Napahilot ako sa sintido ko habang bumababa ng sasakyan ni Felix. Napakasakit no'n at para bang hinahampas ng martilyo. Dalawang buwan na rin kasi noong huli akong uminom nang marami dahil masyado akong abala sa trabaho.
“Hey, are you okay?” tanong ni Felix sa akin, bakas sa tono niya ang pag-aalala.
Sunod-sunod akong tumango sa kanya. Iniharang ko ang kamay ko sa ere nang akma siyang lalapit sa akin para hawakan ako. “Yes, I am. Don't mind me,” pagsisinungaling ko.
Tinitigan niya ako na para bang hindi naniniwala sa akin.
Napanguso ako. “Medyo masakit lang ang ulo ko," sabi ko at nauna ng maglakad sa kanya. Pero sa laki ng mga hakbang niya ay naabutan niya ako. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng coffeeshop at pinaunang pumasok.
I automatically greeted with the rich aroma of coffee and the quite sounds of people chatting from their tables.
“Why don't you go take a seat before your head explodes.” Itinuro ni Felix ang bakanteng lamesa doon sa dulo, katabi ng bintana, roon sa medyo tahimik at walang kapalit. He's obviously mocking me in my obvious discomfort. “Go, I'll get our order.”
“I'll just have—”
He cut me in between. “Plain coffee with no sugar.”
“What?” Agad na nagsalubong ang magkabila kong kilay dahil sa sinabi niya. “I want milk with two scoops of sugar.”
Mahina siyang natawa dahil sa reaksyon ko. Bahagya pa akong natigilan dahil sa tawa niyang iyon, ngunit mabuti na lamang ay agad akong nakabawi. Bakit ba nakaka-turn on ang mga tawa niya?
“Sa lagay mong yan. . ." Pinasadahan niya ng tingin ang kabuohan ko at inilagay ang kamay sa kanyang baba, na tila ba nag-iisip. “Kailangan mo ng matapang na kape—pangpagising. Sige na. . .umupo ka na ro'n. Hinatayin mo ako.”
“Pero hindi ako umiinom ng purong kape,” mabilis na tutol ko sa kanya.
He stared at me for a few moments. Wala siyang sinasabi, hindi nagsasalita, at nakatitig lamang sa akin. Ang akala ko nga ay ipipilit niya pa ang gusto niya. “Alright,” suko niya. “A milk with two scoops of sugar?” he asked, smiling at me.
“Yes.” I returned the gesture, and we ended up just smiling at each other like a couple of idiots before the girl behind the counter speaks, interrupting us from our confusingly amazing, yet strange moment.
“What can I get you, Sir?”
Iniwan ko na roon si Felix para mag-order. Pumunta na ako sa table na itinuro niya at naghintay. I brought my hands up, and slowly massaged my scalp in a desperate attempt to try and relieve my aching head. Pinagsisisihan ko tuloy na nakipagsabayan ako sa mga kaibigan ko na lumagok ng alak kagabi. Hindi gano'n kataas ang tolerance ko sa alak at mabilis ako malasing.
Kinuha ko ang cellphone ko para i-text si Rhea, na i-reschedule ang mga appointment na meron ako ngayong umaga, dahil hapon na ako makakapasok sa hospital. Nakita ko rin ang dalawang text mula kay Rose na ipinadala kaninang madaling araw. Tinanong niya ako kung nasaan ba raw ako, because Dad is looking for me. Sa sobrang kalasingan ay pati ang pag-uwi ni Daddy nakalimutan ko na.
Ibinalik ko ang cellphone sa sling bag at hindi na nireplyan pa ang text ni Rose dahil dumating na si Felix. Hawak-hawak nito sa magkabilang kamay ang dalawang kape.
“Here's your milk with two scoop of sugar.”
Mabilis kong kinuha ang para sa akin at inamoy-amoy iyon.
