนตัวฉัน"
พูดจบบาร์เดินกลับขึ้นรถก่อนขับออกไปโดยที่ลลิสมองหญิงคนนั้นที่ร้องไห้มองเธอด้วยสายตาเกลียดชัง กระทั่งบาร์ขับรถออกนอกเมืองมา จนถึงชายทะเลที่มีงานคล้ายๆกับงานดนตรี ปาร์ตี้อะไรแบบนั้น
"ลิส"
"คะ..คะ พี่เรียกหนูเหรอ" ลลิสที่กำลังตกอยู่ในห้วงความคิดจนไม่ได้ยินเสียงของบาร์ที่เรียกเะอขึ้น
"ถึงแล้ว"
"อ่อ...งานอะไรเหรอคะ ขอโทษค่ะหนูนั่งคิดอะไรเพลินไปหน่อย"
"ไม่เป็นไร ลงเถอะ"
บาณ์เดินจูงมือเธอเข้ามาในงานก่อนซื้อเครื่องดื่มที่ของเขาเป็นเบียร์กับพั้นที่ผสมแอลกอร์ฮอร์ไม่มากให้ลลิส แล้วพาเธอเข้ากลางงานซึ่งเสียงเพลงที่กำลังสนุก แสงไฟและบรรยากาศริมทะเลแบบนี้
"หนูไม่เคยมาที่แบบนี้เลย"
"อยู่กับพี่น่าจะได้มาบ่อยนะ"
บาร์เอ่ยพรางพรางกระดกเบียร์ขึ้นแล้วโยกเบาๆ ริมฝีปากกดยิ้มเบาๆ ลลิสไม่เคยเห็นบาร์ในโหมดนี้มาก่อน เธออมยิ้มก่อนเสมองไปทางอื่นเมื่อบาร์โยกร่างกายเบาๆอยู่ตรงหน้าตามจังหวะเพลง
"หนูเต้นแบบพี่ไม่เป็นหรอกค่ะ"
"พี่สอนเอามั้ย"
"พะ...พี่บาร์"
บาร์ที่กอดลลิสจากด้านหลังทั้งที่มือถือขวดเบียร์ก่อนโยกเบาๆพาเอาร่างเล้กของลลิสโยกตามไปด้วย หัวใจดวงน้อยๆของเธอเริ่มสั่นไหวอีกครั้ง กลิ่นกายหอมของเขาทำให้รอบข้างของเธอเงียบสงบราวกับไม่มีคน เมื่อเธอตกอยู่ในห้วงของความหลงไหลนั่น
"ลิสชอบมั้ย"
"ชะ..ชอบค่ะ"
"คิดเรื่องผู้หญิงคนนั้นอยู่เหรอ" บาร์เอ่ยในขณะที่ยังกอดลลิสอยู่แบบนั้น
"............."
"พี่ไม่มีแฟน มันก็ธรรมดา แต่ถ้ามีแฟนพี่ก็จะไม่มีนะ" บาร์เอ่ย
"หนู...."
"เป็นแฟนกับพี่มั้ย" บาร์เอ่ย
"คะ!!!"
"ตกใจอะไร พี่ถามว่าเป็นแฟนกับพี่มั้ยลิส"
"หนู...."
