TRES

Umabot ng trenta minutos ang biyahe. Nang nakarating sila sa isang private property na nasa tabing-dagat, naunang bumaba ang kanyang driver at bodyguard pagkatapos ay pinagbuksan siya ng pinto ni Roger. Bumukas ang pinto ng mga sasakyan ng mga kasama niya at kanya-kanya silang naglabasan.

Nagpatuloy na siya sa paglalakad at naunang nagtungo sa white mini-mansion. They stayed in their places like some guards.

Naramdaman niya ang pagsunod ng mga bata sa kanyang likuran. Narinig pa niya ang pag-uusap nina Cristina at mga kaibigan nito na nagtatanong kung saan sila.

He ignored their presence. Dumiretso na siya ng gawi sa harapan. Kaagad namang sumulpot sa harapan niya ang limang nakaitim na lalaki at may suot na earpiece sa kanilang mga tenga at humilera sa kanyang tabi.

Wala namang nagsalita sa kanila at nanatili lamang diretso ang mga tingin sa kanyang harapan na tila hindi napapansin ang presensya niya. Nilampasan niya sila at namataan ang isang matandang lalaki na nasa panghuli na sinalubong siya.

"Ѐ passato molto tempo, amico mio! (It's been a long time, my friend!)" Nakadipa ang mga brasong sinalubong siya ng isang matandang lalaki habang hawak ang itim nitong sungkod at may ngiti sa kanyang mga labi.

A crooked smile escaped into Don Arturo's lips. The old man has a gold tooth in his mouth.

Old habits don't die at all. This man's a gold-sucker, after all.

"Ѐ pronto il pilota, Laurian? (Is the pilot ready, Laurian?)" tanong niya sa Italyanong kaibigan.

"Si," ngiting-ngiting tugon nito sa kanya. "Ѐ tutto pronto. Il pilota é giá dentro. (Everything is ready. The pilot is already inside.)"

"Bene. (Good)" sagot niya saka iginala ang tingin sa lapagan ng mga eroplano. Bumungad ang tatlong malaking eroplano at dalawang maliit na eroplano sa harapan niya, katapat ng mini-mansion. Well, the person beside him is the owner of this private property as well as the planes.

"Which one are we using, mate?" tanong ni Don Arturo at nilingon ang kausap.

"The one with Hello Kitty design," turo ng kaniyang kausap sa pinakamalaking eroplano sa lahat habang may malaking ngiti sa kanyang mga labi. Sinulyapan niya ang eroplanong tinuro nito.

A huge airplane with brilliant fuchsia pink and a design of a big face of Hello Kitty waved hello at them. Don Arturo stifled his snickers as he shake his head lightly.

"You really got bad taste buds, Morris. Fetish." He couldn't hide the amusement in his voice.

The man just chuckled softly at him, hindi pinansin ang puna niya rito. Bahagya pang humakbang papunta sa kanya at pasimpleng sumilip sa likuran ng don. "These kids will come with you, Ave?" nakangising tanong ng kausap habang pinapasadahan ng tingin ang mga bata na animong mga mikrobyo. "I didn't know you babysit," makahulugang panunudyo nito sa kanya nang magsalubong ang kanilang mga tingin.

"Hello, kids!" nakangiting bati sa tatlo habang kinakaway ang kanyang isang kamay na may hawak na sungkod. Hindi nakatakas sa mga mata ng matandang lalaki ang bahagyang pagkibot ng labi ng pinakabatang babae nang pinaglandas niya ang tingin nila.

"Scemo! (Stupid!)" hindi niya mapigilang mapasinghal. "Presto saranno i miei apprendisti. (They're going to be my apprentices soon.)" Sinipat niya ng tingin ang mga bata na naalis ang tuon sa kanilang dalawa at namamanghang nakatitig sa mga eroplanong nasa harapan nila.

Laurian creased his brow as if he found something interesting.

"If you'll bring them with you, how about a gold bar in exchange of their vouch in my plane?" Umangat-baba ang isang kilay ni Morris na malawak na ikinangisi ni Don Arturo. Wala talagang pinagbago.

"Then how about a hard punch in your face? My punch is also golden, honey," malambing na tugon niya sa dating kaibigan. Laurian Morris was once was a soldier and also became an assassin like him after he got discharged in his position. They met each other in Maldives beach and later on, Don Arturo invited him to become part of his team in a contract killing mission. "Or should I repaint your planes in gold to feed your greediness, huh?"

Laurian twitched his lips as he raked his fingers through his hair.

"No way. I love the old design than the latter, Ave. Most importantly, you can ruin everything in my place, amico mio. But not this bachelor's handsome face. Na-uh," he said in a hoarse voice and caressed his newly-shaved beards.

Umiling na lang ang matandang don sa kanya at hinalukipkip ang kanyang mga braso.

"It's Godfather for you, Laurian," malamig niyang tugon sa kanya.

"You can't blame me. I have used calling you in your old name during your time. Mi manchi, Avebee. (I miss you, Avebee)." Malamlam ang mga mata nitong nakatitig sa kanya na may ngisi sa kanyang labi bago siya tapikin nito ng mahina. Don Arturo just gave him a cold glare.