“So, what do you do in life? Hindi ka nakatira rito, tama?" tanong ko sa kanya nang ilang minuto na ang lumipas pero wala pang nagsasalita sa aming dalawa, nakatingin lang siya sa akin at gano'n din ako sa kanya.
Napahinto si Felix sa paghigop ng kape. Inayos niya ang kanyang upo at pinagkrus ang magkabilang braso sa dibdib. “I'm a businessman," tipid niyang sabi pero nakangiti naman. Hindi niya man lang sinagot ang pangalawang tanong ko.
I stared at him, bitting down on my bottom lip, debating carefully over my next choice of words.
“What about you, what you up to?”
“Obstetrician-Gynecologist," I told him, mimicking a proudly tone.
Felix smiled at me, taking a sip of his coffee as I watch in awe while imagining the warm liquid, traveling down his throat. I found myself physically having myself from moaning out loud when I witnessed his Adam's apple bob up and down, and decided to distract my hormonal mind by taking a sip of my milk.
Gusto kong hampasin ang sarili dahil sa naisip ko.
My God, Haya, nakakahiya ka! Ano ba itong pinag-iisip mo?
“Wow. . ." bulalas ni Felix, tila ba amaze na amaze. “Rest day mo ngayon?”
Nakangiti akong umiling, bago muling humigop sa iniinom ko. “Papasok ako sa hospital mamayang hapon.”
“Celine, sandali lang naman. Pakinggan mo muna ako. I swear. . .I wasn't—”
“Huwag mo ako susundan!”
Sabay kaming napatingin ni Felix sa likuran namin nang marinig ang dalawang boses na para bang nagtatalo.
“Just listen to me—”
“Tumahik ka! Huwag ka sabi susunod!"
Napako ang atensyon namin sa dalawa at pinanuod ang pagtatalo nila. Sa tingin ko ay couple sila at may hindi pagkakaintindihan. The girl was wearing a uniform, at masasabi kong High School student pa lamang ito. Ang uniporme na suot-suot niya ay suot ko rin noong High School din ako.
Mabilis na naglakad ang babae at tinalikuran ang lalaki. Subalit nang mapansin nito na sumusunod pa rin ang lalaki sa kanya ay huminto ito sa harapan namin ni Felix.
“I didn't know you're such an ass, Justin! I trusted you!” singhal ng babae, halatang galit na galit.
Bumaling sa amin ni Felix ang babae at mabilis na hinablot ang kape ni Felix. Umawang ang bibig ko at napatakip pa ng kamay sa bibig nang isaboy nito ang kape sa mukha ng lalaki tinawag nito na Justin, at saka nagmartsa palabas ng coffee shop.
“You look priceless.”
Ibinalik ko ang atensyon kay Felix nang magsalita ito. Napaayos ako ng upo at itinikom ang bibig na nakaawang. Nakagat ko ang pang ibabang labi dahil sa hiya nang mahina na naman siyang matawa.
“I should probably get going," he stated, looking to the clock on the wall behind me.
Quarter to ten na, kailangan ko na rin umuwi para maligo. At dahil wala ako para salubungin si Daddy kagabi, ngayong tanghali na lamang ako babawi sa kanya bago pumasok sa hospital.
I nodded my head in agreement and proceed to stand up. Nauna na ako kay Felix maglakad palabas.
“Ihahatid muna kita.”
Pumihit ako paharap sa kanya. “No, it's okay. I'll just book a grab. You can go.”
“I insist, Hyacinth,” he said in a serious, yet friendly tone.
“Hindi, ayos lang talaga,” tanggi ko sa kanya at umiling-iling pa. “May dala akong sasakyan—kukunin ko pa roon sa restaurant kagabi.”
“Come on, doon din ang daan ko.”
“Fine."
Hindi na ako nakipagtalo pa sa kanya at sumunod na lamang papunta sa sasakyan niya. I could tell he's a gentleman, halata iyon sa mga kilos niya.
