เมื่อผมเริ่มถอดจูบออกมาพร้อมมองใบหน้าหวานที่เปลี่ยนเป็นสีแดงอ่อนอย่างน่ารัก ผมกระตุกยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นยาหยีทำหน้ามู่อย่างงอนๆ
“อิจฉาคนมีเมียว่ะแม่งเอ๊ย!”
“เงียบปากไปไอ้ธารา มึงอยากโดนไอ้พันศึกตบอีกหรือไงว่ะห้ะ”
“กูก็คนป่าวว่ะ เห็นเพื่อนจูบเมียต่อหน้ามึงจะไม่รู้สึกอิจจงอิจฉากับเขาบ้างหรือไง”
ไอ้ธาราพูดเเดกดันผมอย่างกวนๆ
“โทษทีกูไม่ใช้คนอิจฉาเหมือนมึงครับ”
ผมที่ได้ยินไอ้สองตัวที่นั้งทะเลาะกันไปมา ทำให้ผมส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมๆ
พรึ่บ!
“อุ๊ย!เฮียศึกอุ้มหนูทำไมค่ะ ปล่อยหนูลงนะ”
“ไหนบอกว่าเจ็บน้องสาวไง เฮียก็จะอุ้มยาหยีไปนั้งนี่ไงล่ะ”
ผมช้อนร่างเล็กขึ้นจนเธอตกใจรีบตะครุบลำคอของผมไว้ทันทีอย่างกลัวตก หลังจากที่เธอไม่ได้ตอบกลับผม ผมก็เดินอุ้มร่างของยาหยีไปที่โต๊ะหินอ่อน พร้อมกระชับร่างเล็กให้นั้งบนตักของผมแขนแกร่งยกขึ้นกอดเอวคอดของเธออย่างแนบแน่น
“อืม…อย่าดิ้นสิเดี๋ยวน้องชายเฮียตื่น ไม่อย่างนั้นน้องสาวเธอจะเจ็บอีกนะหึๆ”
เธอที่ดิ้นคลุกคลักบนตักผมไปมาก็รีบหยุดนิ่งเมื่อได้ยินที่ผมพูด เพราะตอนนี้ผมไม่ได้สนไอ้ธารากับไอ้ธามอีกแล้ว ถึงแม้ว่าพวกมันจะมองตาไม่กระพริบก็เถอะ ก็อย่างว่าพวกไม่มี
