โรงแรมหรู (สองวันต่อมา)
ชายวัยกลางคนเข้ามาในโรงแรมเพื่อพบเจ้านายตัวเอง
“นายน้อยล่ะ”
“ด้านในครับ”
ตึกตึก! ไมก้าหยุดนิ่ง มองคนที่กล้าขัดคำสั่ง และมาปรากฏตัวตรงหน้าในวินาทีนี้
“อาไรอันจะมา ทำไมไม่บอกผมก่อน” เขาถามเสียงนิ่งเรียบ
“อาเคลียร์งานเสร็จหมดแล้ว ก็เลยตามมา”
“แต่ผมไม่ได้จะมาอยู่ไทยนาน ไม่จำเป็น” ไมก้าเอ่ยอย่างไม่ไว้หน้า
“ช่วงนี้นายน้อยดูมีลับลมคมใน นายน้อยคิดจะทำอะไร” ชายวัยกลางคนถามอย่างเป็นห่วง
“เปล่าครับ ผมโตแล้วเลยอยากใช้ชีวิตตามใจตัวเองบ้าง บางทีมันก็เหนื่อยที่ต้องทำงาน ทำในสิ่งที่ไม่ชอบ”
“...” ไรอันถึงกับยิ้มมุมปาก ไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้จากเจ้านาย
“ผมขอละครับ ให้ความเป็นส่วนตัวผมบ้าง”
“อาไม่ได้จะล้ำเส้น แค่อยากซัพพอร์ตก็เท่านั้น แต่ถ้านายน้อยอึดอัด อาก็จะกลับยุโรป” ชายวัยกลางคนตัดพ้อทันทีแล้วหมุนตัวเพื่อออกจากห้อง
“ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น” ก่อนที่ไมก้าจะกล่าวต่อ
“ผม แต่อาจะกลับไปดูงานอื่นต่อ นายน้อยไว้ใจอาเถอะ แค่ตามมาดูให้หายห่วง”
“ขอบคุณอามากครับ อาดีกับผมเสมอ”
ไรอันโค้งศีรษะเล็กน้อยแล้วเดินออกจากห้อง
ฟึ่บ! ไมก้าทิ้งตัวนั่งบนโซฟากลางห้อง หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นเมื่อมี