“Are you here for a vacation?” tanong ko nang mag-drive na siya.
“I'm here for a business. I have no time for vacation,” he replied.
Just like my Dad and my sister, Lily. Ganoon talaga siguro ang mga businessman at businesswoman, walang panahon para magbakasyon at puro trabaho lang. Kung pupunta naman sila sa ibang lugar o bansa ay para pa rin sa trabaho.
Nang makarating kami sa restaurant ay agad kong nakita ang sasakyan ko kung saan ko iyon ipinarada kagabi.
Kinalas ko ang suot kong seatbelt at hinarap si Felix. “Thank you. . .”
Tumango siya at pinanuod akong bumaba. Binuksan niya pa ang bintana ng sasakyan sa tabi niya at tumingin sa akin habang naglalakad ako papunta sasakyan ko. Ngumiti ako sa kanya at kumaway, bago tuluyang pumasok sa loob.
Nauna siya sa akin umalis. Sa kanan siya dumaan at sa kaliwa naman ako.
Malakas na nag-ring ang cellphone ko. Inalis ko ang isang kamay sa manobela at kinuha ang cellphone sa sling bag. Mula sa screen ay nakita ko roon ang pangalan ni Vera sa caller ID. Pinindot ko iyon at sinagot ang tawag.
“Good morning,” nakangiting bati ko sa kanya kahit hindi naman niya nakikita.
“Haya, where the hell are you? Kagabi ka pa sa amin hinahanap ni Daddy. Hindi ka ba sinabihan ni Dali na uuwi si Daddy? Tumawag ako sa hospital ngayon, sinabi ni Rhea na pina-cancell mo raw ang mga appointment na meron ka dahil mamayang hapon ka pa papasok? Wala ka rin sa bahay ni Tita Hara. Where are you?”
“Hey, calm down." Hindi ko napigilan ang hindi matawa sa boses niya. “Pauwi na ako ngayon. I was drunk kaya hindi ako nakauwi agad.”
Kung kay Rose ay sanay sila na inuumaga ito umuwi madalas, sa akin naman ay hindi. Pagkatapos kasi ng trabaho ko ay deritso na agad ako sa bahay. Kung uuwi man ako ng late ay nagsasabi ako sa kanila, at ngayon lamang ako inumaga na wala pang pasabi.
“You better be, Haya," banta niya sa akin. Nasa tono na nito ang pagiging Ate kaya mas lalo pa akong natawa.
“I'll be there in five minutes," wika ko at pinutol na ang tawag.
Mas binilisan ko pa ang pagmamaneho nang makapasok ako sa loob ng subdivision para makarating agad sa babay. Agad naman akong pinagbuksan ng gate ng isa sa mga kasambahay namin nang bumusina ako sa labas ng tatlong beses.
“Magandang umaga, Ma'am,” bati ng kasambahay sa akin.
Nakangiti akong tumango sa kanya at saka naglakad papasok sa loob ng bahay.
“Finally,” maarteng sabi ni Rose pagkakita sa akin.
Napataas ang kilay ko nang makita ang mga kapatid ko na nagtipon-tipon sa sala. Si Zico na sinabing tatlong araw roon sa Agusan kasama ang mga kaibigan ay narito na. Maging si Ivy na nasa Spain ay naka-video call ngayon mula sa laptop. Si Aza na lang ang kulang at kompleto na kami.
“What's going on here? Where's Dad?” I asked them. Naupo ako sa tabi ni Zico at isinandal ang ulo sa balikat niya.
“He is in the company,” sagot ni Dahlia. “Aza's in trouble, she needs our help.”
Dahan-dahan kong inalis ang ulo ko sa balikat ni Zico at seryosong tinapunan ng tingin ni Dahlia. “What do you mean Aza's in trouble?”
“Sinampahan siya ng kaso ng isang pinagbentahan niya ng kwintas kahapon. Peke raw ang mga binenta ni Aza na alahas,” paliwanag ni Lily.