"Didn't you miss me, my old friend?"

"Morris!" singhal niya sa kaibigan. "We've just reunited for the last five months in Puerto Rico and yet here you are asking if I missed you, acting like we've never seen each other for decades." Humagalpak sa tawa si Laurian.

"Ha! Kahit na nalipasan ka na ng ilang dekada ay wala ka pa ring pinagbago, Godfather," ani nito sa kanya na hindi nabubura ang nakakatuwang reaksyon sa mukha nito. "You're still the same grumpy Ave I knew. Our grumpy Avebee," naiiling nitong sabi.

Imbis na patulan ang baliw, hindi umimik ang don at ipinukol na lang niya ang kanyang atensyon sa mga naghihiganteng eroplano na nasa kanilang harapan.

"How's my cargo in your plane, Morris?" tanong niya.

"It's already inside the storage room," sagot ni Morris sa kanya. "You have nothing to worry about, Av. Cargo secured, affermativa. (Affirmative)"

"Grazie (Thanks)." Tumango si Don Arturo sa kanya.

"De nulla (Don't even think about it, it's a pleasure)." Sinuklian niya ito ng ngiting-aso.

"Good. Then let's fly, pussy?" tanong ng don sa kanya na may bahid na panunudyo sa tono ng pananalita niya.

Galit na inasikan siya nito.

"Merda! Don't call me that!" ungos ng matandang lalaki sa kanya.

"Kitty lover," pang-aasar pa niya rito na ikinalukot ng mukha ng Italyanong kaibigan at itinaas lang ang middle finger nito sa kanya. Napailing na lang ang don para sa kalokohan nito.

Nagsimula na nilang tahakin ang daan papunta sa mga eroplano. Nilingon niya ang mga bata na nagmamasid sa paligid.

"Kids?" tawag niya sa kanila. Tumigil sila sa tapat ng napiling plane para sa biyahe.

"Wow! Hello Kitty!" manghang sabi ni Cristina habang naglalakad at nakatuon ang atensyon sa eroplano.

Sandaling tumigil sa paglalakad ang don para makasabay ang mga bata saka marahan niyang tinapik ang ulo ng batang babae.

"Off we go, child." Iginiya niya ang mga bata papunta sa hagdanan at pinaakyat sila.

Nang makapasok sila sa loob, agad silang sinalubong ng stewardess sa may pintuan pagkatapos iginiya sa aisle seats.

"This way, senior." Walang bakas ng emosyon ang nakalarawan sa mukha ng don at sumunod lang dito.

Pinauna ni Don Arturo ang mga bata na pumasok sa loob kasunod ng flight attendant. Pinanood niyang sinamahan sila nito papunta sa aisle seats at pinapili ng upuan.

Kumaripas ng takbo ang batang si Cristina sa gitna at umakyat sa silyang nasa tabi ng maliit na bintana pagkatapos sumilip doon. Sa pagsilip ng batang babae sa bintana upang pagmasdan ang tanawin sa labas, hindi mapigilan ng kanyang mga mata ang mamilog at magningning na pawa bang unang beses pa niya lamang itong nakita.

Tama. Ito rin naman ang unang beses niyang tumanaw sa labas habang nasa loob siya ng eroplano. Nanatili lang ang kanyang tingin sa labas habang tinatawag ang mga kaibigan niya at pinapalapit sa kanyang kinaroroonan.

"Tingnan n'yo, Connor at Terrie! Magandang tumanaw mula rito, kitang-kita mo lahat!"

Ayaw pa sanang kumilos ng mga kaibigan niya ngunit kapagkuwang sinundan na lang din ang gawi ni Cristina kahit na napipilitan. Lumapit sila sa kanyang direksyon at nakisilip na rin sa bintana. Bumakas sa kanilang mga munting mukha ang pagkamangha.

Napailing na lamang ang don at umupo sa silyang napili niya sa pinakaunahan malapit sa pintuan. Lumingon siya sa gawi ng mga kasamahan niyang sumunod sa kanya kanina at nakitang nag-upuan na rin ang mga ito. Hindi siya umimik.

Biglang nagsalita ang speaker na ikinatigil ng mga bata sa pagmamasid sa labas. Bumaba si Cristina sa inakyatan niya at umayos ng upo sa silya. Tumabi sa kanya si Terrie habang si Connor naman ang nakaupo sa dulo ng seat malapit sa daanan.

"Ladies and gentlemen, good day. This is Captain Grayson Gil Hutcherson speaking and I have some information about our flight. Our flight time today will be exactly 1:00 PM and our estimated time of arrival in Isla de Privado is 5:30 AM. The weather in our route is good and the forecast say it will be sunny in Palawan. So, keep seated with seatbelts fastened and relax. This will be a long ride. Thank you for your attention."

Huminga ng malalim ang don. So much things have happened this day. The cargo. Good news. Apprentices. Isla de Privado.

Don Arturo couldn't help to smile and he smiled in contentment.