Nanlaki ang mga mata ko dahil sa narinig. “What?! Paanong peke? Anong peke? Bumili ako sa kanya ng kwintas pero hindi peke ang nabili ko. Kaya ko yun patunayan.”
Hindi man namin nakasamang lumaki si Azalea ay alam naman naming hindi niya magagawa ang ibinibintang sa kanya. Mabuting siyang tao, mabait na anak at mga kapatid. Hindi siya gagawa ng masama para lamang sa pera.
“Hindi rin namin alam kung paano at kung ano ang totoong nangyari. I was about to go to hang out with my friends earlier this morning when Tita Ana went her, asking where's Dad. So I told her Dad's in the company, as usual. Ang sabi niya ay kailangan niya raw makausap si Dad tungkol kay Aza—Aza needs a lawyer dahil nasa presinto ito kahapon pa.”
“Uupo lang ba kayo riyan? Do something.” halatang inis na si Ivy mula sa video call.
“Ivy's right. Hindi pwedeng umupo lang tayo rito,” segunda ni Vera.
“Saang presinto raw ba dinala si Aza, Dali?” tanong ni Lily kay Dahlia.
“Hindi ko na natanong—I was shocked, okay? I was panic. Nang marinig ko ang mga sinabi ni Tita Ana ay nagmadali ako na ipinahatid siya sa company para magkausap na sila ni Dad.”
“I'll call her brother," anunsyo ko at tumayo na para tumawag.
Tinawagan ko si Gio, ang bunsong kapatid ni Aza. Isang ring pa lang ng cellphone ay agad nang may sumagot.
“Gio,” bati ko. “Gio, it's me, Ate Haya.”
“A-Ate Haya?” mula sa kabilang linya ay narinig ko ang parang maiiyak na boses ni Gio. “Si Ate Aza. . .”
“Sshh. . .Don't cry, don't cry," pang-aalo ko. “Aza will be fine. Ilalabas namin siya roon, huwag ka na umiyak, ah? I need to know kung saang presinto siya dinala.”
Nang sabihin ni Gio kung saang presinta naroon si Aza ay mabilis kong ibinaba ang tawag at hinarap ang mga kapatid ko, na mga nakaabang sa sasabihin ko.
“Sa City Police Office raw,” sambit ko.
“Oh, ano pa hinihintay natin?” Nauna nang tumayo si Lily at naglakad palabas ng bahay. Isinarado naman ni Zico ang laptop at agad na sumunod kay Lily at gano'n din kami.
“Haya!” singhal ni Rose sa akin. Napahinto ako sa pagpasok sa loob ng sasakyan ko at nilingon siya. Nasa tapat siya ng pintuan ng van, nakahawak ang kamay sa bewang at nandoon naman sa loob naman ng van sila Lily. “Where are you going? Dito tayo!”
Taranta kong isinarado ang pintuan ng sasakyan ko at patakbong pumasok sa loob ng van, katabi si Vera. Si Zico naman ang nasa driver seat at magmamaneho.
Ito ang unang beses na may nangyaring ganito sa pamilya namin—at kay Azalea pa.
“Do you think may nakuha ng lawyer si Daddy, Ate? Nandoon na kaya sila sa presinto?” tanong ni Zico kay Dahlia.
“Hindi papabayaan ni Dad si Aza, Zico.”
“Kung wala pang nakuha na lawyer si Dad, ako ang hahawak ng kaso.”
Sabay-sabay kaming bumaling kay Rose dahil sa tinuran nito.
“Seryoso ka?” halos pabulong na tanong ni Vera kay Rose. “Di ba nga, driving without license lang hindi mo naipanalo?”
Gusto kong matawa pero dahil sa sitwasyon ay hindi ko magawa. Hindi ako mapapatanag hangga't hindi naiilalabas si Aza.
